ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
“Κυρία Πρόεδρε,
Μαζί με την σύζυγό μου, κ. Αναστασία Δ.M.(σ.σ. αναφέρεται ολόκληρο το επώνυμο) το 2008 αγοράσαμε διαμέρισμα μαζί με 1
θέση στάθμευσης και 1 υπόγεια αποθήκη, σε πολυκατοικία επί της οδού Σεφέρη …. στην
Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.
Το παραπάνω διαμέρισμα αποτέλεσε την κατοικία και μάλιστα τη πρώτη κατοικία, εμού, της
συζύγου μου και των τεσσάρων (4) ανήλικων τέκνων μας…
..Στην κυρία (αναφέρεται όνομα και επώνυμο)δικαστική λειτουργό, κατακυρώθηκε η κατοικία της οικογενείας μου, από την
οποία αποβληθήκαμε, εγώ και η οικογένειά μου, την 12-12-2022, με επίσπευση της κυρίας(δικαστικής λειτουργού), όπως αποδεικνύεται από την από 12-12-2022 έκθεση
αποβολής και εγκατάστασης, της Δικαστικής Επιμελήτριας κ. Αικατερίνης
Κ….
Επισημαίνεται ότι την …-02-2023, εκδικάζεται ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου
Θεσσαλονίκης, η ανακοπή εμού και της συζύγου μου, κατά της 13…./06-10-2022 περίληψης
κατακυρωτικής έκθεσης ακινήτου, του συμβολαιογράφου…
Παρακαλώ για την θεσμική παρέμβασή Σας.”
Είναι απόσπασμα από την επιστολή που έστειλε στην πρόεδρο της Δημοκρατίας και κοινοποίησε σε όλα τα Κόμματα και στην ηγεσία της Δικαιοσύνης ο κ.Φαλ…
Οι παλαιότεροι γνωρίζουν τη φράση: “Κι αν σε αδικήσει ο δικαστής σε ποιόν θα πας να δικαστείς”;
Δεν εννοούσαν με τη φράση την έκδοση άδικων δικαστικών αποφάσεων που μπορεί να διορθωθούν με απόφαση ανώτερου δικαστηρίου.
Εννοούσαν ουσιαστικά την ανυπαρξία Κράτους Δικαίου.
Είναι βέβαιο ότι και στα κράτη που δεν είναι κράτη δικαίου υπάρχουν λαμπροί και έντιμοι δικαστές.Ομως δεν επικρατούν.Και συνεπικουρούμενοι οι “λοιποί” δικαστές από την πολιτική εξουσία μεταβάλλουν το κράτος σε μη κράτος δικαίου.
Τόσο απο αυτήν εδώ την ερευνητική δημοσιογραφική έπαλξη,όσο και απο άλλες ήδη καταγράφονται στην Ελλάδα περιπτώσεις ισχυρών συστημάτων ,προσώπων και λοιπών ισχυρών οι δίκες των οποίων μόνο δίκαιες δεν είναι.
Πριν χρόνια η ελπίδα ήταν ότι η ένταξη στην ευρωπαϊκή Ενωση θα καθιστούσε σπάνιες εξαιρέσεις τέτοιες δίκες.
Αμ δε…
Σπάνια εξαίρεση ειναι ισχυρός η ισχυρό σύστημα να λογοδοτήσει στην Ελληνική Δικαιοσύνη αμετάκλητα με τον ίδιο τρόπο που λογοδοτούν απλοί πολίτες…
Σε προηγούμενα ρεπορτάζ και εμείς και άλλοι αναφερόμαστε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις αυτών των κατηγοριών.
Παρά την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση το Κράτος Δικαίου,το κράτος της ισονομίας και ισοπολιτείας όχι μόνο δεν επιβλήθηκε,αλλά φθίνει σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Προφανώς τα μηνύματα απο τις Βρυξέλλες ήταν τόσο ασθενικά,όσο αποκαλύπτεται τώρα με την υπόθεση Καϊλή και το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος που αποκαλύπτεται από τον Ιταλό Παντσέρι.
Η αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών έχει μια “λεπτομέρεια” που είναι ικανή να καταδείξει την υποχώρηση του κράτους δικαίου.
Μόνο στο 2021 εκδόθηκαν 18 χιλιάδες δικαστικές εγκρίσεις για παρακολούθηση τηλεφώνων.Στο 2022 προφανώς τα ίδια και μεταξύ αυτών των πολιτικών και της ηγεσίας του στρατεύματος.
Μια απλή σύγκριση των αποτελεσμάτων αυτών των υποκλοπών φτάνει.Πόσες δικογραφίες για θέματα εθνικής ασφαλείας(τότε επιτρέπονται παρακολουθήσεις)σχηματίστηγκαν και στάλθηκαν στη δικαιοσύνη;
Η απάντηση είναι συντριπτική για την ουσιαστική κατάργηση του Κράτους Δικαίου και την εξουδετέρωση των ελεγκτικών μηχανισμών,οι οποίοι θεσπίστηκαν για να διασφαλίσουν τη λειτουργία Κράτους δικαίου.
Χαρακτηριστικό του προβλήματος είναι ότι η δικαστίνα που τοποθετήθηκε στην προεδρία της Δημοκρατίας σε πρόσφατη έρευνα ήρθε τελευταία μεταξύ των προέδρων της Δημοκρατίας από την εποχή Κωστή Στεφανόπουλου και εντεύθεν.Μόλις το 30% έχει θετική γνώμη ,ενώ των υπολοίπων η θετική γνώμη είναι πάνω απο 65% έως και 89%…
Η έρευνα έγινε απο απολύτως φιλική εταιρεία.
Αυτή η δικαστίνα προεδρίνα της Δημοκρατίας έλαβε μια επιστολή από μια πολύτεκνη οικογένεια.Και της ζητά να παρέμβει γιατί έχασε την πρώτη και μοναδική της κατοικία.
Την έχασε σε πλειστηριασμό.
Τα αίσχη των πλειστηριασμών κρίνονται στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και η πολιτική εξουσία ασκεί ασφυκτική πίεση υπέρ των “φαντ(ασμάτων)” που υποτίθεται ότι εξυγιαίνουν τις τράπεζες.
Την πρώτη κατοικία της την πήρε νεαρή δικαστίνα.Αναφέρει η επιστολή ημερομηνίες και ονόματα.
Αν τα καταγράψουμε ,ενώ πρόθεσή μας προφανώς δεν είναι να θίξουμε την δικαστίνα και κανέναν,αλλά να μεταδώσουμε το ΣΟΣ μιας πολύτεκνης οικογένειας και τεράστιου αριθμού Ελλήνων πολιτών που υφίστανται τα ίδια (όχι φυσικά απο δικαστές)εάν βάλουμε στοιχεία θα βρουν μια αφορμή και θα χάσουμε σε δίκες απο την δικαστίνα το…κεφάλι μας για “παραβίαση προσωπικών δεδομένων”.Αυτό είναι ένα άλλο αίσχος για το οποίο θα αφιερώσουμε ξεχωριστό ρεπορτάζ με προσφυγήπ-αναφορά στη Δικαιοσύνη.
Θα αντιτάξει,προφανώς,ότι το σπίτι το πήρε σε νόμιμο πλειστηριασμό έστω και αν πρόσφερε 2-3 ευρώ παραπάνω από τον άλλο πλειοδότη και σχεδόν στην τιμή εκκίνησης.
Ομορφος κόσμος ηθικός,αγγελικά πλασμένος;
Και ναι και όχι…
Αν ερευνήσει κανείς και κορυφαίους δικαστές της εποχής μας,όπως η κ.Θάνου,ο κ.Πλιώτας θα διαπιστώσει ότι μένουν επι δεκαετίες πολλές στα διαμερίσματά τους.Θα μπορούσαν απο πλειστηριασμούς να πάρουν-κατ αναλογίαν θέσης- βίλες.Και δεν το έπραξαν.Οπως και πλείστοι άλλοι δικαστικοί.
Είναι αυτό επιχείρημα να παρέμβει η προεδρίνα της Δημοκρατίας και η ηγεσία της Δικαιοσύνης και της πολιτικής;
Οταν γράφουμε για βίλες πάντως εννοούμε βίλες.Οπως αυτή που μας πρότεινε σε πλειστηριασμό διευθυντής κορυφαίου στελέχους της κυβέρνησης Κ.Μητσοτάκη και αρνηθήκαμε.Νόμιμο θα ήταν,αλλά κατά την κρίση μας εντελώς ανήθικο και αιματηρό,αφού η λειτουργία των τραπεζών είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ και ΑΝΗΘΙΚΗ και αυτή οδηγεί σε νόμιμους πλειστηριασμούς με εξαιρέσεις στους κουμπάρους υπουργών που προλαβάινουν να χρεώσουν τις τράπεζες σε …πτωχευμένες εταιρείες και εκείνες οι δόλιες δεν το είχαν προσέξει…Οπως τα δάνεια των Κομμάτων,με τα οποία στεγάζονται και παλλακίδες πολιτικών…
Σε διαμέρισμα πολυκατοικίας διαμένει απο το 1968 και ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος,ο οποίος με χθεσινή ομιλία του στην Κύπρο καταγγέλλει ότι το κράτος Δικαίου στην Έυρωπαϊκή Ένωση φθίνει και δεν επιβάλλεται.
Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
“…Η «φθίνουσα» πορεία του Ευρωπαϊκού Κράτους Δικαίου
Ξεκινώντας από τον πυλώνα του Ευρωπαϊκού Κράτους Δικαίου, ο
οποίος επηρεάζει ευθέως τους θεσμικούς αρμούς της Ευρωπαϊκής
Ενοποίησης και της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, είναι εδώ και δύο,
τουλάχιστον, δεκαετίες ορατά τα σημάδια της «φθίνουσας» πορείας
του. Μιας πορείας, η οποία οφείλεται κατ’ εξοχήν στην αδυναμία των
αρμόδιων Ευρωπαϊκών Θεσμών να επιβάλουν σε όλα τα Κράτη-Μέλη
τον σεβασμό της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας και, συνακόλουθα, των
επιταγών της Ευρωπαϊκής Έννομης Τάξης. Αρκεί εδώ η αναφορά στο
ότι πολλαπλασιάζονται, με ολοένα και εντεινόμενο ρυθμό, Κράτη-Μέλη
-με αρνητικούς «πρωταγωνιστές» την Πολωνία και την Ουγγαρία που,
επιπλέον, είναι υπόλογες και ενώπιον των θεσμών του Συμβουλίου της
Ευρώπης για κατ’ εξακολούθηση και καθ’ υποτροπήν παραβίαση
Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και κατά την Ευρωπαϊκή
Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου- τα οποία αγνοούν
επιδεικτικώς ακόμη και στοιχειώδη προτάγματα του Ευρωπαϊκού
Δικαίου. Με αποκορύφωμα την περιφρόνηση, στην κυριολεξία, ως και
των αποφάσεων του ΔΕΕ, ενώπιον του οποίου μάλιστα είχαν
προηγουμένως προσφύγει απευθύνοντάς του επιμέρους προδικαστικά
ερωτήματα.
1. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η απόφαση του
Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας της 7 ης Οκτωβρίου 2021, με
την οποία η Πολωνία φαίνεται ν’ «αποξενώνεται» επικινδύνως από το
πλαίσιο της Έννομης Τάξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
α) Με την απόφασή του αυτή το Συνταγματικό Δικαστήριο της
Πολωνίας αγνόησε, επιδεικτικώς, το δεδικασμένο των αποφάσεων
του ΔΕΕ της 24 ης Ιουνίου και της 5 ης Νοεμβρίου 2019, αντιστοίχως.
Με τις οποίες είχε κρίνει αντίθετες προς το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και
μάλιστα το πρωτογενές, τις ρυθμίσεις του πολωνικού δικαίου περί
«μεταρρύθμισης» του συστήματος απονομής της Δικαιοσύνης στην
Πολωνία. Και τούτο, ιδίως διότι οι ρυθμίσεις αυτές έρχονται σε
πλήρη αντίθεση προς τις βασικές αρχές του Ευρωπαϊκού Δικαίου,
οι οποίες αφορούν την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία
των δικαστικών λειτουργών των Κρατών-Μελών. Το Συνταγματικό
Δικαστήριο της Πολωνίας έκρινε, με την ως άνω απόφασή του, ότι
δεν δεσμεύεται από το δεδικασμένο των αποφάσεων του ΔΕΕ όταν
τούτο «αντιτίθεται» προς τις διατάξεις του Συντάγματος της
Πολωνίας. Δοθέντος ότι το τελευταίο «υπέρκειται», ιεραρχικώς, του
Ευρωπαϊκού Δικαίου, πρωτογενούς και παραγώγου, από πλευράς
κανονιστικής ισχύος.
β) Ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις για την ίδια την Πολωνία –η οποία
φέρει, στο ακέραιο, την ευθύνη των πεπραγμένων της ως προς την
απρόσκοπτη Ευρωπαϊκή της προοπτική- το μείζον ζήτημα είναι ότι
η απόφαση της 7 ης Οκτωβρίου 2021 του Συνταγματικού
Δικαστηρίου της Πολωνίας «βάλλει ευθέως» κατά της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, στο μέτρο που αμφισβητεί, εμμέσως πλην σαφώς, την
Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και, επομένως, την Ευρωπαϊκή
Ολοκλήρωση. Μάλλον δε οι εξαιρετικά κρίσιμες συνθήκες του
πολέμου στην Ουκρανία έχουν, προς το παρόν φυσικά, μειώσει την
ένταση των εις βάρος της Πολωνίας αντιδράσεων εκ μέρους της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, πλην όμως όταν ξεπερασθούν το μέλλον
της στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια δεν θα είναι «ανέφελο».
γ) Δυστυχώς όμως, τον «ολισθηρό» αυτό δρόμο μιας μορφής
επικίνδυνης σύγκρουσης μεταξύ Ευρωπαϊκού Δικαίου και Εθνικού
Δικαίου και της συνακόλουθης αμφισβήτησης της δικαιοδοσίας του
ΔΕΕ -αντί για μια προσπάθεια συγκερασμού και συμβιβασμού
αντιτιθέμενων, ενδεχομένως, διατάξεων του Εθνικού Δικαίου και
του Ευρωπαϊκού Δικαίου- δεν τον «άνοιξε» πρώτο το
Συνταγματικό Δικαστήριο της Πολωνίας. Είχαν προηγηθεί, κυρίως,
αφενός το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ομοσπονδιακής
Δημοκρατίας της Γερμανίας (BVerfG), με την απόφασή του
«Weiss», της 5 ης Μαΐου 2020. Και, αφετέρου, το Συμβούλιο της
Επικρατείας της Γαλλίας («Conseil d’ État»), με την απόφασή του
«French Data Network et autres», της 21ης Απριλίου 2021. Και δεν
μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι το Συνταγματικό
Δικαστήριο της Πολωνίας εξέδωσε την επίμαχη απόφασή του
–μετά πολλές διασκέψεις, όπως ήδη διευκρινίσθηκε- την 7 η
Οκτωβρίου 2021. Δηλαδή όταν είχαν ήδη «σύρει τον χορό» της
αμφισβήτησης του Ευρωπαϊκού Δικαίου και της δικαιοδοσίας του
ΔΕΕ δικαστήρια, οπωσδήποτε αδιαμφισβήτητης θεσμικής
«βαρύτητας», όπως το Συνταγματικό Δικαστήριο της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και το Συμβούλιο
Επικρατείας της Γαλλίας.
2. Τώρα, λοιπόν, που η «καταιγίδα» έχει πλέον ξεσπάσει πάνω από το
Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα, «πλήττοντας» την προοπτική της
Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, και επειδή είναι πια κάτι παραπάνω από
προφανές ότι πολλά Ανώτατα Δικαστήρια Κρατών-Μελών της
Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι –κάθε άλλο- διατεθειμένα ν’ ανοίξουν
έναν ειλικρινή και παραγωγικό νομολογιακά διάλογο με το ΔΕΕ για
την διασφάλιση της συνοχής της Ευρωπαϊκής Έννομης Τάξης,
καθίσταται, δίχως αμφιβολία, φανερό και το εξής:
α) Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει, στην βάση και στην
κορυφή της Έννομης Τάξης της, ένα «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» –
δηλαδή έναν Καταστατικό Χάρτη αυξημένης τυπικής ισχύος, κατά
το παραδοσιακό πρότυπο των Συνταγμάτων των Κρατών-Μελών-
η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την Ευρωπαϊκή
Ολοκλήρωση θα κάνει «βήματα σημειωτόν». Ίσως δε, ακόμη
χειρότερα, ακολουθήσει μια πορεία –μοιραίας εκ των πραγμάτων-
οπισθοδρόμησης. Είναι γνωστό, βεβαίως, πόσο δύσκολο
εμφανίζεται σήμερα το εγχείρημα θέσπισης ενός, οιονεί τυπικού και
αυστηρού, «Ευρωπαϊκού Συντάγματος». Αν όμως δεν αναληφθεί,
με όποιο κόστος, η ιστορική ευθύνη πραγμάτωσης ενός τέτοιου
εγχειρήματος, μένοντας στους δισταγμούς –πολλές φορές καθαρά
υποκριτικούς- περί, δήθεν, «ανυπέρβλητων δυσχερειών», τότε η
Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Κράτη-Μέλη της θα φέρουν, συλλογικώς
και αναλόγως, το βάρος της οριστικής εγκατάλειψης του
«οράματος» της ουσιαστικής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και της
επαρκούς Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.
β) Ας αναλογισθούμε δε και τούτο: Αν οι «πατέρες» της δημιουργίας,
μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, των τότε «Ευρωπαϊκών
Κοινοτήτων», με τελικό στόχο την πλήρη Ευρωπαϊκή Ενοποίηση,
είχαν αντίστοιχους δισταγμούς, τότε ουδέποτε η δόμηση της
σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είχε επιτευχθεί. Απλώς θα
παρέπεμπε, μεταφορικώς και υπό αμιγώς ιστορικούς όρους, στον
κατά την γραμματική και το συντακτικό «υποθετικό λόγο του
απραγματοποίητου»…
