ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Κάθε μέρα τα “μεγάλα” ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης γράφουν πότε …έβηξε ο Τράμπ,πότε άλλαξε χρώμα στο μαλλί κλπ κλπ
“Μα είναι είδηση ό,τι κάνει και ό,τι λέει γιατί είναι ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας και το αξίωμα είναι που κάνει την διαφορά από τους άλλους όλους” είναι η απάντηση στο “γιατί;”.
Και σωστά.
Εμείς σε αυτή την έπαλξη προσπαθούμε να κάνουμε έρευνα.
Και από τριημέρου κάνουμε και μια ειδικότερη έρευνα για το κατα πόσο μεγάλα τέτοια μέσα στην Ελλάδα είναι μιας μορφής πελατειακή δημοσιογραφία και αφεντικό τους η εξουσία και δη η κυβέρνηση.
Πχ. μεγάλο και έγκυρο ΜΜΕ είναι η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.Στα γενικά θέματα εντός και εκτός.Στο θέματα που κάνει “τζιζζζ” όχι βέβαια.Όπως τότε ο ιδρυτής της Γ.Βλάχος είχε ξεπεράσει κάθε όριο πελατειακής(βασιλικής)δημοσιογραφίας για να θάψει το Βενζιέλο και να εξυπηρετήσει τα καθαρά αγγλικά συμφέροντα πρόσκτησης των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής.Τα αποκαλύπτει σήμερα σε είδος ευπρόσδεκτης αυτοκριτικής(άλλη μια προσφορά του Αλ.Παπαχελά μετά το εκπληκτικό βιβλίο του-μπεστ σέλερ “Σκοτεινο Δωμάτιο”).
Ο τ.Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έκανε μια εξαιρετικά σοβαρή ομιλία στο Κομμένο Αρτας για τις εκεί θηριωδίες των Γερμανών τον 15Αυγουστο του 1943.Και αφού αναφέρθηκε στο απαράγραπτο δικαίωμα της Ελλάδας στις αποζημιώσεις ζήτησε ουσιαστικά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην συνεχίσει να κάνει τον ψοφιο κοριό,αλλά να αδειάσει τη γωνιά και να πάει σπίτι του δηλώνοντας την αντικειμενική ΕΝΟΧΗ-ΕΥΘΥΝΗ του στις υποκλοπές.
Ουτε λέξη από την ομιλία του τέως προέδρου και τις βαρύτατες καταγγελίες η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.Είχε καλύψει το χώρο με τον …ξερόβηχα του Τράμπ,ο οποίος θα παραπεμθεί για κατασκοπεία γιατί είχε πάρει μαζί του τα απόρρητα του Κράτους.Φανταστείτε να είχε καταστρέψει και πειστήρια υποκλοπών πολιτικών,επιχειρηματιών και δημοσιογράφων.
Είναι ο ίδιος Μητσοτάκης που είχε ζητήσει έναντι του κ.Παυλόπουλου ΜΗΔΕΝΙΚΗ ανοχή σε όλα και προσπάθησε να τον κάψει με εκείνη την αθλιότητα ότι “δεν πολέμησε το πελατειακό κράτος”.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ανήκει στους Αλαφούζους.Η ίδια οικογένεια έχει και τον Παναθηναϊκό.Και επι των ημερών της ήρθε η σειρά του ΠΑΟ να λάνει γενναίες δόσεις ξένου χρήματος και την σθεναρή στήριξη της κυβέρνησης να αποκτήσει με τη σειρά του(3ος μετά Ολυμπιακό και ΑΕΚ)γήπεδο πανάκριβο και εξόδοις όλων των φορολογουμένων.
Η ίδια εφημερίδα δημοσίευε συχνά-πυκνά γραφόμενα του ανηψιού Φλωράκη για το πόσο…κακός πρόεδρος ήταν ο Προκόπης Παυλόπουλος.Μα να λογοκρίνει τον ανηψιό του Χαρίλαου;
Οχι βέβαια.
Μια λογοκρισία,όχι με ψαλίδι,αλλά με μαχαίρι στον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι,κατά την -κατά τη γνώμη μας- πελατειακή λογική της,σωστή δημοσιογραφία.
Κάνουμε τρεις (3)ημέρες τώρα έρευνα για τους “πελάτες”.Για εκείνους που έπνιξαν τις βόμβες του Προκόπη Παυλόπουλου για τους γερμανούς και τις υποκλοπές του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τα λεγόμενα μεγάλα ΜΜΕ ούτε λέξη!
Ο “Ελεύθερος Τύπος” δημοσίευσε την ομιλία,αλλά με τίτλο και προσοχή στις περικοπές για γερμανικές αποζημιωσεις-υποχρεώσεις και στο “αμίλητο” τις βόμβες κατά Μητσοτάκη-υποκλοπών.
Η επιστήμη σημειώνει την τάση των παιδιών να διαφοροποιηθούν απο τους γονείς τους,ιδιαίτερα αν οι γονείς είναι προβεβλημένοι αρνητικά ή θετικά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε στα λόγια να διαφοροποιηθεί από τον πατέρα του και να παραστήσει όχι τον ψόφιο κοριό,αλλά τον μη δεχόμενο ούτε μύγα στο σπαθί του.
Ο πατέρας του σημάδεψε την πορεία του με τον…Μαυρίκη.Και στην υστεροφημία του κέρδισε κάτι σαν κι αυτό:
Ο Κυριάκος ξεπέρασε τον πατέρα του ,αλλά σε αθλιότητα,διότι οι εποχές άλλαξαν και υποτίθεται ότι η νέα γενιά άφησε πίσω της εκείνες τις αμαρτίες και πολύ περισσότερο το “δις εξαμαρτείν”.
Ο Κυριάκος πίστεψε στην…οικογένεια.Πίστεψε ότι αν αντι του Μαυρίκη είχε συντονιστή τον ανηψιό όλα θα πήγαιναν καλά στις υποκλοπές ,τις οποίες η άθλια εξουσία του(Πρωθυπουργέ μας πές:”Ντίνα Ανάληψη”…) ονομάζει “επισυνδέσεις νόμιμες”.Ως να είναι ποτέ νόμιμη η παρακολούθηση απο την εθνική υπηρεσία πληροφοριών του κινητού του ΑΡΧΗΓΟΥ του ΠΑΣΟΚ και ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ.
Ξανασημειώνουμε: οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες απέκτησαν συνεργασία με πράκτορα της ΚΑ ΓΚΕ ΜΠΕ.Τον Όλεγκ Γκορντιέφσκι.Και εκείνος τους αποκάλυψε την εκούσια-ακούσια συνεργασία της ΚΑ ΓΚΕ ΜΠΕ με τον τότε αρχηγό του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας Μάϊκλ Φούτ.Οχι μόνο δεν τόλμησαν να παρακολουθήσουν τα τηλέφωνά του,αλλά ούτε το είπαν στην τότε πρωθυπουργό Θάτσερ για να μην το εκμεταλλευτεί πολιτικά.
Ο Κυριάκος παριστάνει τη Θάτσερ…Δήλωσε ότι δεν το ήξερε για τον Ανδρουλάκη.Το ίδιο θα πει και ο ανηψιός ,συντονιστής με την ΕΥΠ.Δεν το ήξερε ούτε εκείνος.Ο Κοντολέων θα πει ότι το ενέκρινε η Εισαγγελέας Βλάχου.Και εκείνη θα πει ότι έλαβε αίτηση αξιωματικού της ΕΥΠ και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά και ούτε κατάλαβε ότι το τηλέφωνο ήταν του Ανδρουλάκη.Και όλοι αθώοι.
Είναι όμως;
Αν δεν παρουσιάσουν τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ περιστατικά,δηλαδή το ποιός ήταν ο λόγος της παρακολούθησης με χαρτί και μολύβι και υπογραφή δεν είναι κανείς τους αμέτοχος της αντικειμενικής ευθύνης.
Μην υποτιμάτε τη δύναμη απλών αξιωματικών ασφαλείας σε διεφθαρμένα καθεστώτα.Και η Ελλάδα με τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες δημοσιογράφων,πρώην αξιωματικών της Αστυνομίας,επιχειρηματιών,δικηγόρων κλπ είναι ένα απόλυτα διεφθαρμένο κράτος-καθεστώς.
Ετσι είναι και η Κύπρος σήμερα.Εκεί βρίσκεται κατηγορουμένη η Διευθυντρια των φυλακών Άννα Αριστοτέλους,η οποία χθες ανακρινόταν επι 12 ώρες.Βρέθηκε κατηγορουμένη αν και την αποκαλούν αναμορφώτρια του σωφρονιστικού συστήματος στην Ευρώπη.
Το “λάθος” της ήταν ότι ΠΡΙΝ κατηγορηθεί πήγε και κατήγγειλε απλό αξιωματικό της Αστυνομίας ότι ήταν μέλος κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών εντός και εκτός φυλακών κλπ κλπ
Οι υπηρεσίες ασφαλείας την εκδικούνται.
Ενα από αυτά το ΜΜΕ που δεν έγραψαν λέξη για τις σφαλιάρες Προκόπη Παυλόπουλου κατά Κυριάκου Μηστοτάκη ανακάλυψε τη διαφθορά στην Κύπρο και γράφει τα εξής:
“Στην Κύπρο -όχι σπανίως- το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να καταγγείλεις ένα έγκλημα! Η ευκολία με την οποία ένα θύμα μετατρέπεται σε κατηγορούμενο είναι απίστευτη, ιδιαίτερα αν έχει τολμήσει να θίξει τον πυρήνα της διαφθοράς.
Η διευθύντρια των Κεντρικών Φυλακών Αννα Αριστοτέλους μόλις λίγες ημέρες μετά την καταγγελία της εναντίον ανώτερου αξιωματικού της Αστυνομίας, ο οποίος φέρεται να επικοινωνούσε με βαρυποινίτη έμπορο ναρκωτικών ζητώντας του να βρει ροζ βίντεο στο οποίο να είναι η ίδια πρωταγωνίστρια, κλήθηκε σε ανάκριση που διήρκεσε 12 ώρες..
Πρόκειται για υπόθεση που άνετα θα μπορούσε να γίνει σενάριο ταινίας. Πλέον η διευθύντρια των φυλακών βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο ποινικές ανακρίσεις, οι οποίες διατάχθηκαν αμέσως μόλις η ίδια κατήγγειλε αξιωματικό της Αστυνομίας…”
Ο ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ…
Στην Ελλάδα όμως;Ομορφος κόσμος,ηθικός,αγγελικά πλασμένος;
Ο Γιώργος Γκρέκας σήμερα ταλαιπωρείται άγρια από την Αστυνομία και ένα Δήμαρχο που δηλώνει “πολύ ΠΑΣΟΚ”, γιατί δεν τον αφήνουν να πουλήσει κουλούρια,αν και έχει τη νόμιμη άδεια. Πότε του γράφουν στα πρόστιμα ότι δεν έχει άδεια,όταν παρουσιάζει την άδεια του γράφουν ότι παραβίασε τον χωρό των…δυο μέτρων και διάφορες άλλες αηδίες.Πήγαμε να καταθέσουμε σε προσωρινή διαταγή και η πρόεδρος δεν μας δέχτηκε.Τα ήξερε όλα…
Θα λέγαμε ότι ο Γιώργος Γκρέκας και η Κύπρος έχουν…σχέση!
Και αντι να λάβει βραβείο και κρατική βοήθεια υφίσταται όσα μαγειρεύουν τώρα στην Διευθύντρια των φυλακών Κύπρου.
Το “λάθος” του Γιώργου Γκρέκα ήταν ότι κατήγγειλε αξιωματικούς και καταδικάστηκαν σε πολυετείς καθείρξεις για διαφθορά,μεταξύ άλλων και ληστεία-μαίμού στο στρατόπεδο του Καρέα.Ύστερα κατήγγειλε τον Υπουργο που τους κάλυπτε.Ο Υπουργός (Άκης)πήγε φυλακή για άλλη κομπίνα.Αλλά τον Γκρέκα τον “τελείωσαν” και απο μικροεπιχειρηματίας κατέληξε κουλουράς.Αντι να τον βραβεύσουν για τις αποκαλύψεις.Και τώρα στο κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη υφίσταται μαρτύρια και ως κουλουράς,άδικα και αναίσχυντα.
Με αυτό θα ασχοληθεί ο Κυριάκος ,ο πολύς πρωθυπουργός;Με κυκλώματα που εμπορεύονται και θέσεις κουλουρά θα ασχοληθούν οι υπηρεσίες του;
Θα ασχοληθούν νυχθημερόν με το πως τα ΜΜΕ δεν θα γράψουν λέξη για τις σφαλιάρες Παυλόπουλου και όλα όσα αποκαλύπτονται για την αθλιότητα των σκοτεινών,άθλιων υποκλοπών από την ΕΥΠ.
Αυτή που συντόνιζε ο ανηψιός.Με τις “περγαμηνές” του συντονιστή δικηγόρου στην υπόθεση ΔΕΗ-ΕΝΕΡΓΚΑ-ΕΛΛΑΣ ΠΑΟΥΕΡ υπόθεση στην οποία χύθηκε αίμα δικηγόρων.
Ιδού οι σφαλιάρες Παυλόπουλου και θα καταλάβετε ποιός νεοσσός πρίγκηπας-κληρονόμος είχε το ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ να μιλάει για “πελατειακό κράτος”.Την δημοσιεύουμε ολόκληρη όχι μόνο για΄τι αποτελεί ιστορικό κείμενο,αλλα και για να πάρει ένα μάθημα η διάδοχός του στην Προεδρία και να κάνει κι αυτή μια ανάλογη ομιλία στο μέλλον:
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:Κυριάκο άμε σπίτι σου!
«Με αισθήματα ιερής συγκίνησης βρίσκομαι σήμερα μαζί σας -και ως Επίτιμος
Συνδημότης σας- για δεύτερη φορά, μετά την επίσκεψή μου υπό την ιδιότητά
μου τότε ως Προέδρου της Δημοκρατίας, την 16 η Αυγούστου 2017,
προκειμένου να τιμήσουμε, από κοινού, την Ιερή Μνήμη των 317 Μαρτύρων
Ηρώων του Κομμένου, της 16 ης Αυγούστου 1943.
Α. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Ιστορικής Μνήμης -και μακριά από κάθε λογική
αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς, τους Έλληνες- εντάσσουμε
και τις αξιώσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει
αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής
θηριωδίας. Και τούτο διότι η Δικαιοσύνη της Ιστορίας, προκειμένου το
μήνυμα «Δεν ξεχνάμε, Ποτέ ξανά» να καταστεί πράξη, απαιτεί από τους
θύτες να ολοκληρώσουν την «συγγνώμη» τους αποδίδοντας στην Ελλάδα
αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει. Πράγμα που σημαίνει πως αν η
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει, στο
ακέραιο, τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της οφείλει, αμέσως, να
πράξει έναντι της Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει τόσον η Ιστορική
διαδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός
Πολιτισμός, ιδίως δε ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός. Και
επ’ αυτού υπενθυμίζω τις βασικές μας θέσεις -που είναι και Εθνικές μας
Θέσεις, αφότου συντελέσθηκαν τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας
κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού- ως προς τις ως άνω αξιώσεις
μας. Διευκρινίζεται, ευθύς εξ αρχής, ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς
διαφορετικά, από νομική άποψη, θέματα. Ήτοι:
Β. Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς την Γερμανία, το οποίο συνήφθη
υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ
της κατοχικής Ελληνικής κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση
των στρατευμάτων κατοχής. Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά
για ενοχή εκ συμβάσεως. Άρα, η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση
της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής -και όχι αδικοπρακτικής- προέλευσης.
Επομένως για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε
θέμα παραίτησης. Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της ως
σήμερα. Ας σημειωθεί, ότι η Ελληνική θέση γίνεται νομικώς τόσο
περισσότερο ισχυρή, όσον η αποπληρωμή του δανείου είχε αρχίσει ήδη
από την κατοχική περίοδο.
Γ. Και, δεύτερον, με τις αποζημιώσεις λόγω ανθρώπινων θυμάτων και υλικών
καταστροφών στην Ελλάδα από τα στρατεύματα κατοχής. Η από
Ελληνικής πλευράς νομική βάση των αποζημιωτικών απαιτήσεων κατά της
Γερμανίας βρίσκει σταθερό έρεισμα κυρίως στις διατάξεις του άρθρου 3 της
Δ΄ Σύμβασης της Χάγης του 1907, οι οποίες κωδικοποίησαν και τις ως τότε
διατάξεις του Δικαίου του Πολέμου.
Δ. Από τα όσα εκτέθηκαν προκύπτει ότι οι ως άνω αξιώσεις μας, από τις
οποίες ουδέποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο έχουμε παραιτηθεί, είναι
πάντα νομικώς ενεργές –πράγμα που σημαίνει ότι δεν τίθεται κανένα
θέμα παραγραφής- και δικαστικώς επιδιώξιμες.
1. Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός, ως μέρος του εν
γένει κοινού μας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού που συντίθεται από τις
διατάξεις αλλά και από τις θεμελιώδεις αρχές και τις αξίες της
Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Νομιμότητας, επιβάλλει την σχετική
απόφαση να την λάβει αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, με βάση το
σύνολο του εφαρμοζόμενου, εν προκειμένω, Διεθνούς Δικαίου. Η
θέση αυτή είναι, κυριολεκτικώς, Εθνική και, κατά συνέπεια,
αδιαπραγμάτευτη. Πολλώ μάλλον όταν την θέση αυτή ενισχύει, πλέον,
καταλυτικώς η πρόσφατη γνωμοδότηση (2019) της Ομοσπονδιακής
Υπηρεσίας Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου
(Bundestag).
Η οποία αφενός αναγνωρίζει ότι δεν τίθεται ζήτημα
παραίτησης ή παραγραφής των αξιώσεων στην Ελλάδα. Και,
αφετέρου, προτρέπει, «expressis verbis», την γερμανική πλευρά ν’
αποδεχθεί την προσφυγή Ελλάδας και Γερμανίας στο αρμόδιο
Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και κατά τούτο, μόνο προβληματισμό
προκαλεί η από 18.10.2019 απόρριψη της, από τον Ιούνιο του ίδιου
έτους, πλήρως τεκμηριωμένης ρηματικής διακοίνωσης της Ελλάδας –
αλλά και μεταγενέστερες, άμεσες ή έμμεσες, απορρίψεις-αναφορικά
με την προοπτική προσφυγής σε αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, για την
οριστική επίλυση της σχετικής διαφοράς ως προς τις αξιώσεις της
Ελλάδας αναφορικά με το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές
αποζημιώσεις. Η προαναφερόμενη άρνηση της Κυβέρνησης της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αγνοώντας όλα τα κατά
τ’ ανωτέρω, πλήρως τεκμηριωμένα, νομικά επιχειρήματα, εμφανίζεται
παντελώς αναιτιολόγητη, δοθέντος ότι έρχεται σε αντίθεση και προς
την Ευρωπαϊκή και την Διεθνή Νομιμότητα.
2. Υπό τις συνθήκες αυτές είναι βέβαιο ότι με την προαναφερόμενη
συμπεριφορά της η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
υποσκάπτει, «εκ των έσω», την αξιοπιστία της και το κύρος της, σ’
Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο. Όπως είναι λοιπόν αυτονόητο, η
Ελλάδα δεν αποδέχεται, ούτε πρόκειται ν’ αποδεχθεί, καθ’ οιονδήποτε
τρόπο, την άρνηση αυτή. Πράγμα που σημαίνει ότι θα επανέλθει εν
προκειμένω, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη έκταση και έμφαση στα
νομικά -και όχι μόνο- επιχειρήματά της. Αυτή την στάση της Ελλάδας
επιβάλλει, πολύ περισσότερο, και ο στοιχειώδης σεβασμός της Ιερής
Μνήμης των τραγικών θυμάτων της τραγωδίας του Κομμένου.
Ε. Επέλεξα να ολοκληρώσω την ομιλία μου υπενθυμίζοντας την διαχρονική
αξία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και το στοιχειώδες χρέος μας
να την υπερασπιζόμαστε, όλοι ανεξαιρέτως, εμπράκτως και
αδιαλείπτως. Διότι το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι η
Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και οι Θεσμοί της είναι «εύθραυστα»
αγαθά και απαιτείται διαρκής εγρήγορση για την αποτελεσματική
θωράκισή τους. Προς αυτή την κατεύθυνση καίριας σημασίας
αναδεικνύεται, και σήμερα, η ρήση του Ηρακλείτου: «Μάχεσθαι
χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεος». Κατά τούτο, συνιστά
επίσης στοιχειώδες χρέος μας να διασφαλίζουμε την απαρέγκλιτη
τήρηση των διατάξεων του Συντάγματος στο σύνολό τους, και κυρίως
των διατάξεών του εκείνων οι οποίες εγγυώνται την ακώλυτη άσκηση
των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Βιώνοντας, λοιπόν,
σήμερα στον Τόπο μας τους κινδύνους που ελλοχεύουν λόγω της
παραβίασης ορισμένων από τα ως άνω Δικαιώματα, κατ’ εξοχήν δε της
παραβίασης του κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος
δικαιώματος του απορρήτου των επικοινωνιών εις βάρος πολιτών αλλ’
ακόμη και θεσμικών παραγόντων της πολιτικής και πολιτειακής μας
ζωής, αισθάνομαι την υποχρέωση να επισημάνω και τα εξής: Η πολιτική
ευθύνη εκείνων, οι οποίοι ασκούν την εξουσία που τους έχει ανατεθεί με
βάση την λαϊκή ετυμηγορία είναι, εκ φύσεως και εξ ορισμού,
αντικειμενική. Άρα οι φορείς της εξουσίας αυτής πρέπει ν’
αναλαμβάνουν, στο ακέραιο, την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί,
ενώ δεν νοείται η μετάθεσή της, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε άλλους. Με
απλές λέξεις οι πολιτικοί «ταγοί» για να δικαιώσουν την
προαναφερόμενη δημοκρατική τους νομιμοποίηση δεν μπορεί ν’
αρκούνται στην απλή διαχείριση της εξουσίας κατά την άσκηση των
αρμοδιοτήτων τους, αλλά οφείλουν ν’ αναδεικνύονται, με θάρρος και
συνέπεια και δίχως υπολογισμό του λεγόμενου «πολιτικού κόστους»,
ασυμβίβαστοι υπερασπιστές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και
των Θεσμών της.»
