ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Δυο λαμπροί Αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου,ο βαγγέλης Ζαχαρής ,ως πρώτος και ο Λάμπρος Σοφουλάκης ως δεύτερος-βοηθός αποτελούν εγγύηση ότι θα ερευνηθεί σωστά και αντικειμενικά η φράση του συναδέλφου τους Αντεισαγγελέα Γιάννη Αγγελή “εγώ δεν θα πάω φυλακή για την υπόθεση ΝΟΒΑΡΤΙΣ και τον Ρασπούτιν”.
Η βαρύτατη για το επίπεδο αυτό φράση περιέχεται σε μια ακόμα πιο βαριά αναφορά για το σκάνδαλο αυτό ,το οποίο είναι βέβαιο ότι θα στοιχειώσει τα επόμενα 3-4 χρόνια την πολιτική,δικαστική και επιχειρηματική ζωή της χώρας,αλλά και είναιβέβαιο ότι θα ασκήσει επιρροή και σε διακρατικές σχέσεις.
ΟΙ δυο Εισαγγελείς καλούνται να λύσουν την διαφορά που ανέκυψε μεταξύ του κ.Αγγελή και της Εισαγγελίας Διαφθοράς για το πως πρέπει να προχωρήσουν οι έρευνες και να αξιοποιηθούν στοιχεία για το σκάνδαλο αυτό.
Σε κάποια φάση της διαφωνίας ο κ.Αγγελής θεώρησε ότι αν και ήταν “το αγαπημένο παιδί” της τότε Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ.Δημητρίου τον άδειασαν ,τόσο η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου,όσο και το Υπουργείο Δικαιοσύνης ,στο οποίο ηγέτες ήταν οι κ.κ.Καλογήρου και Παπαγγελόπουλος.
Συνέπεια του αδειάσματος είναι η αναφορά του κ.Αγγελή και ιδιαίτερα η καταγγελία για δράση Ρασπούτιν στην υπόθεση.
Είναι βέβαιο ότι πυρήνας της έρευνας των δυο Αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου είναι να προσδιορίσει ο κ.Αγγελής τα θέματα στα οποία διαφώνησε και αυτό είναι εξαιρετικά σοβαρό: υπήρξαν και υπάρχουν αποδείξεις για χρηματισμούς κρατικών στελεχών και πολιτικών στο σκάνδαλο ΝΟΒΑΡΤΙΣ.Και αν υπάρχουν τις έδωσαν νομότυπα οι αμερικανικές αρχές ;Αν δεν υπάρχουν υπάρχει παράλειψη στο να ζητηθούν αποδείξεις και απο ποιούς;
Η έρευνα των δυο Αντεισαγγελέων ξεκίνησε με τις καταθέσεις των πολιτικών που ενεπλάκησαν στην υπόθεση.
Πρώτος κατέθεσε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ,πρώην Επίτροπος και μετά την έξοδό του απο τον Αρειο Πάγο δεν μίλησε για κατάθεση αλλά για …συνάντηση με τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης , οι οποίοι ,’οπως είπε,”θα βρουν την άκρη με τους ηθικούς αυτουργούς τους ψευδομάρτυρες και με όσους έστησαν την σκευωρία”.
Εντύπωση προκάλεσε η δήλωση του κ.Αβραμόπουλου ότι δεν αναφέρθηκε σε κανένα όνομα γιατί αυτό είναι δουλειά της Δικαιοσύνης.
Η …συνάντηση στον Αρειο Πάγο διήρκεσε πάνω απο δυο ώρες και ασφαλώς θα αποτυπώθηκε σε έγγραφο,με ερωτήσεις και απαντήσεις,το οποίο θα φέρει την υπογραφή των αντεισαγγελέων και του κ.Αβραμόπουλου.
Στη συνέχεια κατέθεσε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς , οποίος έχει μιλήσει σε δημόσιες δηλώσεις του για συμμορίτες και “θα πάει μέχρι τέλους την υπόθεση που θεωρεί σκευωρία απο την αρχή ως το τέλος”.
Ο κ.Σαμαράς είπε στους δημοσιογράφους ότι στην κατάθεσή του(32 σελίδες υπόμνημα συν διευκρινιστικές ερωτήσεις-απαντήσεις του κ.Σαμαρά στην τετ α τετ …συνάντηση με τον Εισαγγελέα)ότι κατονόμασε τον “Ρασπούτιν”.Δημόσια πάντως δεν επιβεβαίωσε, ούτε διέψευσε αν εννοεί τον πρώην Αν.Υπουργό Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλο.
Ενδεικτικό του κλίματος που περιβάλλει την υπόθεση είναι ότι ακούστηκε δημοσιογράφος να αναφέρεται τηλεοπτικά “στον κύριο Ρασπούτιν”.
Λέγεται πως στο άκουσμα ο πραγματικός μακαρίτης Ρασπούτιν μετά 103 χρόνια κουνήθηκε εκεί που βρίσκεται.Που βρίσκεται;Στο τέλος του κειμένου θα το βρείτε…
Ο κ.Σαμαράς είναι Μεσσήνιος,όπως και ο κ.Παπαγγελόπουλος ,με τον οποίο δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις.
Τα περι συμμοριτών παραπέμπουν και στην..πηγάδα του Μελιγαλά ,για την οποία και οι δυο στο παρελθόν είχαν ταυτόσημες απόψεις με πιο σκληρές εκείνες του… Δ.Παπαγγελόπουλου.
Στη συνέχεια αντιστράφηκε η πραγματικότητα…
Ακολουθεί σε κατάθεση ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος διατηρεί πάντα την αθωότητα που είχε όταν γεννήθηκε και δεν έχει υποπέσει σε κανένα φάουλ…
Την Πέμπτη αρχίζουν να καθορίζονται πρόσωπα και γεγονότα με αμεσότητα καθώς θα καταθέσει στους δυο συναδέλφους του ο Αντεισαγγελέας Γιάννης Αγγελής και είναι βέβαιο ότι και θα ερωτηθεί για γεγονότα και πρόσωπα και ιδιαίτερα για τον Ρασπούτιν.
Πολλοί προδικάζουν ήδη ότι ο “Ρασπούτιν” θα αποκτήσει προβλήματα με τη Δικαιοσύνη.
Προυπόθεση γιαυτό θα είναι να είναι ο φάκελος ΝΟΒΑΡΤΙΣ μια φούσκα χωρίς περιεχόμενο και να στήθηκε.
Αν υπάρχει περιεχόμενο τότε θα πρέπει να αποδειχθεί ότι ο “Ρασπούτιν” το διαστρέβλωσε. ώστε να πληγούν πολιτικά πρόσωπα,όπως ισχυρίζεται στην πολυσέλιδη μήνυσή του ο κ.Σαμαράς.
Η υπόθεση ΝΟΒΑΡΤΙΣ ξεκίνησε απο τις ΗΠΑ,όπως και η υπόθεση ΖΗΜΕΝΣ.
Χαρακτηριστικό των αμερικανικών αρχών είναι τα back up,ιδιαίτερα όταν επηρεάζονται διακρατικές σχέσεις.
Τότε παρατηρούνται ανατροπές και σημειώνονται στην πορεία εκπλήξεις,ιδιαίτερα με πρόσωπα τα οποία μπήκαν στο στόχαστρο για πράξεις τους ή γιατί “προσπάθησαν να τους τη φέρουν”…
Το σκάνδαλο ΝΟΒΑΡΤΙΣ είναι πολυσήμαντο για τους Αμερικανούς και είναι βέβαιο ότι δεν είναι τόσο απλοϊκό ,όσο δείχνει ως τώρα.
Και μόνον η επιλογή δυο τόσο ικανών Εισαγγελέων για να εργασθούν μαζί μας υποψιάζει ότι το βάθος είναι μεγάλο.
Και όπως ξέρουμε στα μεγάλα βάθη υπάρχουν σκοτεινά σημεία…
Είναι βέβαιο ότι στο σκάνδαλο αυτό κάποιοι θα πάνε φυλακή στο τέλος,όπως προέβλεψε ο κ.Αγγελής,αλλά δεν είναι καθόλου ευδιάκριτο ποιοί…
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ “κύριο ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ”:
“Μέχρι το 1911 η συμπεριφορά του Ρασπούτιν στην τσαρική αυλή και στη Ρωσική Αυτοκρατορία γενικά είχε πάρει διαστάσεις σκανδάλου και οι ερωτικές ιστορίες για τον ακόλαστο αυτό «καλόγερο» ήταν στα χείλη όλων. Τελικά, ύστερα από πιέσεις, ο τσάρος εξόρισε τον ευνοούμενό του, αλλά κάτω από την επιμονή της τσαρίνας Αλεξάνδρας αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφασή του λίγους μήνες αργότερα, καθώς δεν ήταν διατεθειμένος να θέσει σε κίνδυνο την ζωή του γιου του ή να δυσαρεστήσει την σύζυγό του, που ήταν φανατικά πιστή του Ρασπούτιν, επειδή της έλεγε πως ήταν «αγία» και πως την βλέπει στα όνειρά του με φωτοστέφανο.
Η δύναμη του τυχοδιώκτη χωρικού έφτασε στο απόγειό της μετά το 1915, όταν ο Νικόλαος έφυγε για το μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο τσάρος Νικόλαος ανέλαβε προσωπικά την ηγεσία του στρατού επειδή ο Ρασπούτιν ισχυρίστηκε ότι είδε σε όραμα, ότι σε αντίθετη περίπτωση θα χανόταν ο πόλεμος. Με την απουσία του Νικολάου, η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα διαδραμάτισε έναν πιο ενεργό ρόλο στη διακυβέρνηση και έτσι ο Ρασπούτιν κατάφερε να ασκεί σημαντική επιρροή διορίζοντας και παύοντας το προσωπικό του κράτους κατά τις επιθυμίες του. Η δύναμη αυτή τον έκανε να παραφέρεται και να αναγκάζει νομάρχες, υπουργούς και διευθυντές να εξευτελίζονται κολακεύοντας τον ευνοούμενο της τσαρίνας. Ο ίδιος ο Ρασπούτιν, αν άλλαζε γνώμη για την ικανότητα κάποιου στελέχους, έπειθε την Αλεξάνδρα να τον διώξει, λέγοντας απλά ότι «μπήκε ο διάβολος μέσα του» και κολακεύοντας ταυτόχρονα τη δική της αφέλεια λέγοντας ότι «βλέπει τον Χριστό να στέκει στο πλάι της».
Η αυξανόμενη υστερία για τον Ρασπούτιν είχε έλθει σε μια εποχή πολέμου, όπου οι ήττες του στρατού και οι στερήσεις βάραιναν πολύ στη συνείδηση όλων ώστε να μην ανέχονται πλέον τη δύναμη ενός ημι-αναλφάβητου αγρότη στην εξουσία. Παράλληλα, οι άνθρωποι που γνώριζαν από κοντά τη συμπεριφορά του έκριναν ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη χώρα. Ακολούθησαν έτσι κάποιες απόπειρες δολοφονίας του Ρασπούτιν, που όμως απέτυχαν. Σύμφωνα με το βιβλίο του Greg King «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Ρασπούτιν» (The Man Who Killed Rasputin), στις 29 Ιουνίου του 1914 όταν εκείνος είχε επισκεφτεί τη γυναίκα και τα παιδιά του στη γενέτειρά του, στη Σιβηρία, του επιτέθηκε με μαχαίρι μία πρώην πόρνη, η Χιονία Γκούσεβα, που είχε γίνει μαθήτρια του μοναχού Ηλιοδώρου. Ο Ηλιόδωρος ήταν κάποτε φίλος του Ρασπούτιν, αλλά τον είχε σιχαθεί λόγω της συμπεριφοράς του προς την βασιλική οικογένεια, την οποία χρησιμοποιούσε μεν, αλλά μιλούσε άσχημα γι’ αυτήν. Ο Ηλιόδωρος είχε σχηματίσει μια ομάδα από γυναίκες, τις οποίες είχε βλάψει ο Ρασπούτιν, με σκοπό να τον δυσφημίσει ή και να τον σκοτώσει. Η Γκούσεβα μαχαίρωσε τον Ρασπούτιν στην κοιλιά, κι όταν είδε τα σπλάχνα του να ξεπροβάλλουν φώναξε «σκότωσα τον αντίχριστο!». Όμως ο Ρασπούτιν χειρουργήθηκε και επέζησε. Η κόρη του Μαρία σημειώνει ότι μετά από αυτή την επέμβαση δεν ήταν πια ο ίδιος. Συχνά κουραζόταν εύκολα και έπαιρνε όπιο κατά του πόνου. Επίσης, δεν μπορούσε πλέον να μετακινηθεί πουθενά χωρίς την προσωπική του φρουρά.
Το τέλος του Ρασπούτιν.
Εναντίον του Ρασπούτιν οργανώθηκε συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος του Τσάρου, με σκοπό να τερματιστούν τα απανωτά πλήγματα που δεχόταν η μοναρχία σε μια τόσο ταραγμένη εποχή, την οποία τελικά θα ακολουθούσε η περίφημη Ρωσική επανάσταση. Τη νύχτα της 29ης προς την 30η Δεκεμβρίου 1916, ο σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου, Γιουσούποφ, προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του και του προσέφερε δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό.
Το τέλος του Ρασπούτιν όμως ήταν εξίσου επεισοδιακό με τη ζωή του. Ενώ ήπιε το δηλητηριασμένο κρασί, ζητά δεύτερο ποτήρι, τρώει και τα γλυκά, όμως δεν δείχνει κανένα ίχνος αδιαθεσίας. Υπάρχει η θεωρία ότι η ζάχαρη εξουδετέρωσε την επίδραση του δηλητηρίου. Έτσι, ο Γιουσούποφ τον πλησιάζει και του ρίχνει μια σφαίρα στην καρδιά. Ο Ρασπούτιν όμως καταφέρνει να συρθεί φωνάζοντας μέχρι την αυλή, όπου τον προφταίνουν και του αδειάζουν ολόκληρο γεμιστήρα επάνω του. Κατόπιν, πήραν το σώμα του, το τύλιξαν μέσα σ’ ένα χοντρό ύφασμα, του έδεσαν ένα βαρίδι και το φόρτωσαν σε ένα αμάξι για να το ρίξουν στο παγωμένο ποτάμι. Καθώς το ξεφόρτωναν όμως, διαπίστωσαν ότι το σώμα του ακόμα κινείτο και την επόμενη μέρα όλη η Ρωσία γνωρίζει ότι ο Ρασπούτιν δεν έπαψε ν’ ανασαίνει παρά μόνο μετά το ρίξιμό του στον ποταμό. Αυτό ήταν αρκετό ώστε τα λαϊκά αναγνώσματα να δημιουργήσουν ένα θρύλο γύρω από τον Ρασπούτιν, κάνοντας τους χωρικούς να φοβούνται το στοιχειωμένο πνεύμα του.
Υπάρχει ακόμα αναφορά ότι, καθώς έκαιγαν τη σωρό του στην πυρά, πολλοί μάρτυρες τον είδαν να “ανακάθεται” μέσα από τις φλόγες, γεγονός που ενίσχυσε το μύθο που είχε δημιουργηθεί γύρω από το πρόσωπό του. Οι επιστήμονες λένε πως αυτό το συμβάν οφείλεται στο ότι δεν προετοίμασαν τη σορό πριν την αποτέφρωση, διαδικασία που περιλαμβάνει το σπάσιμο των συνδέσμων των οστών. Έτσι, από την υπερβολική θερμότητα αυτές συσπώνται και λυγίζουν και το αποτέλεσμα ήταν η ψευδαίσθηση ότι το πτώμα ανακάθισε στην πυρά!
Η “Αποκατάσταση”…
Για κάποιους Ρώσους, ο Ρασπούτιν παρέμεινε σύμβολο των αγροτικών τάξεων, και μέχρι σήμερα θέλουν να πιστεύουν ότι αυτά που λέγονταν εναντίον του ήταν απλώς φήμες. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1993, κάποιοι Ρώσοι εθνικιστές προσπάθησαν να αποκαταστήσουν τη φήμη του, ενώ μερικοί πρότειναν έως και την αγιοποίησή του. Όμως, νέα στοιχεία, που προέρχονταν από τις σημειώσεις αυτών που παρακολουθούσαν επί πληρωμή το σπίτι του Ρασπούτιν, και κατέγραφαν πότε έφευγε, πότε επέστρεφε και ποιοί τον επισκέπτονταν, ανέτρεψαν τους ισχυρισμούς περί αγιότητας. Σχολιάζοντας το αίτημα αγιοποίησής του, ο Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος είπε το 2003:
- «Αυτό είναι τρέλα! Ποιος θα ήθελε να παραμείνει σε μια εκκλησία που τιμά το ίδιο τους δολοφόνους με τους μάρτυρες, τους ακόλαστους με τους αγίους;»
Όμως, βιβλία που εκδόθηκαν το 1919 ισχυρίζονται ότι οι πηγές από ανθρώπους που παρακολουθούσαν τον Ρασπούτιν είναι αμφισβητήσιμες, καθώς εκείνοι μπορεί να έγραφαν αυτά που ζητούσαν εκείνοι που τους πλήρωναν. Πάντως, η ενασχόληση του κόσμου με τον Ρασπούτιν δεν έχει σταματήσει…”
Μια τέτοια ιστορία έλειπε απο την νεώτερη ελληνική σκηνή.Μας ήρθε…
