Πρωθυπουργός της βρετανίας με στόχο να την οδηγήσει στο περιθώριο της Ευρώπης είναι ο Μπόρις Τζόνσον.
Σε προηγούμενο ρεπορτάζ μας γράψαμε για τις “ελληνικές” διαδρομές της οικογένειας Τζόνσον,δηλαδή την ανάμειξη του παππού στην υποβοήθηση της Μικρασιατικής εκστρατείας,η οποία κατέληξε στην τραγωδία απο την επιμονή των Αγγλων και των Αγγλόφιλων να φτάσουν, θυσιάζοντας τον ελληνικό στρατό ,στα πετρέλαια της Μοσούλης.
Γράψαμε οτι ο παππούς λιντσαρίστηκε τον Νοέμβριο του 1922,όταν οι άνθρωποι του Κεμάλ ανακάλυψαν το κρυσφύγετό το στην Πόλη.
Ο Μπόρις Τζόνσον δεν ξεχνά την “ελληνικότητα” στην πορεία της οικογένειας και βρήκε τον δάσκαλό του, κυριολεκτικά, απο τον Πέτρο Δούκα,πρώην υπουργό και σήμερα νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Σπάρτης
Σε δηλώσεις που έκανε ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον, αναφέρθηκε στις κλασικές σπουδές του, επισημαίνοντας ότι επί 20 χρόνια μάθανε λατινικά και αρχαία ελληνικά “και τώρα είναι πρωθυπουργός”. Στη συνέχεια όμως συνέκρινε την Αθήνα με τη Σπάρτη, λέγοντας ότι η πρώτη ήταν πιο δεκτική και υποδεχόταν ανθρώπους απ’ όλον τον αρχαίο κόσμο, ενώ η Σπάρτη τους έδιωχνε όλους.
“Η Αθήνα έχει αφήσει πίσω της απίστευτα ένδοξες στιγμές ενώ στη Σπάρτη υπάρχουν μόνο ερείπια. Αυτό δηλώνει κάτι σημαντικό: ότι οι πολιτισμοί πρέπει να είναι ανοικτοί και δεκτικοί, για να είναι επιτυχημένοι”, είπε ο Βρετανός πρωθυπουργός.
Αμεση ήταν η απάντηση του Πέτρου Δούκα και ένα καλό μάθημα ιστορίας στον πρώην…δημοσιογράφο και πρώην Δήμαρχο Λονδίνου Μπόρις:
Όσον αφορά την εκπαίδευση, όλα τα παιδιά της Σπάρτης από την ηλικία των 7 ετών, λάμβαναν την ίδια σκληρή, δημόσια εκπαίδευση (μάθαιναν βασική αριθμητική, γραμματική, ανάγνωση, μουσική, χορό και γυμναστική), ουσιαστικά ώστε να είναι έτοιμα να υπερασπιστούν την ελευθερία τους και την Πόλη από την τυραννία και τους ξένους εισβολείς”
Και προσθέτει:
…ο γεωγράφος Παυσανίας περιέγραψε τη Σπάρτη ως μια ωραία πόλη, αν και όχι τόσο εντυπωσιακή όσο η Αθήνα. Όμως, όπως έγραψε ο μεγάλος ιστορικός Θουκυδίδης, ένας μελλοντικός ταξιδιώτης, παρατηρώντας απλώς τα κτίρια στη Σπάρτη, θα αισθανόταν πιθανότατα ότι η Σπάρτη ήταν υποδεέστερη απ’ ότι πραγματικά ήταν, ενώ η Αθήνα θα έδειχνε πιο ένδοξη και εντυπωσιακή, απ’ ότι πραγματικά ήταν”.
Ο κ.Δούκας τονίζει ότι οι σεισμοί, οι Βησιγότθοι του Αλάριχου (396 μ.Χ.) “και ο τρελός Γάλλος αρχαιολόγος Μισέλ Φουρμόν (1690-1746) κατέστρεψαν ό,τι είχε απομείνει από την κάποτε ωραία και ελκυστική πόλη”.
Και καταλήγει:
“Ναι, οι Σπαρτιάτες δεν ήταν χαλκέντεροι συγγραφείς ή ρήτορες ή αρχιτέκτονες μεγάλων κτιρίων, όμως διατήρησαν την πόλη τους ελεύθερη και δημοκρατική για περίπου έξι αιώνες, χωρίς διακοπή.Και, αν έδειχναν να τους κουράζουν οι ξένοι, ήταν επειδή αισθάνονταν πως οι ξένοι ίσως να διέφθειραν τις σπαρτιάτες αρετές αιώνων (και ίσως να κλόνιζαν την ισορροπία με την καταπιεσμένη τάξη των ειλώτων)
Η Σπάρτη ήταν η μοναδική πόλη και το μοναδικό κράτος, το πολίτευμα του οποίου κατάφερε να διασφαλίσει την ομαλή διαδοχή της εξουσίας χωρίς πραξικοπήματα. Για αυτό και οι ίδιοι οι αρχαίοι θαύμαζαν τη Σπάρτη περισσότερο από την Αθήνα”.
Ο Πέτρος Δούκας (στην Σπάρτη πλατεία έχει ονομασθεί πλατεία Δούκα προς τιμήν των προγόνων του) είναι γαμπρός του Μιλτιάδη Εβερτ, ο οποίος ήταν Δήμαρχος Αθηναίων.
Αν ζούσε ίσως να υπήρχε και επιστολή Εβερτ προς Τζόνσον και Δούκα για να εξυπνήσει και τα της Αθήνας…
