ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Το μυαλό του ανθρώπου πολλές φορές ξεφεύγει…Και σκέπτεται ανάποδα.
Σήμερα παρακολουθήσαμε τα σχετικά με την δοξολογία στη Μητρόπολη και είδαμε τους άρχοντες και τους προύχοντες.
Και θυμηθήκαμε το ξεκίνημα ενός παιδιού σε ένα πολύ ορεινό χωριό. Στη Μογγολία.Οροπέδιο,όπως αυτά που βλέπουμε σε ντοκυμαντέρ και για τη μακρινή Μογγολία…Ούτε να φανταστούμε που και τι θα βλέπαμε στη συνέχεια της ζωής…Οχι στη Μογγολία.Στην Ελλάδα…
Εκεί ,στο χωριό αυτό της Μογγολίας είναι και η ψηλότερη κορυφή του βουνίσου συγκροτήματος με 2.493 μέτρα ύψος.Το χωριό είχε τότε πολλά σακιά για φρούτα και αγροτικά ,είχε πολλά κελάρια και καγκέλια και ενώ δεν είχαμε τη μουσική της μητρόπολης και της μπάντας ,στα καγκέλια η μουσική ήταν μαγική απο τα λογής κελαρίσματα των πουλιών.
Εκεί ,όπως και σε άλλα όχι ελληνικά- Μογγολικά- χωριά ΤΟ ΜΕΓΑ γεγονός δεν ήταν η δοξολογία για το νέο έτος,αλλά η δοξολογία στο παρεκκλήσι της Παναγίας, τον 15αυγουστο.
Για να πάει κανείς εκεί ήταν μέγα θέμα και πολλά χιλιόμετρα.Τον αποζημίωναν όμως τα προαναφερόμενα…
Το εκκλησάκι σε μια κορυφή στη μέση λιβαδιού ,όπου τα κοπάδια πηγαινόερχονταν.
Στο τέλος της λειτουργίας-δοξολογίας γινόταν πλειοδοσία για το ποιός θα κρατήσει την εικόνα της Παναγίας.Οποιος έδινε τα περισσότερα,αλλά οι προύχοντες του χωριού δεν συμμετείχαν για να είναι δίκαιος ο “διαγωνισμός”.Ετσι συνήθως την έπαιρναν- και για μηνυματικούς λόγους -κάποιοι πιο φτωχοί ,ώστε οι προύχοντες τους έδιναν ευχές προσκυνώντας στα χέρια τους…
Κάποια χρονιά μετά τη δοξολογία και ενώ το παρεκκλήσι είχε αδειάσει απο κόσμο τράβηξαν την προσοχή όλων τα παιχνίδια που έκανε μια γίδα και ένας τράγος ,έξω απο το παρεκκλήσι.
Η γίδα πιο θαρραλέα πλησίασε,έγλειψε τα χέρια μερικών χωριανών και προυχόντων(όχι όλων είναι η αλήθεια) και προς έκπληξη όλων μπήκε στο παρεκκλήσι!
Ετρεξε ο ψάλτης του χωριού απο φόβο μήπως και γκρεμίσει εικονίσματα κλπ
Διηγήθηκε μετά την έκπληξή του όταν είδε τη γίδα να στέκεται μπροστά σε εικόνα με ένα σταυρό,να κοιτάει με μάτια ορθάνοιχτα ,να φαίνεται ότι σκύβει το κεφάλι και μετά να κάνει λίγα βήματα στο πλάϊ και να φεύγει με την ουρά κατεβασμένη!
Δεν πείραξε τίποτα,δεν ακούμπησε τίποτα στο πολύ στενό παρεκκλήσι.
Ο τράγος την ακολούθησε μέχρι τήν πόρτα,αλλά προφανώς υπολόγισε -όχι σωστά- ότι με τόσο μεγάλα κέρατα δεν θα μπορούσε να μπει.Και έμεινε εκεί,ενώ χωρούσε…
Η γίδα βγήκε,αγνόησε τον τράγο,ξαναπέρασε να γλείψει τα χέρια μερικών αρχόντων και χωριανών και απομακρύνθηκε σοβαρή-σοβαρή.
Αρκετοί είδαν τον τράγο να πηγαίνει απο το πλάϊ,ως να ντρεπόταν τον κόσμο και χάθηκε κι αυτός ακολουθώντας τη γίδα…
Ο παπα-Κώστας μονολόγησε: κάθε ζωντανό του Θεού,έχει το χαρακτήρα του,δεν είναι όλα ίδια.Κι αυτή η γίδα αξίζει περισσότερο σεβασμό,από όσο μερικές κυρίες και μερικοί κύριοι…
Ετσι κάπως τέλειωσε εκείνη η δοξολογία και ακόμα και σήμερα πολλοί δεν έχουν απάντηση στο ερώτημα “προσκύνησε ή δεν προσκύνησε η γίδα τελικά και γιατί ο τράγος δεν μπήκε στο παρεκκλήσι;”
Τι είπατε;Δεν έχει παρεκκλήσια στη Μογγολία γιατί δεν πιστεύουν στην Παναγία;
Μα δεν καταλάβατε αμέσως ότι η ιστορία είναι ένα παραμύθι και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα;Δεν καταλάβατε ότι λόγω της ημέρας γράψαμε ένα παραμυθάκι;
Καλή Χρονιά για όλες και όλους.Ανεξαιρέτως!
