ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
H Τουρκία βυθίζεται στον σουνιτικό φονταμενταλισμό και ο Ερντογάν κυριαρχείται από σουλτανικές φαντασιώσεις επικίνδυνες για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Με αυτές τις θέσεις απάντησε ο τ.Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στις επαναλαμβανόμενες τουρκικές προκλήσεις και τους ισχυρισμούς Ερντογάν ότι οι τούρκοι κατέλαβαν τις περιοχές που κατέχουν σήμερα για να τις απευλεθερώσουν απο την καταπίεση του Βυζαντίου και να δείξουν ότι οι ίδιοι δεν επιβάλλουν καταναγκασμούς.
Τόσο ο Ερντογάν,όσο και ο Υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου μετά τις προσπάθειες του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών Μάας έκαναν δηλώσεις άκρως απειλητικές λέγοντας ότι “η Τουρκία θα πάρει ό,τι δικαιούται στη Μαύρη Θάλασσα ,στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και θα καταστραφούν όσοι την εμποδίσουν”.
Στην Τουρκία και με αφορμή την επέτειο της μάχης-νίκης των Σελτζούκων Τούρκων στο Ματζικέρτ μετά τους υψηλούς πολεμικούς τόνους Ερντογάν τα πρωτοσέλδια των εφημερίδων που ελέγχονται απο το καθεστώς ήταν επισης πολεμικά.
Τα “δίκαια” της Τουρκίας ανέδειξε αμερικανικό σκίτσο που δείχνει τον Ερντογάν να πατάει πόδι στην Ελληνική πλευρά:
O Tράμπ στο κενό των εκλογών μετρά τα βήματά του με το εκλογικό του συμφέρον και μόνο αφού “στασίασαν” δημόσια και εναντίον της πολιτικής του με τον Ερντογάν στελέχη της εξωτερικής και αμυντικής πλευράς των Ρεπουμπλικανών υπό τον πρώην εμπληματικό Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων και Υπουργό Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ προσπάθησε με τηλεφωνικές παρεμβάσεις προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Ερντογάν να δείξει ότι “κόπτεται” για τον διάλογο και την συνοχή του ΝΑΤΟ…
Απογοητευτικά “κρύος” ήταν ο δημόσιος…μυστικός διάλογος μεταξύ των ηγετών της ευρωπαϊκής ενωσης στον τομέα της άμυνας Μπορέλ και Καρενμπάουερ.Στα ανοιχτά μικρόφωνα πάντως ακούστηκε ότι θεωρούν την Τουρκία τον δύσκολο εταίρο,αλλά και σαν να αποδέχονται τους τουρκικούς ισχυρισμούς περί αναξιοπιστίας των Ελλήνων επειδή ψήφισαν συμφωνία με την Αίγυπτο,τον πάλαι ποτέ θρησκευτικό εταίρο του Ερντογάν στο σουνιτικό στρατόπεδο…
Στη Βουλή ο πρωθυπουργός κ.Μητσοτάκης ανακοίνωσε την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια δυτικά σε συμφωνία με την Ιταλία και η Τουρκία προσπαθεί να απομονώσει την γαλλική στήριξη προς Ελλάδα και Κύπρο,ως μη έχουσα υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Ενωση…
Στο πάζλ όλα δείχνουν ως κινήσεις πίεσης όλων προς Ελλάδα και Τουρκία να μπουν στο διάλογο για το καλό του ΝΑΤΟ και της Δύσης.
Μάλιστα η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο κύριο άρθρο της παροτρύνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να πάει στην …Αγκυρα τώρα για έναρξη διαλόγου πριν έχουμε καταστροφικά θερμά επεισόδια!!!
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η εμφάνιση σήμερα 27/8 του καθηγητή Συρίγου,τον οποίο έκανε βουλευτή(όχι τυχαία…) η Νέα Δημοκρατία και οι δηλώσεις του για κρίσιμα επόμενα 24ωρα,ταυτόχρονα με τις συνομιλίες του Υπουργού Αμυνας Παναγιωτόπουλου στη Γερμανία με την Καρεμπάουερ.
Ο κ.Συρίγος είπε ότι το ΝΑΤΟ κινείται με ένα “δόγμα” που ορίζει ότι “δεν παρεμβαίνουμε,όποιος και να έχει δίκιο και τους καλούμε σε διάλογο”,ότι είναι σημαντική η πρωτοβουλία Τραμπ να τηλεφωνήσει στον Κ.Μητσοτάκη και πρόσθεσε ότι κρίσιμο είναι τι θα πράξει η Τουρκία μετά την ψήφιση της συμφωνίας με την Αιγυπτο σήμερα.
Εν όψει αυτών έχει τεράστιο ενδιαφέρον η παρέμβαση του σημερινού αυθεντικού “ηγέτη “της καραμανλικής πλευράς Προκόπη Παυλόπουλου σε ευρωπαϊκό φόρουμ,όπου ανέπτυξε τις νομικές πλευρές της κρίσης.
Ο κ.Παυλόπουλος στα πλαίσια συζήτησης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου(EPLO) παρουσίασε την υποδειγματική συμπεριφορά της Ελλάδας στα θέματα της θρησκευτικής μειονότητας στη Θράκη και τις φρικαλεότητες της Τουρκίας απέναντι στην Εθνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης και των περιοχών που προστατεύθηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Ο κ. Παυλόπουλος μεταξύ άλλων τόνισε:
«Αποτελεί κοινό τόπο, ιδίως σε διεθνές επίπεδο, ότι η Ελληνική Θράκη
παρέχει ένα άκρως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα και για το πώς
αντιλαμβάνονται Ελλάδα και Τουρκία, αντιστοίχως, την πιστή εφαρμογή της
Συνθήκης της Λωζάνης, ιδίως ως προς το ειδικό εκείνο τμήμα της, το οποίο
αφορά την ρύθμιση του ζητήματος των Μειονοτήτων που υπήρχαν στις δύο
Χώρες, κατά τον χρόνο σύναψής της.
Α. Και για την ακρίβεια, η Ελλάδα έχει αποδείξει -και αποδεικνύει
καθημερινώς, ως μέλος της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής
Ένωσης- ότι γενικώς, κατ’ εξοχήν δε στην περιοχή της Ελληνικής Θράκης,
σέβεται στο ακέραιο τις ως άνω ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λωζάνης.
Όλως αντιθέτως, η Τουρκία εκπροσωπεί το απεχθές, από πλευράς
Διεθνούς Δικαίου, παράδειγμα της πλήρους περιφρόνησης της Διεθνούς
Νομιμότητας και σε ζητήματα Μειονοτήτων, όπως προκύπτει και από την
συμπεριφορά της, μετά την σύναψη της Συνθήκης της Λωζάνης, έναντι της
Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη και αλλού.
Β. Για την πλήρη κατανόηση των παραδειγμάτων τούτων είναι ανάγκη να
διευκρινισθεί, εκ προοιμίου, ότι το ειδικό τμήμα της Συνθήκης της Λωζάνης
περί Μειονοτήτων προέβλεπε την ανταλλαγή των Μειονοτήτων, με την
έννοια της αμοιβαίας μετεγκατάστασης Τούρκων υπηκόων, Ελληνικού
Ορθόδοξου Θρησκεύματος, στην Ελλάδα και Ελλήνων υπηκόων,
Μουσουλμανικού Θρησκεύματος, στην Τουρκία. Όμως, η Συνθήκη της
Λωζάνης εξαίρεσε ρητώς από την ρύθμιση αυτή από την μια πλευρά τους
Μουσουλμάνους μόνιμους κατοίκους της Δυτικής Θράκης και, από την
άλλη πλευρά, τους Έλληνες μόνιμους κατοίκους της περιφέρειας της
Κωνσταντινούπολης, των Πριγκηπονήσων και των Περιχώρων,
εγκατεστημένων στην Τουρκία προ της 30 ής Οκτωβρίου 1918. Από την ίδια
την διατύπωση των προαναφερόμενων διατάξεων της Συνθήκης της
Λωζάνης προκύπτει, με αδιαμφισβήτητη ευκρίνεια, ότι στην μεν περίπτωση
των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης πρόκειται περί αμιγώς
«Θρησκευτικής Μειονότητας». Ενώ, στην περίπτωση των Ελλήνων της
Κωνσταντινούπολης, των Πριγκηπονήσων και των Περιχώρων, πρόκειται
για αμιγώς «Εθνική Μειονότητα».
Γ. Ιδίως δε κατά την τρέχουσα περίοδο, η Ελληνική Θράκη υφίσταται, και
αυτή, ορισμένες από τις συνέπειες των σχεδόν γραφικών -πλην όχι
λιγότερο επικίνδυνων- «σουλτανικών» φαντασιώσεων του τούρκου
Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ταυτοχρόνως όμως -και εν πολλοίς
χάρη στο απαράμιλλο φρόνημα, με το οποίο όλα αυτά τα δύσκολα
χρόνια αντιμετώπισαν αποτελεσματικώς την τουρκική προκλητικότητα οι
κάτοικοι της Ελληνικής Θράκης, και μάλιστα ανεξαρτήτως
Θρησκεύματος- η περιοχή αυτή αναδεικνύεται και σε πεδίο Εθνικής
έμπνευσης, σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των Εθνικών μας Θεμάτων
και, επέκεινα, των Εθνικών μας Δικαίων έναντι των ιταμών προκλήσεων
της Τουρκίας.
Δ. Βασική Εθνική Θέση μας είναι και το ότι η Συνθήκη της Λωζάνης του
1923 -και όλες οι μεταγενέστερες, κάθε μορφής, εκτελεστικές της
ρυθμίσεις- δεν επιδέχονται, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, αναθεώρηση ή
τροποποίηση. Άρα, το σύνολο των ρυθμίσεων της Συνθήκης της
Λωζάνης αποτελούν -και θ’ αποτελούν στο μέλλον- το συμπαγές
θεσμικό και πολιτικό θεμέλιο των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας, τόσον ως προς τα μεταξύ τους σύνορα όσο και ως προς όλα
τα επιμέρους ζητήματα, τα οποία εμπίπτουν στο ρυθμιστικό τους
πλαίσιο.
1. Η Ελλάδα, όπως ήδη τονίσθηκε, σέβεται, στο ακέραιο, τους κάθε
είδους κανόνες της Συνθήκης της Λωζάνης, πρωτίστως δε τους
κανόνες της που αφορούν την Ελληνική Θράκη, στους οποίους
συμπεριλαμβάνονται και οι κανόνες για την Θρησκευτική
Μουσουλμανική Μειονότητα. Ιδίως δε τους κανόνες της Συνθήκης της
Λωζάνης, και άλλους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που αφορούν τα
εκπαιδευτικά ζητήματα της Θρησκευτικής Μουσουλμανικής
Μειονότητας, το καθεστώς ορισμού του Μουφτή -με παρεμφερή,
μάλιστα, τρόπο με εκείνον, κατά τον οποίον ορίζεται ο Μουφτής στην
Τουρκία- καθώς και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, ακόμη και όταν
κάποια μέλη της Μειονότητας αυτής προβαίνουν στην άσκησή του
μάλλον για να προσφέρουν τις «καλές υπηρεσίες» τους στην Τουρκία.
2. Όλως αντιθέτως, και ειδικότερα ως προς το ζήτημα των Μειονοτήτων,
η Τουρκία είναι εκείνη, η οποία καταστρατηγεί, προκλητικώς και
συστηματικώς, το ρυθμιστικό πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάνης,
όπως αμαχήτως αποδεικνύει η τακτική της, που έχει οδηγήσει σχεδόν
στον αφανισμό της πάλαι ποτέ κραταιάς Ελληνικής Εθνικής
Μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, στα Πριγκηπόνησα και στα
Περίχωρά τους. Η βαρβαρότητα των φρικτών ωμοτήτων του
πογκρόμ του Σεπτεμβρίου του 1955 και της περιόδου 1963-1964, σε
συνδυασμό με την απροκάλυπτη παραβίαση ιδίως των κάθε είδους
περιουσιακών δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας,
δείχνουν, εν προκειμένω, το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, η
οποία δεν έχει διδαχθεί τίποτα από το απεχθές παρελθόν της. Τέλος,
τη «βύθιση» της Τουρκίας στον σουνιτικό ισλαμικό
«φονταμενταλισμό» αναδεικνύει σήμερα και η προκλητικώς
παράνομη και αυθαίρετη μετατροπή της Αγίας Σοφίας και της Μονής
της Χώρας -Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της
UNESCO, κατά την Σύμβαση των Παρισίων του 1972- σε «τεμένη-
τζαμιά».
Ε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Διεθνής Κοινότητα δεν επιτρέπεται να
παραμένουν απαθείς μπροστά σε αυτή την επίδειξη προκλητικότητας
από την πλευρά της Τουρκίας. Άλλωστε, η προκλητικότητα αυτή δεν
αφορά μόνο την Ελλάδα, δοθέντος ότι προσβάλλει ευθέως τόσο το
Ευρωπαϊκό όσο και το Διεθνές Δίκαιο. Κατ’ εξοχήν δε η Ευρωπαϊκή
Ένωση έχει χρέος ν’ αντιληφθεί ότι η κατά τ’ ανωτέρω ωμή παραβίαση
της Συνθήκης της Λωζάνης -και του Διεθνούς Δικαίου εν γένει- αφορά
Έλληνες αλλά και, ταυτοχρόνως, Ευρωπαίους Πολίτες».
Μια ημέρα μετά την παρέμβαση Παυλόπουλου η γνωστή έγκυρη εφημερίδα πανγερμανικής κυκλοφορίας “FAZ”της Φραγκφούρτης σε εκτενές ρεπορτάζ της κατακευραυνώνει τον ερντογάν,τον παραουσιάζει εντελώς απομονωμένο και ενώ παριστάνει το λιοντάρι της περιοχής απο πλευράς οικονομίας,αποδοχής και συμμαχιών είναι ένα ποντίκι που βρυχάται.
Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Υπό τον τίτλο «Ο φαινομενικός γίγαντας Ερντογάν» η Frankfurter Allgemeine Zeitung επισημαίνει:
«Το αποκορύφωμα της καριέρας του προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν έχει περάσει προ πολλού. Στις εκλογές του 2019 ο αστικός πληθυσμός της αναδυόμενης μπροστά στις ευρωπαϊκές πύλες χώρας βρήκε καταφύγιο στην αντιπολίτευση. Σε ορισμένες περιοχές κατάφερε να κρατήσει το ΑΚΡ στην εξουσία μόνο χάρη στη χειραγώγηση των αποτελεσμάτων.
»Στην οικονομία τα πράγματα δεν πάνε επίσης καλά. Η κρίση του κορωνοϊού αποκαλύπτει απλώς τη λανθασμένη οικονομική και δημοσιονομική του πολιτική. Μόλις οι οίκοι αξιολόγησης μειώνουν την πιστοληπτική ικανότητα, η λίρα κατρακυλά. Και καθότι έθεσε μετά το πραξικόπημα του 2016 τους πολιτικούς θεσμούς υπό τον έλεγχό του […], δεν υπάρχει κάποιος διορθωτικός παράγοντας.
»Ο αποδυναμωμένος φαινομενικός γίγαντας αναζητεί διέξοδο σε λαϊκίστικες ενέργειες όπως τη μετατροπή πρώην εκκλησιών σε τζαμιά, την αναβίωση οθωμανικών ονείρων περί μεγάλης δύναμης και μεγαλόστομων υποσχέσεων για την ενεργειακή τροφοδοσία. Ο οποιος ξέρει στο σπίτι του μόνο από διαταγές, έχει ξεχάσει όμως να μιλάει πολιτισμένα με τους γείτονες. Οι χώρες που δεν έχει εξοργίσει είναι ελάχιστες.
Και όλα αυτά, ενώ πολλά από τα προβλήματα, όπως το προσφυγικό ή το ενεργειακό, θα μπορούσαν να είναι διαχειρίσιμα με τις κατάλληλες πολιτικές. Ο Ερντογάν, που κάποτε έκανε πολλά για την ανοικοδόμηση της Τουρκίας, οδηγεί τώρα τη χώρα στη φτώχεια».
