Η εποχή της πληροφορικής,εχει τα θετικά της.Μπορούμε να μαθαίνουμε γρήγορα και ταυτόχρονα πολλά,να κάνουμε συγκρίσεις και να αποφασίζουμε αν θα κινηθούμε στο μονοπάτι των ανθρώπων ή των… δίποδων θηλαστικών.
Στη Βόρεια Ιταλία το 1988 έγινε ένα τροχαίο και ο 22χρονος Ινιάτσιο Οκαμότο τραματίσθηκε και έπεσε σε κώμα.
Ο πατέρας του γεννημένος στην Ιαπωνία,με υπηκοότητα Μεξικάνικη έχει παντρευτεί Ιταλίδα και εγκαταστάθηκε εκεί
Η μητέρα του Μαρίνα είπε «για 31 χρόνια ζούσαμε μακριά από τον κόσμο. Ο σύζυγός μου Έκτορ άφησε την δουλειά του και παρέμεινε στο σπίτι για να φροντίζει και να παρακολουθεί τον γιο μας».
Αυτά τα είπε,δίνοντας παράδειγμα ανθρώπινης συμπεριφοράς με αφορμή το γεγονός ότι ο Ινιάτσιο άφησε χθες την τελευταία του πονή στα 53 του χρόνια,δίπλα στον πατέρα του.Αυτά τα 31 χρόνια ποτέ δεν συνήλθε,αλλά ο πατέρας του και η μητέρα του ήταν πάντα εκεί δίπλα του ελπίζοντας…Τόσο εύκολο…
Στο Τελ Αβίβ δυο αδέλφια ηλικίας 23 και 27 ετών πήγαν με εντολή (σιωπηρή η ρητή,αδιάφορο) των γονιών τους να σφάξουν τον 16χρονο μικρότερο αδελφό τους γιατί ήταν ομοφυλόφιλος.Τον τραυμάτισαν και ευτυχώς σώθηκε…
Τόσο δύσκολο…
Στο Αιγιο ένας 27χρονος που υπηρετούσε τη θητεία του έκανε ασκήσεις εκτόνωσης με το αυτοκίνητο και ανεβαίνοντας σε πεζοδρόμιο,λόγω ταχύτητας και επικίνδυνης οδήγησης σκότωσε μια 67χρονη και το εγγονάκι της ,το οποίο είχε βαφτιστεί πριν 5 ημέρες και έκαναν όλο χαρούμενες διακοπές.
Ο νεαρός πιάστηκε την ώρα που έμπαινε στη θάλασσα ,λίγο πιο μακριά να κάνει μπάνιο.
Οταν τον ρώτησαν για την τραγωδία απάντησε δήθεν αμέριμνος:
“Γιατί τι έγινε;Μια χαρά άφησα πίσω τη γυναίκα και το παιδί…”
Τόσο “ανθρώπινος”…
Φυσικά αφέθηκε ελεύθερος διότι “είναι απάνθρωπο να προφυλακίζεται κανείς επειδή σκότωσε σε τροχαίο”…
Υπάρχουν δίποδα ανθρωποειδή,αλλά όσο υπάρχουν άνθρωποι πάντα είμαστε αισιόδοξοι…
