Τούρκοι συγγραφείς ,πνευματικοί άνθρωποι εδω και δεκάδες χρόνια όχι μόνο αναγνωρίζουν την κατάληψη της Μικράς Ασίας με τη βία και την εδραίωση του τουρκικού κράτους με σφαγές.
Η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων ήταν για τους Τουρκους εκ των ων ουκ άνευ,αφού όταν άρχισε η “τελική λύση”,δηλαδή στις 19 Μάη του 1919 Αρμένιοι και Πόντιοι ήταν σε πληθυσμό ένω των 2,5 εκατομ στην περιοχή και διεκδικούσαν και τυπικά αυτονομία που είχαν στην πράξη σε ορισμένους τομείς.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα χωρίς την βοήθεια των Γερμανών και των Ρώσων.Ιδιαίτερα οι Ρώσοι(μπολσεβίκοι της εποχής) ήθελαν μεν στο έδαφός τους εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιους και Ελληνοπόντιους,αλλά σε καμία περίπτωση αυτόνομο κράτος στα παράλια του Ευξείνου.
Σήμερα σχεδόν 100 χρόνια μετά οι Τούρκοι είναι στα διεθνή εδώλια ως διαπράξαντες γενοκτονία κατά των Αρμενίων και Ελλήνων του Πόντου.Μαι διακίωσε στους χιλιάδες βασανιστικούς θανάτους αθώων ανθρώπων ,μόνο και μόνο γιατί έμεναν στον τόπο που γεννήθηκαν επι χιλιάδες χρόνια και μέχρι να καταλάβουν τα εδάφη αυτά τα τουρκικά “ασκέρια” προερχόμενα απο τα βάθη της Ασίας.
Μίνιμουμ θανάτων στα πλαίσια της γενοκτονίας για τους Αρμένιους υπολογίζεται το 1,5 εκατομ και για τους Ελληνες άνω των 350.000.
Ακολούθησαν στη συνέχεια τα μαρτύρια των μετακινήσεων και των κακουχιών στις μετακινήσεις και στις εγκαταστάσεις,αφού και σε αυτές δεν είχαν υποδοχή συμπατριωτών σε πάμπολλες περιπτώσεις.
Δείτε το βίντεο:
