Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έκανε δηλώσεις για τον θάνατο του Κώστα Μίχαλου στο Κρυονέρι,κατά τις δραματικές στιγμές των εμπρησμών και των καταστροφών.
Σύμφωνα με πληροφορίες όταν άρχισε να αισθάνεται δυσφορία και να καταρρέι μια γυναίκα(πιθανότατα η συζυγός του) βρήκε απότις εγκαταστάσεις της και έτρχε στους δρόμους φωνάζοντας να ειδοποιηθεί γιατρός η το ΕΚΑΒ.
Πίστευε και εκείνη ότι εκείνες τις στιγμές αυτοκίνητα του ΕΚΑΒ θα ήταν ακροβολισμένα στις περιοχές με τις φωτιές για ρώτες βοήθειες.
Εις μάτην…
Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι είχε πάει με τον Κώστα Μίχαλο στην περιοχή των καταστροφών,δήλωση έκανε και ο πρωθυπουργός Κυρ.Μητσοτάκης,τα πολιτικά Κόμματα.
Ο συμπατριώτης του και “λοχαγός του Καραμανλισμού”,όπως συστήνεται Νίκος Νικολόπουλος έδωσε με εκτενή δήλωση την πολιτική και επιχειρηματική ταυτότητα του Κώστα Μίχαλου,όπως κανένας άλλος εκ των πολιτικών,τους οποίους(και όχι τον Νικολόπουλο) είχε βοηθήσει ο Κ.Μίχαλος ποικιλοτρόπως και πολύ σημαντικά.
Η δήλωση Νικολόπουλου:
Κώστας Μίχαλος: Ικανός, αγαπητός, ανθρώπινος της “πάστας” Καραμανλή
“Όπως ο καπετάνιος εγκαταλείπει το πλοίο τελευταίο έτσι και ο
στρατηγός βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή και πέφτει ηρωικώς
μαχόμενος.
Ο φίλτατος Κώστας Μίχαλος άφησε την τελευταία του πνοή στο πεδίο
της επιχειρηματικής του δραστηριότητας, αρνούμενος να γίνουν
παρανάλωμα του πυρός οι κόποι μιας ζωής.
Παρέλαβε από τον αείμνηστο πατέρα του Χρήστο την βιομηχανία
μπαλονιών SWAN και την κατέστησε μία από τις κορυφαίες της
Ευρώπης, εξάγοντας τα προϊόντα της σε 28 χώρες παγκοσμίως, με την
καθοριστική συμβολή του γιου του Χρήστου.
Παράλληλα εισήλθε και κυριάρχησε στην αγορά εμφιαλωμένων
κρασιών και αποσταγμάτων, δημιούργησε ένα πρότυπο εμπορευματικό
κέντρο αποθήκευσης και διανομής στο Κρυονέρι. Και τέλος
δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της εισαγωγής και ωρίμανσης μπανάνας
και άλλων εξωτικών φρούτων.
Αυτός ο πετυχημένος συμπατριώτης μας, ένα από τα πιο άξια τέκνα της
Αχαϊας, δυστυχώς “έσβησε” στα 61 μόλις χρόνια του, στον τόπο της
πετυχημένης και πολυσχιδούς αυτδημιουργίας του.
Λιγότεροι, ίσως, γνωρίζουν την εν λόγω επιχειρηματική του διαδρομή,
διότι είχε επισκιαστεί από την έντονη πολιτική και κοινωνική δράση του
επιφανούς Αχαιού.
Αρχικά ως ειδικός σύμβουλος του Υπουργού Ανάπτυξης Δημ. Σιούφα
(2005 – 2006) και μετέπειτα ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργειου
Οικονομίας και Οικονομικών , υπό τον Γιώργο Αλογοσκούφη.
Οι σπουδαίες επιδόσεις του αποτέλεσαν το εφαλτήριο για να εκλεγεί
Πρόεδρος του ΕΒΕΑ και να καταστεί ο μακροβιότερος ηγέτης του
μεγαλύτερου Επιμελητηρίου της χώρας , δηλαδή των Αθηνών καθως
και της ένωσης επιμελητηρίων Ελλαδος.
Με θαυμαστή συνέπεια ο Κώστας Μίχαλος, υπερασπίστηκε τον
μικρομεσαίο, τον έμπορο, τον βιομήχανο, χωρίς ποτέ να παρεκλίνει από
αυτά που πρέσβευε. Απολάμβανε την δημόσια αποδοχή ως “υπηρέτης”
του κοινού νου και της προώθησης των λογικών προτάσεων του
επιμελητηριακού κόσμου και ήταν ευδιάκριτο ότι απεχθάνετο τον
“ξύλινο”΄συνδικαλισμό.
Πάγιο “αίτημα” του ήταν η ανάγκη εκπόνησης ενός εθνικούς σχεδίου,
προκειμένου να γίνουν στην χώρα επενδύσεις από εγχώριους και
ξένους επενδυτές.
Ο τρόπος που ο Κώστας Μίχαλος ορθοτομούσε τα ζητούμενα και τις
υποχρεώσεις της “ραχοκοκαλιάς” της εθνικής μας οικονομίας, τον
κατέστησε αξιόπιστο συνομιλητή της εκάστοτε Κυβέρνησης, πλην του
Κυριάκου Μητσοτάκη και μόνον αυτού…
Αναμφίβολα το μεγαλύτερο παράσημο στο κατευόδιο του, αποδόθηκε
από τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ο οποίος
αποχαιρέτησε με βαθιά θλίψη “τον προσωπικό του φίλο και στενό του
συνεργάτη” .
Ήταν τακτικοί συνομιλητές μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μέχρι
και στις μέρες μας. Ενώνονταν με τις ίδιες αρχές, ιδέες και αξίες του
κοινωνικού φιλελευθερισμού και της πίστης στα πατριωτικά ιδεώδη, την
Ορθοδοξία και την Οικογένεια
Ευτύχησα με τον Κώστα Μίχαλο να υπηρετήσω στα ίδια ιδεολογικά
“μονοπάτια” και μοιραζόμασταν συχνά – πυκνά τις αγωνίες και τις
σκέψεις μας, για το μέλλον του τόπου. Είχαμε την ταυτόσημη άποψη ότι
είναι αδήριτη ανάγκη η δημιουργία ενός ιδεολογικοπολιτικού φορέα, που
θα επικαιροποιούσε και θα τηρούσε απαρέγκλιτα τις ιδρυτικές
καταστατικές αρχές τη ΝΔ του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή.
“Θα έλθει αυτή η στιγμή αλλά δεν είναι ώρα ακόμη…” ήταν το
απόσταγμα της άποψης του την άνοξη, καθώς ανέκαθεν είχε σφαιρική
και ψύχραιμη αντίληψη για τις πολιτικές εξελίξεις. Ίσως εγώ βιαζόμουν.
Όπως και να ΄χει μπορώ σήμερα να αποκαλύψω ότι θα έμπαινε
μπροστάρης, όταν εκτιμούσε πως είχε ωριμάσει ο πολιτικός χρόνος.
Δυστυχώς άλλες οι βουλές του Κυρίου.
Ακριβέ μου φίλε καλοτάξιδος και ας γνωρίζεις, ότι δεν θα αφήσουμε
να σβήσουν τα χνάρια πάνω στα οποία βάδιζες και θέλουμε να
πορευτεί η κατακαυμένη και δόλια πατρίδα”.
