Δεν πάει πολύς καιρός που οι διάφοροι “αναλυτές επιπέδου” έλεγαν και έγραφαν ότι δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή κίνηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς την έγκριση της Γερμανίας.
Ούτε να βήξει κανείς…
Εμείς γράφαμε απο το 2015 ότι Βαρουφάκης και Τσίπρας σε ρόλο κακού-καλού αντίστοιχα με την αμερικανική υποστήριξη ξήλωναν βήμα-βήμα την γερμανική κυριαρχία που είχε σε αντίστοιχους ρόλους τους Σόϊμπλε-Μέρκελ.
Γράφαμε τον Ιούνιο του 2015 ότι πρώτα θα φύγει ο Σόϊμπλε απο την οικονομική μηχανή της Γερμανίας και Ευρώπης και η Γερμανία απο την Ευρώπη και μετά θα γινόταν GREXIT.
Αυτό ακριβώς έγινε.
Δείτε τι γράφουν γερμανικές εφημερίδες και θυμηθείτε τους σκοπίμως ψοφοδεείς “μπιστικούς-δημοσιογράφους” της στουρνάρειας λογικής που ζητούν δια της γραφίδος και της γλώσσας υποταγή και φιλία στη γερμανική οικονομική μπότα:
«Τιμητικό δεν ήταν σίγουρα το μακρύ Σαββατοκύριακο των Βρυξελλών της κ. Μέρκελ, αν δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί της του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) από τα άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD). Μέρκελ η στριμωγμένη, αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει καλύτερα» σχολιάζει η συντηρητική εφημερίδα «Die Welt».
Ειδικότερα, όπως αναφέρει η εφημερίδα:
«Μα μοιάζει έτσι μια επιτυχία, μοιάζει έτσι το μέλλον; Είναι σα να κατακρημνίζεται ολόκληρη η ευρωπαϊκή ορειβατική ομάδα και όταν οι Ευρωπαίοι ηγέτες πιάνονται από ένα δεντράκι με το όνομα Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τότε το SPD αφήνει από το χέρι του την καγκελάριο. Η κ. Μέρκελ έπρεπε να σκαρφαλώσει με κόπο και εκεί να απόσχει της ψήφου για την υποψήφιό της, για το προσωπικό τους, για την πράξη σωτηρίας του πνεύματος της Ευρώπης, έτσι το βλέπει η ίδια.
Η πρώτη Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, 60 χρόνια μετά την υπογραφή των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και επιπλέον από τη Γερμανία, είναι βέβαια κάτι. Η εφαρμογή της αρχής του επικεφαλής υποψήφιου (Spitzenkandidatenprinzip), με τον μεγάλο ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την πλήρωση της υψηλότερης θέσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δυστυχώς δεν ήταν αυτή τη φορά εφικτή. Την επόμενη φορά ίσως.
Επιπροσθέτως, ο σοσιαλδημοκράτης Μάρτιν Σουλτς είχε εφεύρει την αρχή του επικεφαλής υποψηφίου στις εκλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τώρα η Μέρκελ την πετά απλώς στο κάδο των αχρήστων. Έτσι το βλέπει προφανώς αυτός και μαζί του η ηγεσία του κόμματός του. Η γερμανική κυβέρνηση είναι διασπασμένη στα μάτια ολόκληρου του κόσμου, έπειτα από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές εκλογές των τελευταίων ετών. Διότι, η αρνητική στάση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας είναι μια de facto ρήξη στον κυβερνητικό συνασπισμό, έστω και αν ακόμη δεν έχει γίνει επίσημα. Η κ. Μέρκελ είχε πει, όταν παραιτήθηκε από προέδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) τον Οκτώβριο, ότι ήταν “διατεθειμένη” να παραμείνει μέχρι το 2021 καγκελάριος, είχε όμως κατά νου “να ασκήσει το αξίωμά της με αξιοπρέπεια και να φύγει με αξιοπρέπεια”.
Τιμητικό δεν ήταν σίγουρα το μακρύ Σαββατοκύριακο των Βρυξελλών για την κ. Μέρκελ, εάν δει κανείς πως την αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί της στο ΕΛΚ, οι ηγέτες άλλων κρατών της Ε.Ε. και τώρα το SPD. Η Μέρκελ η στριμωγμένη, αυτός ο χαρακτηρισμός της ταιριάζει καλύτερα. Η καγκελάριος συνέβαλε η ίδια για την κατάσταση αυτή. Αυτός είναι τελικά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται κάποιος ο οποίος προαναγγέλλει μετά από 14 χρόνια στην εξουσία την παραίτησή του και στη συνέχεια δεν την ολοκληρώνει».
