ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
O Κώστας Βαξεβάνης τελειώνει ΣΗΜΕΡΑ ένα άρθρο του για την συγκάλυψη των σκανδάλων που ορισμένους πολιτικούς(και) της Αριστεράς με τη φράση “βρε άντε απο ‘κει”.
Εμείς-με εντελώς διαφορετική αφορμή- θα αρχίσουμε το δικό μας πιο …πολιτισμένα.Με τη φράση
“Ντροπή σας βρε γαϊδούρια ξεσαμάρωτα”.
Και απευθυνόμαστε σε πολιτικούς και της Δεξιάς και της Αριστεράς στο μέρος που της αναλογεί από την 4ετία της διακυβέρνησής της.
Αιτίες τα πολλά σκάνδαλα και η ατιμωρησία τους.Αφορμή όμως ένα που έγινε την ημέρα που η ατιμωρησία στο σκάνδαλο της ΜΑΡΦΙΝ συμπληρώνει 10 χρόνια.Αναφερόμαστε στο σκάνδαλο και περιλαμβάνουμε και το μέγα οικονομικό σκάνδαλο και τις δολοφονίες 4 ανθρώπων στο κτήριο της οδού Κοραή,στις 5 Μάη 2010 σε διαδήλωση.
Ρωτήσαμε χθες έναν αξιωματούχο και μας είπε “εντάξει άργουν οι έρευνες αυτές γενικά,αλλά και για ένα οικονομικό έγκλημα 10 χρόνια έρευνας είναι μικρό διάστημα ,όταν είναι κακούργημα.Και τώρα μικρό-σχετικά- είναι το διάστημα.Οπως είπε και ο κ.Χρυσοχοίδης η έρευνα ανοίγει ξανά,δηλαδή συνεχίζεται”.
Την ώρα που μας τα έλεγε αυτά γινόταν γνωστό ότι άνοιξε η πόρτα της φυλακής και βγήκε με κανονικό αποφυλακιστήριο ΠΡΙΝ συμπληρώσει τα 60 του χρόνια ο Νίκος Σειραγ…
Εμεινε στη φυλακή 7 χρόνια.είχε καταδικαστεί για σεξουαλική κακοποίηση τριάντα έξη(36) αγοριών!!!
Εμεινε δηλαδή στη φυλακή πέντε(5) μήνες για κάθε περίπτωση.
“Γιατί φταίνε οι πολιτικοί και όχι οι δικαστές;” θα ρωτήσετε.
Ο κακούργος αυτός καταδικάστηκε και απο το Εφετείο σε συνολική κάθειρξη τετρακοσίων ενός (401) ετών!!!
Συμφωνα με το νόμο που ψήφισαν πολιτικοί και όχι δικαστές αν στην Ελλάδα κάποιος καταδικαστεί σε ένα εκατομμύριο(1.000.000) χρόνια κάθειρξη, γιατί κάθε μέρα βίαζε και ένα αγόρι,κορίτσι,γυναίκα,άνδρα , στη φυλακή θα μείνει το πολύ 25 χρόνια!!!
Θα έχει δικαίωμα να κάνει αίτηση αποφυλάκισης μόλις εκτίσει τα 2/5 της ποινής του,δηλαδή τα 10 χρόνια!
Αυτά τα 10 χρόνια τα συμπληρώνει με παραμονή στο κελί ,αλλά και “μεροκάματα”.
Ετσι μετά 5 χρόνια στη φυλακή μπορεί θεωρητικά να μετράει με μεροκάματα 10 χρόνια.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων τα μεροκάματα είναι εικονικά και με “μέσον”,αφού τόσες θέσεις εργασίας,όσες δείχνουν τα “μεροκάματα” δεν υπάρχουν στις φυλακές…
Ο κακούργος λοιπόν πρόλαβε στη φυλακή να κάνει 1300 μεροκάματα,δηλαδή να “εκτίσει” με “μεροκάματα” 4 χρόνια και πήρε και χαρτί “καλής διαγωγής”…Βλέπετε δεν υπήρχαν μικρά αγόρια στη φυλακή για να δοκιμαστεί η διαγωγή του…Αρα είναι καλή,αφού δεν θα μπορούσε να είναι κακή…
Ετσι στα 53 του μπήκε στη φυλακή,πριν συμπληρώσει τα 60 νάτος(πάνω στη φωτογραφία) και …κοτσονάτος έξω,έτοιμος για …κοινωνική δράση!
Πόσο σοβαρή είναι η υπόθεση αυτή;
Εκτός της σοβαρότητας που επιβεβαιώθηκε με τις τελικές ποινές παραθέτουμε δηλώσεις που είχαν γίνει τότε στο Ρέθυμνο από τον άνθρωπο που πρώτος σήκωσε το βάρος της καταγγελίας,αυτό που ακυρώνεται στην πράξη απο πολιτικούς.Είχε πει:
Γιατί επιμένουμε στους πολιτικούς;
Δείτε λίγο την φρικτή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο.
Απολογούνται τα ανθρωπόμορφα και δεν μοιάζουν στο ελάχιστο να έχουν συνειδητοποιήσει τι έκαναν και να έχουν μετανιώσει.Προσπαθούν με τακτικισμούς να μπερδέψουν δικαστές και ενόρκους για το ποιός έχει την μεγαλύτερη ευθύνη και άρα να σπάσουν τα ισόβια καθένας για λογαριασμό του,αν όχι και οι δυο.
Αποκορύφωμα όταν ο εισαγγελέας ρώτησε τον απολογούμενο εκείνη τη στιγμή πως αισθάνεται απάντησε αυθόρμητα “καλά”.Υστερα το διόρθωσε με παρότρυνση του δικηγόρου λέγοντας υποκριτικά “θα ήθελα να είμαι εγώ στη θέση της Ελένης για το θάνατο της οποίας δεν έχω καμία ευθύνη.Ούτε καν τη βίασα”.
Η προφανής λογική ποινή θα ήταν τα ισόβια,μήπως και κάποιος εκ των δυο έχει μικρότερη ευθύνη…
Με τα ισόβια σε 15-18 χρόνια ,δηλαδή ΠΡΙΝ τα 40 τους χρόνια θα έχουν βγει…Είτε με “μεροκάματα”,είτε με “αποσυμφόρηση” φυλακών,είτε με “καλή διαγωγή”.
Στη Δύση επειδή κατάργησαν (στην Ευρώπη παντού) τη θανατική ποινή στις πιο πολλές χώρες δεν υπάρχουν τα παράθυρα που υπάρχουν στην Ελλάδα.Η τουλάχιστον δεν ανοίγουν τόσο συχνά και τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα,όσο στην Ελλάδα.
Σε μερικές χώρες,όπως στις ΗΠΑ όταν δεν επιβάλλεται θανατική ποινή ,ούτε ισόβια,ο δικαστής έχει επιλογή να βάλει 400 χρόνια κάθειρξη και να ορίσει το μίνιμουμ της φυλακής ,που θα πρέπει να εκτιθεί οπωσδήποτε και μετά θα έχει δικαίωμα αίτησης για αποφυλάκιση ο καταδικασμένος.
Ετσι σε περιπτώσεις επιβολής 400 χρόνων ορίζεται μίνιμουμ έκτισης ποινής συνήθως τα 70-80 χρόνια και ουσιαστικά πεθαίνει στη φυλακή ο δράστης και χωρίς ισόβια…
Αυτό το μίνιμουμ θα μπροούσε να ισχύει ,αν οι πολιτικοί το ψήφιζαν και στην Ελλάδα.
Αλλά δεν το θέλουν γιατί η “πελατεία” και η “πίτα” εξυπηρετήσεων,ρουσφετιών κλπ μειώνεται.
Δείτε σε πόσες μεγάλες δίκες(οικονομικών και σοβαρών εγκλημάτων) μετέχουν φανερά πολιτικοί.
Αθέατα μετέχουν περισσότεροι…
Θυμηθείτε τη δήλωση Κούγια για το πόσοι πολιτικοί έλαβαν μέρος φανερά η κρυφά-συμβουλευτικά στη δίκη για το μέγα και ματοβαμμένο σκάνδαλο της ΔΕΗ-ΕΝΕΡΓΚΑ.Και είναι μόνο ένα…
Περιμένουμε και εμείς να δούμε αν θα βρεθεί ένας πολιτικός,(αριθμός: 1) ,είτε άνδρας,είτε γυναίκα και να δηλώσει αυτοβούλως και απλά ότι “δεν είναι σωστή η αποφυλάκιση μετά 7 χρόνια ενός βιαστή που καταδικάστηκε σε 401 χρόνια κάθειρξης”.
Ο συγκεκριμένος κακούργος είχε δράσει στο Ρέθυμνο,όπου ήταν καθηγητής σε δημόσιο σχολείο και προπονητής σε ομάδες μπάσκετ μικρών παιδιών.Τα θύματά του είναι και απο σχολείο και απο το μπάσκετ.
Η Δικαιοσύνη έκανε τη “χάρη” στο Ρέθυμνο και τον υποχρεώνει να μένει στη Θεσσαλονίκη…
Αν στα θύματά του ήταν ένα παιδί πολιτικού θα συμφωνούσε ο πολιτικός σε αυτή τη μεταχείριση;
Αν ένας πολιτικός είχε μικρά παιδιά θα τον ήθελε να μένει στην πολυκατοικία του;
Πριν μερικά χρόνια ένας “προοδευτικός” πολιτικός και καθηγητής είχε καταφέρει να καταδικαστούν απο τη Δικαιοσύνη σε οκτώ χρόνια κάθειρξη δυο δασικοί φύλακες γιατί άργησαν να μεταβούν σε χώρο τροχαίο δυστυχήματος .Έφτασαν με καθυστέρηση μισής ώρας ,αλλά (και)το παιδί του πολιτικού δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή,βαρύτατα τραυματισμένο από την πτώση και “κουτρουβάλα” του αυτοκινήτου σε πλαγιά 10 μέτρων…
Οι πολιτικοί έχουν δικλείδες ασφαλείας για τις συντάξεις τους.
Εχουμε στα χέρια μας “ηχητικό ντοκουμέντο” με κρατικό διευθυντή να λέει ότι “ο κύριος αυτός και 104 χρόνια να έχει δουλέψει σύνταξη απο μένα δεν θα πάρει”.Εχει δουλέψει μόνο 34 χρόνια με μίνιμουμ για σύνταξη τα 25 και ακόμα και αφού έφτασε στο ΔΣ, του ΕΦΚΑ εδώ και ΔΥΟ(2) χρόνια σύνταξη δεν πήρε!!!
Η λεπτομέρεια: Ο συγκεκριμένος είχε υποβάλει σοβαρή αγωγή κατά δυο κολοσσών της ΔΕΞΙΑΣ διαπλοκής,οι οποίοι κατηγορήθηκαν δια διασπάθιση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και δεν είχαν ποτέ την παραμικρή συνέπεια…
Τι έκανε η Αριστερά;
Εκανε αρκετά βήματα θετικά στα μεγάλα σκάνδαλα,γκρέμισε κολοσσούς διαπλοκής που κατέφαγαν δημόσιο χρήμα,αλλά έκανε και αυτά που γράφει ΣΗΜΕΡΑ ο Κώστας Βαξεβάνης.
ΑΡΘΡΟ ΒΑΞΕΒΑΝΗ:
“Υπάρχει προοδευτικός άνθρωπος, πολύ περισσότερο αν τοποθετεί τον εαυτό του στο χώρο της Αριστεράς, που να αμφισβητεί ότι οι αποκαλύψεις του Τζούλιαν Ασάνζ και του δικτύου δημοσιοποίησης των Wikileaks , βοήθησαν τους ανθρώπους στον πλανήτη να καταλάβουν πώς λειτουργεί εναντίον τους η εξουσία; Υπάρχει πολίτης που σέβεται τη Δημοκρατία και τον εαυτό του, που να μην αντιλαμβάνεται πως οι αποκαλύψεις του Γουώτεργκεϊτ από την Washington Post, οδήγησαν στο τέλος της αντιδημοκρατικής κυβέρνησης του Νίξον; Τολμά άνθρωπος της προόδου στην Ελλάδα να αμφισβητήσει πως η αποκάλυψη της λίστας Λαγκάρντ και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η αποκάλυψη , ωρίμανσαν πολιτικά τους πολίτες και τους έκαναν να συμπεράνουν πώς λειτουργούσε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά; Είναι απορίες, απορίες γεμάτες πίκρα, που γεννιούνται στον γράφοντα, παρακολουθώντας Αριστερούς να επιχειρούν να διαμορφώσουν ως πολιτική πεποίθηση στον κόσμο της Αριστεράς, πως η αποκαλυπτική δημοσιογραφία είναι κάτι επικίνδυνο που εγκλωβίζει πολιτικά. Αποκαλούν μάλιστα το πιο μαχητικό τμήμα της δημοσιογραφίας σε όλο τον κόσμο, που θρηνεί γενναίους δημοσιογράφους, την αποκαλυπτική δημοσιογραφία, ειρωνικά και υποτιμητικά ως “σκανδαλολογία”.
Η τακτική της απαξίωσης της ερευνητικής δημοσιογραφίας, χρησιμοποιείται συχνά από το σύστημα για να την κάνει αναποτελεσματική και να δολοφονήσει ως χαρακτήρες αυτούς που την εκπροσωπούν . Γιατί όμως να το κάνει ένας Αριστερός, ένας ριζοσπάστης και οραματιστής σε αυτή τη μικρή χώρα που περισεύει η ρεμούλα και η παθογένεια; Γιατί συντάσσεται με την συντήρηση και είναι έτοιμος να κατασπαράξει όχι τη διαφθορά αλλά το δημοσιογράφο; Κατανοητό να το κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά γιατί ψωνίζει επιχειρηματολογία Μητσοτάκη, ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ας πούμε;
Η υπόθεση με τους 77 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που κατέθεσαν Ερώτηση στη Βουλή για τον οικονομικό στραγγαλισμό του Documento, προκάλεσε δημόσιες τοποθετήσεις κάποιων μελών του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν επιχειρούσαν απλώς να σχολιάσουν όσα συνέβησαν, αλλά προχωρούσαν σε ιδεολογικοποίηση της άποψής τους, δείχνοντας με το δάχτυλο την ερευνητική δημοσιογραφία (φυσικά και την αφεντιά μου) ως μια επιζήμια πρακτική που δεν έχει ανάγκη η Αριστερά. Φυσικά στα λεγόμενά τους , δεν υπάρχει ο όρος ερευνητική ή αποκαλυπτική δημοσιογραφία , αλλά ο απαξιωτικός όρος σκανδαλολογία. Οι πιο προωθημένοι στους χαρακτηρισμούς, διάνθισαν τις τοποθετήσεις τους με διάφορα περί «Αυριανισμού» (αχ πού είσαι Κυριάκο Μητσοτάκη) και έδωσαν πολιτικό κάλυμα στη στάση τους. Το πολιτικό αφήγημά τους είναι πως «η Αριστερά δεν έχει ανάγκη από σκανδαλολογία και άπλυτα, πορεύεται με τις ιδέες της με τις οποίες θα πείσει για τον σκοπό της» . Σχεδόν επιζήμια πολιτικά εκτός από κοινωνικά η ερευνητική δημοσιογραφία αφού πρωτίστως χαρακτηριστεί κάπως αλλιώς για να βολεύει το προσωπικό αφήγημα που παλεύουν να κάνουν και πολιτικό.
Θα μου επιτρέψετε να κρίνω αυτή τη στάση πολιτικά πριν την κρίνω και λογικά. Όσοι εκφράζουν τη συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, έχουν τόση σχέση με την πολιτική και την Ιστορία της Αριστεράς, όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη με την Αριστεία. Σαν Ευαγγελιστές τηλεκήρυκες του Αμερικανικού Νότου, θέλουν να αποκόπτουν την Αριστερά από τις εξελίξεις, την πραγματική διάσταση όσων συμβαίνουν και απλώς νικούν στο φαντασιακό τους με βάση την ανωτερότητα των ιδεών που (αλλοίμονο) πιστώνουν πρωτίστως ως δική τους ανωτερότητα. Η Αριστερά θα νικήσει γιατί γενικά οφείλει να νικήσει και η πίστη σε αυτό θα δημιουργήσει την Αποκάλυψη μέσα από μια επιφοίτηση και ωρίμανση των συνθηκών. Οι αποκαλύψεις για το πώς κινείται η εξουσία, πώς εξαπατά, ποιοι κλέβουν, ποιοι μένουν ατιμώρητοι δεν συμβάλει στην πολιτικοποίηση ούτε αποκαλύπτει ποια είναι η μορφή εξουσία. Με μεταφυσική πίστη αορίστως στις ιδέες, οι ιδέες θα γεννήσουν ριζοσπαστισμό και αντί για θεολόγους κάποιας αίρεσης του Μισισιπή θα διαμορφώσουν επαναστάτες πολιτικούς.
Όταν πριν από μερικά χρόνια αντιμετώπισα αυτή την αντίληψη και πρακτική από ελάχιστους ευτυχώς ανθρώπους της Αριστεράς, θεωρούσα πως πρόκειται για κάποια στενομυαλιά και ιδεοληψία. Πως απαρνούνται έστω τη λογική για χάρη μιας ιεραποστολικής στάσης που θα βγάλει αριστερούς όπως η κουνέλα τα κουνέλια.
Πέρασαν όμως αρκετά χρόνια και τόσο τα παραδείγματα όσο και η σκληρή εμπειρία με κάνουν να αναθεωρώ. Αποδεικνύεται πως όποιος στρέφεται κατά της ερευνητικής δημοσιογραφίας φροντίζοντας μάλιστα να δημιουργήσει στρεβλή εικόνα για αυτή με χαρακτηρισμούς και απαξιωτικές γενικεύσεις, είτε δεξιός, είτε αριστερός, έχει λόγο που το κάνει. Φοβάται πως αν επικρατήσει η πραγματική δημοσιογραφία και φωτιστεί η δική του πλευρά θα αποκαλυφθεί κάτι που δεν θέλει. Και ναι μεν εσύ που ψάχνεις δεν το ξέρεις, το ξέρει όμως αυτός. Οι εχθροί της δημοσιογραφίας της αποκάλυψης έχουν φιλικές σχέσεις με την ενοχή.
Ας μην κρυβόμαστε . Όσοι τα προηγούμενα χρόνια από το χώρο της Αριστεράς , προσπάθησαν χωρίς λόγο (για μένα τουλάχιστον) να ενοχοποιήσουν και να ευτελίσουν το Documento , πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη και με το συγγενολόι στη Βουλή. Είχαν δηλαδή προσωπικούς λόγους και φόβους για να αντιπαθούν το Documento θεωρώντας πως η έρευνα μπορεί να φτάσει στην πόρτα τους. Απλώς έπρεπε να ιδεολογικοποιήσουν την στάση τους και παρήγαγαν χαρακτηρισμούς για συκοφαντίες και πολιτική απρέπεια. Τι άλλο θα έλεγαν, φοβόμαστε μην χτυπήσει το τηλέφωνο και είναι ο δημοσιογράφος;
Εν ολίγοις, για χρόνια διαπίστωνα πως μια χούφτα στελεχών στο ΣΥΡΙΖΑ, με επιμονή, ενοχοποιούσαν την ερευνητική δημοσιογραφία και επιχειρούσαν να πείσουν και τους υπόλοιπους όχι μόνο πως δεν χρειάζονται αλλά πως είναι και επικίνδυνη πολιτικά.
Σήμερα έχουμε εκτεθεί και οι δύο πλευρές. Αυτοί για όσα έλεγαν και έκαναν και εγώ για την επιμονή μου και την απόφασή μου να μην επιτρέψω να συνεχίσουν ό,τι κάνουν με το πρόσχημα της ιδεολογικής και πολιτικής κορεκτίλας. Στην Αριστερά δεν ταιριάζει κανένας μακαρθισμός και κυρίως αυτός που προσπαθεί να ακυρώσει ένα όπλο της κοινωνίας που είναι η ερευνητική δημοσιογραφία.
Θέλω να τελειώσω με αναφορά σε μια μεγάλη μορφή της δημοσιογραφίας από τον κόσμο της Αριστεράς, τον Κώστα Βιδάλη. Ο Κώστας δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1946, από τα τάγματα του Σούρλα στη Θεσσαλία, όπου ερευνούσε τη δράση του παρακράτους. Ο Βιδάλης, φορέας των πιο ευγενών ιδεών της Αριστεράς, ως δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, αφού κάλυψε τον εμφύλιο στην Ισπανία, επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με αυτό που κάποιοι σύντροφοί του σήμερα αποκαλούν «σκανδαλολογία». Τα σκάνδαλα του ομίλου Μποδοσάκη, τις λοβιτούρες της κυβέρνησης, το σκάνδαλο της λίρας και τελικώς στην πιο σημαντική από τις έρευνές του σκοτώθηκε ερευνώντας το παρακράτος αντί ως εχέφρων αριστερός να περιμένει να νικήσουν από μόνες τους οι ιδέες μεταξύ από φιλολογικών ζυμώσεων κομματικών γραφείων και καμιάς διπλοαπόστακτης ρακής.
Για τον Βιδάλη, ο άλλος μεγάλος της δημοσιογραφία, ο Κώστας Καραγιώργης, (ο οποίος μάλιστα έχει γράψει ένα εξαιρετικό κείμενο για το πού βρίσκουν οι αριστεροί δημοσιογράφοι τα στοιχεία και αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα της δεξιάς και την εκθέτουν) έγραψε:
“Κράτησε την κάπα του παστρική και μπορούσε να την κρεμάσει, όπου ήθελε”.
Σήμερα Βιδάλης και Καραγιώργης, αυτά τα σύμβολα της αριστεράς και της δημοσιογραφία θα ήταν σκανδαλολόγοι. Ακόμη και αν είχαν πάρει δύο διεθνή βραβεία. Βρε άντε από κει.”
