ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Την Παρασκευή είμαστε μάρτυρες σε ένα σοβαρότατο δικαστήριο για τις αθλιότητες της Τράπεζας Πειραιώς.
Πήγαμε εκεί με ένα πακέτο εγγράφων,τα οποία έδειχναν και δείχνουν ότι για λογαριασμό της Τράπεζας μια συμβολαιογράφος με επώνυμο βαρύ πολύ βαρύ της πολιτικής μας ιστορίας παραπέμπεται σε δίκη γιατί έκανε εικονικούς πλειστηριασμούς προκειμένου η Τράπεζα Πειραιώς να πάρει με ένα ευρώ πάνω απο την αρχική τιμή εκκίνησης ένα ακίνητο φιλέτο!!!
Ο Αδωνης με τον Γιάννη Πρετεντέρη κάπου στο αιγαίο,ανοιχτά της Μυκόνου…
Η δίκη αφορούσε την πανάθλια συμπεριφορά της Τράπεζας απέναντι σε εγγυητές και απο την συμπεριφορά της ωφελούμενος ,όλως τυχαίως βεβαίως βεβαίως,αν και καταδικασμένος, είναι γνωστότατος επιχειρηματίας, κουμπάρος του Υπουργού Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη.Ανυποψίαστος βεβαίως-βεβαίως ο κ.Υπουργός για τα μπλεξίματα του κουμπάρου με εκατομμύρια ,για τα οποία- όλως τυχαίως βεβαίως-βεβαίως- απολαμβάνει ο κουμπάρος για …χρόνια τα χάδια της…Δικαιοσύνης.Παρά την καταδίκη σε τεράστια ποσά ζήτημα αν έχει δώσει ένα ευρώ…Αλλα συνεχίζει να λάμπει ,ως επιχειρηματίας βεβαίως-βεβαίως.
Ανήκε και ανήκει στην ελίτ.Αυτή για την οποία χθες ο Πρωθυπουργός με ένα λόγο γεμάτο υποκρισία ενώπιον της πάμφτωχης σε λόγο και διανοήματα Αικατερίνης Σακελλαροπούλου μας έλεγε ότι θα τους φορολογήσει και στο 90%.Τρομάρα του και τρομάρα τους αν δεν πέσει γρήγορα το άλλο με τον….Τοτό στο τραπέζι.
Πάντως στη σύντομη και πάμφτωχη συνομιλία τους μπροστά στις κάμερες απο εδώ το πήγαν από εκεί το έφεραν έπεσε στο τραπέζι η υπηρεσία στην οποία εργάζεται η συζυγος του Υπουργού Γεραπετρίτη και κόρη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, από την οποία η Αικατερίνη αγόρασε τη σπιταρώνα της όντας ανώτατη δικαστίνα το 2009.Θα δείτε παρακάτω πως έγινε η κουβέντα της παρηγοριάς μας για τους τρισάθλιους φορομπηχτικούς λογαριασμούς των δημοσίων αγαθών,όπως το ρεύμα,το νερό ,το αέριο…
Στο δικαστήριο λοιπόν του Πειραιά,η πλευρά της Τράπεζας Πειραιώς δεν ήθελε με τίποτα να καταθέσουμε.Προφανώς μας διαβάζουν στο κρατικό αυτό ίδρυμα.
Προς μεγίστη έκπληξη η πρόεδρος του δικαστηρίου κ.Υδριώτου μας είπε:
“Μία ερώτηση μόνο και πολύ σύντομη απάντηση”!
Που ήξερε τι έχουμε να πούμε σε μια υπόθεση ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ με ένα ΚΡΑΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ;Και αν είχαμε(που είχαμε) να πούμε πολλά και με το πακέτο των εγγράφων που κρατούσαμε εμφανώς στα χέρια μας για χρηματισμούς και κόλπα σε κεντρικό επίπεδο ,ώστε να αρπάζουν με στημένους πλειστηριασμούς ακίνητα φιλέτα δεν είναι καταχρηστική συμπεριφορά ενός ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ;
Αρχισαμε να λέμε ως εισαγωγή αυτά και σε λιγότερο από ένα λεπτό(!!!)η πρόεδρος μας διέκοψε και…τέλος!
Εχουμε μεγάλη περιέργεια να δούμε αν “έπιασαν”τα πρακτικά τη φράση μας για τον κουμπάρο του Υπουργού και μετά μας έκοψε ή δεν την έπιασαν και μας έκοψε πριν…Οταν δημοσιευθούν θα επανέλθουμε.
Ως τότε τη Δευτέρα έχουμε άλλη μαρτυρία σε μια αθλιότητα κατά μιας υπαλλήλου του Υπουργείου Οικονομικών.
Είχε τσακίσει το σύστημα λεηλασίας δημοσίων έργων της Διαπλοκής μέσω του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.Την έστειλαν κατηγορουμένη με ένα εντελώς φαρισαϊκό κατηγορητήριο-σκουπίδι και μεταξύ των άλλων η αθλιότητα υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι για να την έχουν όμηρο στα μάτια δικαστών ψάχνουν δήθεν επι…επτά(7)χρόνια την ανύπαρκτη περιουσιακή της κατάσταση!!!
Και ήταν στο γραφείο πρώην Υπουργού αποσπασμένη εφαρμόζοντας αποφάσεις ,για τις οποίες την επαινούσαν γραπτώς ορισμένοι που είναι μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη με το άθλιο κατηγορητήριο…
Αυτά είναι δείγματα καθημερινών αθλιοτήτων στο Κράτος Δικαίου που διαφήμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαγράφοντας τον Κύρτσο που επιβεβαίωσε τέτοια σαν κι αυτά που γράφουμε ως καθημερινό βασανιστήριο πολιτών…
Ο Παύλος Πολλάκης στη Βουλή αναφέρθηκε στον φαρισαϊκό τρόπο, με τον οποίο καταπολέμησε ο Κυριάκος ως Πρωθυπουργός το πελατειακό κράτος.Είπε μεταξύ άλων:
“…• ο μέγιστος αριθμός των μετακλητών που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν 2.650. Εσείς, πόσους έχετε σήμερα; Το απόλυτο ρεκόρ όλης της μεταπολίτευσης: 3.184
• Επί ΣΥΡΙΖΑ οι μετακλητοί κόστιζαν το χρόνο σκάρτα 30 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σήμερα απαιτούνται πάνω από 70 εκατομμύρια ευρώ.
• Η προεδρία της κυβερνήσεως που υπαγόταν απευθείας στον πρωθυπουργό επί ΣΥΡΙΖΑ κόστιζε 4.900.000 ευρώ ενώ η αντίστοιχη σημερινή του Μητσοτάκη 16,5 εκατομμύρια ευρώ.
…Αρχικά αλλάξατε όλες τις διοικήσεις, ορίζοντας συνταξιούχους τύπου Πατέρα, απόστρατους αστυνομικούς, δημοσιογράφους, ανθρώπους άσχετους με τα νοσοκομεία. Στη συνέχεια φέρατε νόμο για την αξιοκρατική επιλογή των στελεχών της δημόσιας διοίκησης και ενάμιση χρόνο τώρα τον έχετε βάλει στον πάγο. Και τώρα, ο κ. Πλεύρης βρήκε άλλο κόλπο: ορίζεται προσωρινός διοικητής, λέει. Αυτό τώρα είναι εφεύρεση του επιτελικού κράτους, του κράτους των αρίστων, έτσι;
Στο νοσοκομείο της Καρδίτσας αναλαμβάνει με τον τρόπο αυτό η κ. Μαίρη Κουτσιούμπα, πτυχιούχος αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, με πολύ καλή γνώση ξένης γλώσσας και περισσότερα από πέντε χρόνια εργασιακής εμπειρίας. Δεν ξέρει γρι από νοσοκομεία, με λίγα λόγια, και γίνεται προσωρινή διοικήτρια στην Καρδίτσα. Η μάλλον η σχέση της με το χώρο της υγείας είναι ότι ο σύζυγός της είναι αποσπασμένος στο γραφείο του κ. Πλεύρη…”
Αυτό είναι το μη πελατειακό κράτος.Θυμίζουμε ότι ο λόγος που δεν θα ψήφιζε Προκόπη Παυλόπουλο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ή άποψή του ότι ο Προκόπης δεν είχε πολεμήσει ως υπουργός πολύ το πελατειακό κράτος.Και σε καμία περίπτωση δεν εννοούσε τη ΖΗΜΕΝΣ και τους Χριστοφοράκο-Καραβέλα.
Χθες ο Κυριάκος πήγε στην πρόεδρο της Δημοκρατίας και πελάτισα της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ για να την ενημερώσει.
Και εκεί μας είπε ότι αναμένουμε απο την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας τις προτάσεις της για τη ρύθμιση της (σ.σ.ληστρικής σήμερα)αγοράς…” κλπΣτη Ρυθμιστική Αρχή νομική σύμβουλος είναι η συζυγος του υπουργού Γεραπετρίτη και κόρη του Αντιπροέδρου και πολυεκατομμυριούχου συνιδιοκτήτη της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ η οποία σαρώνει όλα τα δημόσια έργα…
Διαβάστε τι είπε στην Αικατερίνη και πως μας μπερδεύει όλους μαζί έχοντες και μη έχοντες ο Κυριάκος στην,…πλάτη:
“…Όλοι θα βάλουμε πλάτη. Το κράτος, οι πολίτες – ήδη δοκιμάζεται το διαθέσιμο εισόδημά τους – και έχω πλήρη αίσθηση ότι αυτή η κρίση μας χτύπησε σε μία περίοδο που δυστυχώς οι μισθοί στη χώρα μας είναι ακόμα χαμηλοί και το μυαλό μας είναι πρώτα και πάνω απ΄ όλα στους χαμηλόμισθους, στους χαμηλοσυνταξιούχους, ειδικά στους ανθρώπους οι οποίοι ζουν στο νοίκι, που δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν τουλάχιστον την ασφάλεια της ατομικής ιδιοκτησίας, αυτούς πρέπει να στηρίξουμε. Αλλά πλάτη πρέπει να βάλουν και οι επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν στηριχθεί πολύ από την Κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και γι’ αυτό και προσδιόρισα με απόλυτη σαφήνεια ότι τα όποια υπερκέρδη υπάρχουν από την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας θα πρέπει ουσιαστικά να επιστραφούν στους πολίτες μέσω μιας έκτακτης φορολόγησης ύψους 90%. Αναμένουμε από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, η οποία είναι και η μόνη που γνωρίζει πλήρως τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς, τις προτάσεις της και τις εισηγήσεις της, εντός του επόμενου μήνα…”
Η Αικατερίνη απάντησε για την τεράστια κρίση με πέντε λόγια,φωτχότατα και η απάντησή της κράτησε 65 δευτερόλεπτα.Μίλησε μόνο για προσφυγες.Λέξη για νεκρούς Έλληνες και Ουκρανούς και Ρώσους.Λέξη να διορθώσει τις αθλιότητες της προηγούμενης συνάντησης με τον Πρωθυπουργό.Είπε τα εξής:
” Κύριε Πρόεδρε(σ.σ. πρόεδρος ο Πρωθυπουργός;), δυστυχώς η μία κρίση διαδέχεται την άλλη και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, πέρα από τις τραγικές συνέπειες της ανθρωπιστικής κρίσης που δημιούργησε – ένας λαός ξαφνικά μετατρέπεται σε προσφυγικό, τέσσερα, πέντε εκατομμύρια ήδη έχουν μετακινηθεί – φέρνει επίσης τις συνέπειες στην οικονομική κρίση ακριβώς μέσω της ενεργειακής κρίσης. Και εκεί πολύ σωστά λέτε, είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω και στις συζητήσεις που έκανα στην Πορτογαλία, πρέπει να βρεθεί λύση, ιδίως στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον ενεργειακό εφοδιασμό ας τον δούμε ως μία ευκαιρία να αυτονομηθούν τα κράτη μέλη ή να απεξαρτηθούν ακόμη περισσότερο. Από εκεί και πέρα βέβαια να αξιοποιηθούν όσο γίνεται τα εργαλεία που υπάρχουν, ώστε να ενισχυθούν κυρίως οι ευάλωτοι, γιατί αυτοί καλούνται να πληρώσουν πάντα το μεγαλύτερο τίμημα, και φυσικά ο παραγωγικός τομέας.
Η αλληλεγγύη εδώ πρέπει να επικρατήσει με όποιο τρόπο μπορούμε να σκεφτούμε, γιατί έρχονται δύσκολες μέρες, αλλά μακάρι να μπορέσουμε να τις διαχειριστούμε όλοι με τον καλύτερο τρόπο.”
Οι δυό τους στην περασμένη συνάντησή τους είχαν πει ότι η εισβολή στην Ουκρανία ήταν η πρώτη σε οργανωμένο ευρωπαϊκό κράτος μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο.Αθλιότητα έναντι της Κύπρου,η οποία και οργανωμένο κράοτς ήταν το 1974 και εισβολ΄ξη με χιλιάδες νεκρούς υπέστη.Πολλοί Έλληνες στρατιώτες.
Θα πει κανείς:κάνετε την τρίχα,τριχιά.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ των 100 και βάλε ετών φιλοξένησε άρθρο του γνωστού πρώην πρεσβευτή μας (και στις ΗΠΑ)Αλεκ.Μαλιά την περασμένη Κυριακή.Ο πρεσβευτής γράφει για μεγάλη εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο σημαντικών Ελλήνων.Και παρουσίαση του βιβλίου του Κυπριου πρωην Υπουργού Χριστοδουλίδη.Και γράφει για την πρώτη εισβολή σε ευρωπαίκό κράτο.Για την Κύπρο.
Γράφει ,μεταξύ άλλων,ο διακεκριμένος πρεσβευτής μας στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
“…Ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.Προκόπης Παυλόπουλος ανέδειξε τη σημασία του Κυπριακού ως διεθνούς προβλήματος,των αναλογιών τηε ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την πολιτική των δυο μέτρων και δυο σταθμών ως προς τις κυρώσεις…”
Αυτές τις ημέρες φανταζόμαστε ότι η προσοχή του πρωθυπουργού και της προέδρου της Δημοκρατίας είναι στραμμένη στη δίκη Λιγνάδη,όπου ακούγονται αθλιότητες των αθλιοτήτων.Για τους λόγους που δείχνουν οι φωτογραφίες:
Αντίθετα ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν στην Λευκωσία.Εκεί ήταν κεντρικός ομιλητής στην παρουσίαση του βιβλόου του πρώην Προέδρου της Κυπριακής βουλής Γιαννάκη Ομήρου.
Επειδή είμαστε βέβαιοι ότι εξαιτίας της πολιτικής αγραμματοσύνης της νυν προέδρου δεν θα ακούσετε απο το στόμα της,δεν θα διαβάσετε απο το χέρι της τόσο σοβαρά για το κυπριακό,όσα είπε ο κ.Παυλόπουλος δημοσιεύουμε εκτενές μέρος της ομιλίας του.Αξίζει να το διαβάσετε να καταλάβετε τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη και το μέγεθος του πολιτικού φαρισαϊσμού του.Ο τέως Πρόεδρος της
Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και
Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος
επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
«Εκπληρώνω αυτονόητο, στοιχειώδες, χρέος απόδοσης της οφειλόμενης
τιμής στον πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής
Δημοκρατίας Φίλο κ. Γιαννάκη Ομήρου, συμμετέχοντας στην παρουσίαση του
βιβλίου(εκδόσεις Καστανιώτη) του με τον τίτλο «Καταγραφή». Πρόκειται για ένα λιτό, εν πολλοίς
«λακωνικό» ως προς τον τρόπο γραφής του, «οδοιπορικό» της πολυκύμαντης
ζωής του, οι σελίδες του οποίου αναδεικνύουν, μεταξύ άλλων, πώς και γιατί το
κοινώς γνωστό και ομολογημένο ήθος του και η οιονεί φυσική του σεμνότητα
επέβαλαν στον συγγραφέα να μείνει στα εντελώς ουσιώδη, παραλείποντας
πολλά από τα όσα έχει πραγματικά προσφέρει στην Κυπριακή Δημοκρατία
αλλά και στον Ελληνισμό εν γένει. Το ηθελημένο αυτό κενό θα το
συμπληρώσουν -είμαι βέβαιος- άλλοι, αρμοδιότεροι εμού. Επιλέγω λοιπόν να
«καταθέσω», με αισθήματα σεβασμού αλλά και αγάπης, τ’ ακόλουθα:
Α. Στηριζόμενος στην προσωπική μου εμπειρία μπορώ -ορθότερα δε πρέπει,
για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης- να συνοψίσω την προσωπικότητά του
μέσα στην φράση: Ο Γιαννάκης Ομήρου, κατά την διαδρομή του υπό την
ευρεία του όρου έννοια Δημόσιου Βίου του, έχει πλέον αναδειχθεί σ’ έναν
πραγματικό Ευπατρίδη, αυθεντικό εκφραστή των αρχών και αξιών του
Ελληνισμού κατ’ εξοχήν ως προς την υπεράσπιση της Κυπριακής
Δημοκρατίας -κατά κυριολεξία δε της Μαρτυρικής Κύπρου- απέναντι στην
προκλητικώς συνεχιζόμενη βάρβαρη τουρκική κατοχή, μελανό απομεινάρι,
2
για την Διεθνή και την Ευρωπαϊκή Νομιμότητα, της εξίσου βάρβαρης
τουρκικής εισβολής το 1974. Βίωσε, ως τα βάθη της ψυχής του, την
τουρκική βαρβαρότητα από τα εφηβικά του χρόνια, και έκτοτε παραμένει
«στις επάλξεις», επιλέγοντας ν’ ανήκει στους «ποτέ από το χρέος μη
κινούντες», για ν’ αναχθώ στις «Θερμοπύλες» του Καβάφη. Το χρέος ν’
αγωνίζεται, απ’ όπου κι αν βρίσκεται, για να ξανάρθει η Ελευθερία και η
Δημοκρατία στην Κύπρο, την «γη της πικραμένης Παναγιάς», κατά τον
στίχο του Λεωνίδα Μαλένη, και για ν’ ακουσθεί απ’ άκρη σε άκρη της «το
φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας», κατά τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη, στην
«Σαλαμίνα της Κύπρος». Και εδώ θέλω να διαβεβαιώσω τον Γιαννάκη
Ομήρου ότι, στο ίδιο μήκος κύματος, για κάθε μέλος του Ελληνισμού η
Εθνεγερσία του 1821 συνεχίζεται, 201 χρόνια μετά, έως ότου
απελευθερωθεί, υφ’ όλες τις επόψεις, και το τελευταίο μέτρο γης της
Κύπρου από την τουρκική κατοχή.
Β. Σχεδόν συνομήλικός του, είχα ακούσει από τα φοιτητικά μου χρόνια να
μιλούν για τον νεαρό τότε Γιαννάκη Ομήρου, ο οποίος μετείχε ενεργώς
στους αγώνες υπεράσπισης της Δημοκρατίας, στην Ελλάδα και στην
Κύπρο. Φοιτητής στην Αθήνα ο Γιαννάκης Ομήρου, ενεργό μέλος της
στενώς συνδεδεμένης με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο φοιτητικής
παράταξης «Παλμός», μετείχε με πάθος σε κάθε εκδήλωση κατά της
εγκληματικής δικτατορίας των συνταγματαρχών μεταξύ 1967-1974 -κυρίως
δε το 1973, στην κατάληψη της Νομικής Σχολής και στην Εξέγερση του
Πολυτεχνείου- για ν’ απαλλαγούμε το συντομότερο δυνατό απ’ αυτή λες και
διαισθανόταν την εθνοκτόνο κατάληξή της. Κατάληξη που είχε προβλέψει,
με την μοναδική του διορατικότητα, ο Γιώργος Σεφέρης στην δήλωσή του
της 28 ης Μαρτίου 1969, στο BBC: «Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν
πώς στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως
η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους
μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, όπως στους παμπάλαιους χορούς
του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.» Την
αντιστασιακή δράση του Γιαννάκη Ομήρου κορύφωσε η γενναία στάση του
κατά του προδοτικού πραξικοπήματος της 15 ης Ιουλίου 1974 εναντίον του
Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που, δυστυχώς με την ανοχή του ΝΑΤΟ και όχι μόνο, «άνοιξε το δρόμο» στον Αττίλα και επέτρεψε στην Τουρκία να γυρίσει
πίσω στο μαύρο παρελθόν της των Γενοκτονιών των Ελλήνων του Πόντου
και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Από τον «Ελεύθερο Ραδιοσταθμό της
Πάφου», ως εκφωνητής αυτού του «οχυρού της Ελευθερίας» και την
ενεργό συμμετοχή του στην αντίσταση του Λαού της Πάφου ως τον αγώνα
του, ως έφεδρος στρατιώτης, εναντίον των τούρκων εισβολέων, ο
Γιαννάκης Ομήρου επέδειξε όλο το μεγαλείο της αδάμαστης Ελληνικής
Ψυχής του.
Γ. Γνώρισα πια τον Γιαννάκη Ομήρου από κοντά, ως Πρόεδρος της
Δημοκρατίας, όταν συναντηθήκαμε επανειλημμένως υπό την τότε ιδιότητά
του ως Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής
Δημοκρατίας. Υπήρξε μεταξύ μας απόλυτη συναντίληψη -και αντίστοιχη
συναντίληψη με τον Πρόεδρο κ. Νίκο Αναστασιάδη- τόσο ως προς το ότι
ήταν πραγματικό όνειδος για την Διεθνή Κοινότητα και την Ευρωπαϊκή
Ένωση η ανοχή, επί τόσες δεκαετίες, της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο
και του ανίερου εποικισμού του κατεχόμενου τμήματός της. Όσο και ως
προς το ότι Ελλάδα και Κύπρος έπρεπε να επιδιώξουν, το ταχύτερο
δυνατό, λύση του Κυπριακού Ζητήματος. Όχι όμως οποιαδήποτε λύση. Με
δεδομένο το ότι αφενός η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες μέλος της
Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και του
«σκληρού πυρήνα» της, της Ευρωζώνης και, αφετέρου και συνακόλουθα,
το Κυπριακό είναι Διεθνές και Ευρωπαϊκό Ζήτημα, μόνη αποδεκτή ως
δίκαιη και βιώσιμη λύση του είναι εκείνη, η οποία σέβεται, στο ακέραιο, το
σύνολο του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Και επ’ αυτού δεν
νοείται οιαδήποτε υποχώρηση η υπαναχώρηση του Ελληνισμού, στο
σύνολό του. Πολλώ μάλλον όταν μια τέτοια υποχώρηση ή υπαναχώρηση θ’
αποτελούσε, επιπλέον, βαρύ πλήγμα και για την Διεθνή Κοινότητα και για
την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιουργώντας επικίνδυνα προηγούμενα
σε παγκόσμια κλίμακα. Ακριβώς δε μια τέτοια συνέπεια του ως άνω
τουρκικού προηγουμένου βιώνουμε σήμερα -και θα επανέλθω επ’ αυτού-
με την απαράδεκτη και εγκληματική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία,
κατά παράβαση κάθε έννοιας του Διεθνούς Δικαίου αλλά και κατά παράβαση των θεμελιωδών αρχών και αξιών του Ανθρωπισμού, της
Δημοκρατίας και αυτού τούτου του Πολιτισμού μας.
Δ. Κατά συνέπεια, λύση του Κυπριακού Ζητήματος νοείται μόνον υπό τις
ακόλουθες επτά, κατ’ ελάχιστο, προϋποθέσεις:
1. Πρώτον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει την πολιτειακή μορφή
Ομοσπονδιακού Κράτους, κατά τα Διεθνή και κυρίως κατά τα
Ευρωπαϊκά αντίστοιχα πρότυπα. Ουδεμία μορφή συνομοσπονδίας,
ευθεία ή συγκεκαλυμμένη, είναι ανεκτή. Και τούτο πρωτίστως διότι
πέραν του ότι μια τέτοια «λύση» είναι, εξ ορισμού, «θνησιγενής» και
εξυπηρετεί μόνο τις βλέψεις και τα συμφέροντα της Τουρκίας με το να
οδηγεί σε αποσύνθεση την Κυπριακή Δημοκρατία, έρχεται σε πλήρη
αντίθεση με τον «πυρήνα» του Πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου,
κυρίως δε με τις διατάξεις της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως
προς την πολιτειακή μορφή και την κυριαρχία των Κρατών-Μελών της.
Πραγματικά, αποτελεί κοινό νομικό και πολιτικό «τόπο» ότι
συνομοσπονδιακό κράτος δεν μπορεί να είναι Κράτος-Μέλος της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, δοθέντος ότι δεν δύναται, εκ φύσεως, ν’
ανταποκριθεί, μεταξύ άλλων και στις απαιτήσεις ουσιαστικής και
αποτελεσματικής τήρησης του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
2. Δεύτερον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να στηρίζεται, καθ’ ολοκληρία,
στις θεμελιώδεις αρχές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως
θεσμικής εγγύησης της Ελευθερίας in globo, άρα ως θεσμικής εγγύησης
των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όχι μόνο κατά το Εθνικό
αλλά και κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
3. Τρίτον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει, ως μέλος της Διεθνούς
Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια Νομική Προσωπικότητα.
4. Τέταρτον, στην Κυπριακή Δημοκρατία νοείται μία και, μόνον, Ιθαγένεια.
5. Πέμπτον, η Κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να είναι
πλήρης, με εξίσου πλήρη σεβασμό όλων, ανεξαιρέτως, των διατάξεων
του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Τούτο σημαίνει πληρότητα και της stricto sensu Κυριαρχίας της -π.χ. σε ό,τι αφορά την εδαφική της
ακεραιότητα, τα σύνορά της, την αιγιαλίτιδα ζώνη της κ.λπ.- και της lato
sensu Κυριαρχίας της, άρα την πλήρη άσκηση όλων, δίχως οιαδήποτε
διάκριση, των Κυριαρχικών της Δικαιωμάτων, μ’ επίκεντρο τα
Δικαιώματά της επί του συνόλου των Θαλάσσιων Ζωνών της κατά το
Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση του Montego Bay του 1982),
π.χ. επί της Υφαλοκρηπίδας της και της Αποκλειστικής Οικονομικής
Ζώνης της. Ουδεμία δε επιρροή ασκεί επ’ αυτού το ότι η Τουρκία δεν
έχει προσχωρήσει στην ως άνω Διεθνή Σύμβαση, αφού αυτή, κατά την
νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, παράγει εθιμικούς,
ορθότερα δε διεθνώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου,
οι οποίοι ισχύουν erga omnes.
6. Έκτον -και κατά συνέπεια- επί της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι
επιτρεπτό να παραμένουν, κατ’ ουδένα τρόπο, στρατεύματα κατοχής
ούτε να ισχύουν, επίσης κατ’ ουδένα τρόπο, εγγυήσεις τρίτων. Και στις
«εγγυήσεις» αυτές περιλαμβάνονται ενδεχόμενες «εγγυήσεις» και της
Μεγάλης Βρετανίας, ιδίως αφότου συντελέσθηκε το Brexit.
7. Και, έβδομον, τα προαναφερόμενα συνεπάγονται ότι από την Κυπριακή
Δημοκρατία πρέπει ν’ αποχωρήσουν, χωρίς προϋποθέσεις, οι
«έποικοι», τους οποίους εγκατέστησε παρανόμως, σύμφωνα μάλιστα και
με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου, η Τουρκία και να επανέλθουν οι εκδιωχθέντες από τις εστίες
τους, λόγω της τουρκικής εισβολής, πρόσφυγες, ανακτώντας και
ασκώντας πλήρως όλα τα κατά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Δικαιώματά τους.
Ε. Ολοκληρώνοντας την εκ μέρους μου παρουσίαση της «Καταγραφής» του
Γιαννάκη Ομήρου οφείλω να επαναλάβω ορισμένες σκέψεις, που
διατύπωσα πριν λίγες μέρες στην Αθήνα: Τα όσα εκτέθηκαν
προηγουμένως καθίστανται εξαιρετικά επίκαιρα και κρίσιμα μέσα στην
τρέχουσα δεινή διεθνή συγκυρία, όταν η Διεθνής Κοινότητα – στην ουσία η
Ανθρωπότητα – βιώνει την φρίκη της εγκληματικής πολεμικής εισβολής της
Ρωσίας εις βάρος της Ουκρανίας, κατά παράβαση κάθε έννοιας της Διεθνούς Νομιμότητας. Η εισβολή αυτή προσβάλλει, ευθέως και
προκλητικώς, όχι μόνο τους θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου
αλλά και τις θεμελιώδεις αρχές του Ανθρωπισμού, της Δημοκρατίας και, εν
τέλει, αυτού τούτου του Πολιτισμού μας. Ο πόλεμος αυτός πρέπει να
τελειώσει εδώ και τώρα. Ελλάδα και Κύπρος – αντίθετα από την Τουρκία –
συμπαραστάθηκαν, συμπαρίστανται και θα συνεχίσουν να
συμπαρίστανται, ειλικρινώς και ποικιλοτρόπως ιδίως στο πλαίσιο της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον δοκιμαζόμενο Λαό της Ουκρανίας. Αμέσως
όμως μόλις τελειώσει ο αδιανόητος αυτός πόλεμος και ο υπαίτιος
εισβολέας πληρώσει το βαρύ τίμημα του εγκλήματός του, πρέπει να
συναγάγουμε, τόσο σ’ επίπεδο Διεθνούς Κοινότητας όσο και σ’ επίπεδο
Ευρωπαϊκής Ένωσης, τ’ αναγκαία διδακτικά συμπεράσματα και για τα αίτιά
του και για τις επιπτώσεις του. Υπ’ αυτό το πνεύμα και ως συνεπείς
υπέρμαχοι της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας, Ελλάδα και
Κύπρος –κατ’ ουσία δε ο Ελληνισμός, στο σύνολό του– πρέπει να
καταδείξουν στην Διεθνή Κοινότητα, και πρωτίστως στο ΝΑΤΟ και στην
Ευρωπαϊκή Ένωση, πόσο μεγάλες είναι οι ευθύνες τους διότι ανέχθηκαν
και ανέχονται, για τόσες δεκαετίες, τις επιπτώσεις και τα τετελεσμένα της
βάρβαρης τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Μαρτυρική Κύπρο. Της
πρώτης τέτοιας ωμής καταπάτησης της Εδαφικής Ακεραιότητας και
της Κυριαρχίας Κράτους-Μέλους της Διεθνούς Κοινότητας μετά τον
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μιας εισβολής που στοίχισε την ζωή
δεκάδων χιλιάδων αθώων θυμάτων, πολλών από τα οποία η τύχη
αγνοείται ακόμη και σήμερα.
Ελλάδα και Κύπρος, λοιπόν, πρέπει να θέσουν την Διεθνή Κοινότητα, το
ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση προ των ευθυνών τους, επισημαίνοντας
χωρίς περιστροφές, υποχωρήσεις και υπαναχωρήσεις πως όπως όλοι
στεκόμαστε σήμερα στο πλευρό της Ουκρανίας, καταδικάζοντας
απερίφραστα το πολεμικό έγκλημα της Ρωσίας, στην ίδια γραμμή
υπεράσπισης της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας πρέπει να
καταδικασθεί, απεριφράστως και εμπράκτως, και η συνεχιζόμενη
εγκληματική τακτική της Τουρκίας εις βάρος της Μαρτυρικής Κύπρου. Διότι
η επιλεκτική εφαρμογή της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας
οδηγεί, μοιραίως, στην ουσιαστική αναίρεσή τους. Επιπροσθέτως, είναι
αδιανόητο η Διεθνής Κοινότητα, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση ν’
ανέχονται σήμερα την Τουρκία, που εγκληματεί κατ’ εξακολούθηση εις βάρος
της Κύπρου, και να τηρεί στάση «επιτήδειου ουδέτερου» μεταξύ Ρωσίας και
Ουκρανίας και να διεκδικεί δήθεν «μεσολαβητικό ρόλο» «ειρηνοποιού»!
Στην περίπτωση της πολεμικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία η
στάση της Τουρκίας πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί από την Διεθνή Κοινότητα, το
ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως της αρμόζει: Ο εγκληματίας
γυρίζει πίσω, υποκριτής και αμετανόητος, στον τόπο του εγκλήματος.
Ελλάδα και Κύπρος, υπό όρους αρραγούς ενότητας και ασυμβίβαστης
αποφασιστικότητας, πρέπει να πορευθούν αυτό τον δρόμο υπεράσπισης της
Μαρτυρικής Κύπρου, που είναι και δρόμος υπεράσπισης της Διεθνούς και
της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας.»
