Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος*
Ζούμε κάτι πρωτόγνωρο και οξύμωρο…
Τον σχεδόν απόλυτο εγκλεισμό μας στο σπίτι και το “σφράγισμα” των προσωπικών μας συνόρων, δηλαδή των θυρών των σπιτιών μας, όντας κοσμοπολίτες της χωρίς σύνορα παγκοσμιοποίησης και κάτοικοι ενός πλανητικού χωριού της ευρωπαικής ηπείρου.
Ο ιός covid-19 εξαπλώθηκε μέσα σε λίγα 24ωρα παντού. Και ανάγκασε την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία να… επιστρέψει στο κράτος και στο σπίτι της. Και μέσα σε αυτά, τα πολύ πιο στενά σύνορα, να αναζητήσει την απάντηση στην απειλή.
Με άλλα λόγια, η πανδημία ώθησε την ανθρωπότητα να σηκώσει νέα «τείχη». Στην Ευρώπη της «συνθήκης Σένγκεν», ο κορωνοϊός επιβάλλει να δμηιουργηθούν σύνορα μεταξύ Μιλάνου, Παρισιού, Αθήνας, Βερολίνου και Μαδρίτης. Ζούμε γεγονότα αδιανόητα μέχρι πρότινος.
Γιατί, αφενός αποδείχθηκε πως αυτή η οικονομική παγκοσμιοποίηση ήταν μία πανάκεια. Εντελώς αδύναμη απέναντι σε έναν… ιό. Αλλά και ότι δεν υπήρξε ποτέ μία μεγάλη και παγκόσμια συνεργασία ουσίας για τα σημαντικά: Την υγεία, το περιβάλλον, τελικά την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου!
Και τρέχουν όλοι τώρα… Από τη μία γκρεμίζουν τον «οικονομικό θεό» που επί δεκαετίες έχτιζαν, δημιουργώντας επίπλαστες ευημερίες (αλλά και άκρατες φτώχεις). Και από την άλλη, προσπαθούν να δημιουργήσουν υπερεθνικές συμμαχίες για να νικήσουν τον κορωνοϊό.
Ο κορωνοϊός έδειξε ότι είμαστε ανυπεράσπιστοι από τις πλανητικές επιδημίες που ενέσκυψαν ως συνέπεια μιας παγκοσμιοποιημένης αφύλακτης κοινωνίας, που κατοικεί παντού και πουθενά, που βρίσκεται σε μία διαρκή κίνηση, που ταξιδεύει ακατάπαυστα, που δεν έχει ταυτότητα – εθνική, θρησκευτική, φυλετική – δεν έχει πατρίδα και τόπο κατοικίας.
Τι άλλο πρέπει να δούμε για να πάρουμε γενναίες αποφάσεις; Μετά την κρίση θα συνεχίσουμε στον δρόμο της «Νέας Τάξης» ή θα αλλάξουμε πορεία;
Ένας ιός καταστρέφει το «πλανητικό οικονομικό χωριό», φέρνει κλείσιμο επιχειρήσεων και εκατομμύρια ανέργων, εκτός από τους νεκρούς και τους ασθενείς. Τι… δεν καταλαβαίνουμε, λοιπόν; O «θεός» του παγκοσμιοποιημένου χρήματος, αποδείχτηκε ένα σαθρό είδωλο. Μακάρι να βγάλουμε σύντομα τα σωστά συμπεράσματα και να πάρουμε τα σωστά διδάγματα.
Πρώτα – πρώτα, μακάρι, σύντομα να ξαναζήσουμε την παρέα, την κοινή προσευχή και ψυχαγωγία, να ξαναδώσουμε τα χέρια, να ξαναφιληθούμε. Να ξαναζήσουμε σαν άνθρωποι!
Και αμέσως μετά όμως, ας μην ξαναδώσουμε ποτέ χώρο στους απάνθρωπους εραστές της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, εκείνους που επί δεκαετίες τώρα αδιαφορούν για τον άνθρωπο, παρά μόνο για να χτίζουν οικονομικές αυτοκρατορίες και ολιγαρχίες.
Στην Ελλάδα, μετά από δέκα χρόνια φτώχεια, δυστυχία και ανεργία, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πανδημία. Θα το αντέξουμε κι αυτό! Αλλά μετά, πρέπει όλοι να βρούμε τη δύναμη να διεκδικήσουμε αυτά που μας οφείλονται. Και οι κυβερνώντες να εγκαταλείψουν το «δόγμα» του νεοφιλελευθερισμού, επιστρέφοντας στην κοιτίδα της πραγματικής ελληνικής φιλελεύθερης πολιτικής: Ότι είναι εθνικά επωφελές, είναι και κοινωνικά επωφελές. Και κάθε οικονομική δραστηριότητα που ασκείται ερήμην των συμφερόντων του λαού, είναι επιζήμια…
—
- Ο Νίκος Ι. Νικολόπουλος είναι πρώην υπουργός.
- Σήμερα επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης “ΝΕΑ ΠΑΤΡΑ” και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδας.
