Του Ιάκωβου Φριζή*
Οι μέρες περνούν με αγωνία και φόβο. Ο κορονοϊός θερίζει τον πλανήτη. Θέλω να γράψω για την φοβερή συμφορά που μας βρήκε και όλο το αναβάλλω. Οι αριθμοί των νεκρών ανεβαίνουν συνέχεια. Η ανθρωπότητα γονατίζει μπροστά στον αόρατο επιτιθέμενο εχθρό. Δεν έχουμε σφαίρες ούτε άλλα όπλα να τον σταματήσουμε. Οι εξοπλισμοί σε όπλα καταστροφής είναι αφάνταστα μεγάλοι. Όμως κανένα όπλο δεν μπορεί να νικήσει τον θάνατο που σκορπά ο κορονοϊός, σε μικρούς και μεγάλους, σε πλούσιους και φτωχούς, σε γυναίκες και άνδρες, σε μαύρους και λευκούς, σε άρχοντες και ταπεινούς, σε ηγέτες και απλούς πολίτες, σε άρρωστους και υγιείς, σε άθρησκους και θρήσκους, σε αριστερούς και δεξιούς, σε άθεους και πιστούς, σε κομμουνιστές και δημοκρατικούς, σε τίμιους και άτιμους, σε νομιμόφρονες και μη, σε μορφωμένους και μη, σε αγράμματους και μη, σε πονηρούς και αγαθούς, σε καλούς και κακούς. Εδώ δεν υπάρχουν διακρίσεις. Εδώ δεν υπάρχει ρατσισμός. Εδώ δεν υπάρχει ιδεολογία. Εδώ δεν υπάρχει δύναμη. Εδώ δεν υπάρχει εθνικότητα, θρησκεία, πολιτική. Όλα είναι ίδια απέναντι στον αόρατο πανίσχυρό εχθρό. Ο άγνωστος, ύπουλος εχθρός χτυπά τους πάντες. Για πρώτη φορά οι διακρίσεις, σταμάτησαν πάνω στον πλανήτη. ΟΛΟΙ είμαστε ίσοι απέναντι στον εχθρό. Αιώνες τώρα αγωνίζεται η ανθρωπότητα να σταματήσει τις διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν μπόρεσε να το επιτύχει. Όμως ο κορονοϊός, σε ελάχιστο διάστημα, τα κατάφερε. Η ανθρωπότητα γονάτισε μπροστά του. Και δυστυχώς μυαλό δεν έβαλε. Αντί να γίνει μια σιδερένια γροθιά, να κοιτάξει να στηρίξει τον Άνθρωπο, συνεχίζει να βλέπει χωρίς ντροπή, τα συμφέροντα και μόνο. Φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού και δεν βλέπω μία χαραμάδα φωτός για τον Άνθρωπο. Οι γιατροί, οι νοσοκόμοι, οι καθαριστές, πεθαίνουν, δίνουν τη ζωή τους για να σώσουν συνανθρώπους τους και ηγέτες μεγάλων κρατών ακόμη και τώρα κοιτάζουν τα συμφέροντά τους. Ακόμη και στην Νέα Υόρκη οι γιατροί δεν έχουν μάσκες να προφυλαχθούν από τον θανατηφόρο ιό. Όμως οι εξοπλισμοί και τα συμφέροντα καλά κρατούν. Αν η ανθρωπότητα δεν σπαταλούσε τον πλούτο της για τους εξοπλισμούς και έδινε αυτόν τον πλούτο της στην υγεία και μόνο, ο κορονοϊός θα είχε νικηθεί άμεσα. Δυστυχώς η ανθρωπότητα απέτυχε να καταλάβει το χρέος της. Και σήμερα αυτή την αποτυχία την πληρώνουμε ΟΛΟΙ, σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Υπάρχει ελπίδα να καταλάβουμε ΟΛΟΙ μας το τραγικό λάθος αιώνων;; Φοβάμαι πως ΟΧΙ. Γιατί ακόμη και σήμερα μετά τους χιλιάδες νεκρούς, που αύριο θα είναι εκατομμύρια, συνεχίζουμε να έχουμε διαφορές, μίσος μεταξύ μας. Πέρασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος με εκατομμύρια θανάτους, από ένα φρικτό μίσος από άνθρωπο σε άνθρωπο, και η ανθρωπότητα δεν συνήλθε. Έμεινε η ίδια, χωρίς καμία αλλαγή, χωρίς κανένα συναίσθημα ευθύνης. Καλά κρατούν οι εξοπλισμοί και τα οικονομικά συμφέροντα. Πολλοί άνθρωποι περιμέναμε να δούμε μία αλλαγή, στην Δύναμη, στην Καταπίεση, στο Πάθος, στην Εργασία, στην Εξουσία, στη Βία, στο Κύρος, αλλά είδαμε να κατρακυλάμε μόνιμα στο μίσος. Στο διάβα της ζωής, οι πράξεις μας, ιδέες μας, οι αξίες μας, ακόμη και τα συναισθήματά μας, είναι προδιαθέσεις με τις οποίες γεννηθήκαμε, ή μήπως κατασκευάστηκαν μέσα από διάφορες τάσεις; Περάσαμε δύο Παγκοσμίους Πολέμους και δεν είδαμε να παρουσιάζει ανθρωπότητα κάποια αξιοσημείωτη θεωρητική έστω πρόοδο. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να υποθέσω, τι θα γίνει αύριο. Αλλά χωρίς ελπίδα, φοβάμαι πως και μετά την εποχή του κορονοϊού, η ανθρωπότητα θα είναι δυστυχώς η ίδια. Αρκετοί μεγάλοι επιστήμονες, όλων των κλάδων, ελπίζουν πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Προσωπικά δε το ασπάζομαι αυτό. Η ανθρωπότητα θα μείνει η ίδια. Οι πόλεμοι και τα μίση, τα συμφέροντα και οι εξοπλισμοί, δεν πρόκειται να σταματήσουν. Θλίβομαι αφάνταστα, με τις σκέψεις αυτές, έλα κλείνω το άρθρο αυτό και θέλω να τονίσω ότι η ανθρωπότητα έζησε, ζει και θα ζεί μέσα στο απέραντο κακό. Και ερωτώ: Η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να αλλάξει ριζικά όλα το κακό και απάνθρωπο παρελθόν της; Φυσικά και όχι. Φαινόμενα όπως οι πόλεμοι, οι αναστατώσεις, οι ιδεολογικές πολιτικές επαναστάσεις, οι καταδιώξεις φυλών, Η έντονη διάσταση έγχρωμων και λευκών, το μίσος κατά των εβραίων, η ύπαρξη του αντισημιτισμού, ο ατέλειωτος ρατσισμός, οι κοινωνικές διαφορές, οι σφαγές αθώων ανθρώπων, οι εκτελέσεις ανθρώπων με πολιτικά κίνητρα, το μίσος των θρησκειών κατά άλλων θρησκειών, οι εθνικό-φυλετικές διαφορές και άλλα αποκρουστικά φαινόμενα σε όλη την ανθρωπότητα, μας πείθουν ότι ατμόσφαιρα του πλανήτη, δεν είναι έτοιμη να δεχτεί την αλλαγή, μετά την εποχή του κορονοϊού. Δυστυχώς οι άνθρωποι, οι κοινωνίες, οι λαοί, οι πολιτισμοί, τα έθνη δεν θέλουν να αλλάξουν, δεν μπορούν να αλλάξουν, για αυτό πάντα ο άνθωπος θα υποφέρει, από τις δικές του επιλογές. Μπορεί να θεραπεύσαμε πολλές πανδημίες, θα θεραπεύσουμε και τον καταραμένο κορονοϊό, δεν θα μπορέσουμε όμως να θεραπεύσουμε το δηλητήριο που έχουμε μέσα μας, που είναι οι διακρίσεις,ο φανατισμός, η εχθρότητα προς τον άλλον τον διαφορετικό, παρά τις καλές προθέσεις χιλιάδων ανθρώπων προς την κατεύθυνση της σωστής και καλής αλλαγής.
Οι παράγοντες που καταπολεμούσαν το κακό, όχι μόνο δεν παραμερίστηκαν, αλλά αυξήθηκαν, όπως η χαλαρή οικογενειακή αγωγή, η “μαγκιά” στα σχολεία, η διόγκωση των πόλεων που μας αναγκάζουν να γίνουμε μηχανές και αυτόματα, διάφορες επιρροές που δυσκολεύουν την ανάπτυξη της εσωτερικής μας ελευθερίας κ.α. Παρά την μεγάλη άνοδο της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στη φύση και γενικά στον πλανήτη, την ανάπτυξη του νού του, δεν βρήκε την ευτυχία του. Ακόμη και σήμερα ο άνθρωπος υπακούει στο μίσος, στον φθόνο και στα καταστρεπτικά του ένστικτα. Είμαστε κουφοί μπροστά στο δίκαιο και το λογικό. Να ελπίζω ότι τώρα να επικρατήσει η λογική;
Όχι άλλος πόνος στους ανθρώπους της πατρίδας μας, αλλά και όλου του κόσμου. Η Ελπίδα μας είναι στο πρόσωπο των ηρώων γιατρών μας. Εύχομαι η Πολιτεία να μην ξεχάσει ποτέ αυτούς τους ήρωες. Ο πόνος ενώνει.
