Είναι κοινό μυστικό στην Κουμουνδούρου αλλά και στην πλειονότητα των ψηφοφόρων του κόμματος ότι από την επόμενη ημέρα των εκλογών το περασμένο καλοκαίρι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί σε χαμηλές ταχύτητες, κινδυνεύοντας να χάσει την επαφή του με την κοινωνία λόγω του άτυπου αλλά παρατεταμένου lockdown.

Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει ένα ενιαίο συντονιστικό κέντρο το οποίο θα «σκανάρει» την επικαιρότητα και τα δεδομένα έτσι όπως διαμορφώνονται καθημερινά στην ημεδαπή και στο εξωτερικό και θα ασκεί αντιπολίτευση παράγοντας ταυτόχρονα και πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό πως, εξαιρώντας το «Μένουμε Ορθιοι», ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί αφενός να εκμεταλλευτεί και να κεφαλαιοποιήσει τα θετικά της δικής του διακυβέρνησης (π.χ. «μαξιλάρι ασφαλείας» ή συμφωνία των Πρεσπών), αφετέρου να καταθέσει τη δική του πρόταση απέναντι στις όποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες (π.χ. κλείσιμο συνόρων στον Εβρο, περιοριστικά μέτρα κ.ά.).

Χωρίς φρέσκες ιδέες και πρόσωπα

Επί της ουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί σαν να είναι πολλά κόμματα μέσα στο κόμμα. Πολλές προσωπικές φιλοδοξίες, πολλές φοβίες, πολλές ιδεολογίες, ακόμη και ιδεοληψίες. Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα μέρη δεν συντονίζονται και δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Για παράδειγμα οι 53 λειτουργούν με τη λογική της περιχαράκωσης του χώρου τους για να μην αλλοιωθούν ιδεολογικά ενώ πολλοί από την ηγετική ομάδα πέριξ του Αλέξη Τσίπρα

λειτουργούν επίσης με τη λογική της κλειστής ομάδας για προσωπικούς λόγους. Το αποτέλεσμα είναι ο χώρος να μην μπολιάζεται με φρέσκες ιδέες και πρόσωπα, συνεπώς να μην είναι ανοιχτός στην κοινωνία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν δημοσιογράφος του Documento ζήτησε από στέλεχος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηλείας να σχολιάσει την αποκάλυψη ότι μεγαλοεκδότης τοπικής εφημερίδας και υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ εμπλέκεται στο σκάνδαλο με τα vouchers και τις πλατφόρμες έλαβε την απάντηση: «Δυστυχώς δεν βοηθάει η συγκυρία και επικοινωνία. Το θέμα είναι τεράστιο και αντιμετωπίζεται στον πυρήνα του ως πολιτική επικαιρότητα και κοινωνική δυναμική από τον πρόεδρο»! Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού ο Τσίπρας δεν έχει αναλάβει ανάλογη ευθύνη, απλώς επιβεβαιώνεται ότι στο συγκεκριμένο κόμμα επικαλούνται το όνομα του προέδρου κυρίως εκείνοι που θέλουν να καλύψουν την απραξία τους.

Η παγίδα της θεσμολαγνείας

Ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν αδυνατεί να ασκήσει αντιπολίτευση όταν πρέπει. Κεντρικά και προβεβλημένα στελέχη του επιβάλλουν με τον τρόπο τους μια θεσμολαγνεία ακόμη κι όταν η κυβέρνηση δεν σέβεται τους θεσμούς. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα στην επιτροπή της Βουλής για τη διερεύνηση τυχόν «σκευωρίας» στο θέμα της Novartis η πλειοψηφία να αποκλείει δύο δικά σου στελέχη και πρώην υπουργούς με αστείες δικαιολογίες την ίδια ώρα που μέλη της ΝΔ στην επιτροπή ήταν σύμβουλοι στο υπουργείο Υγείας κι εσύ να σχολιάζεις την αντίδραση των αποκλεισμένων συναδέλφων σου!

Δεν είναι δυνατόν ορισμένοι να θεωρούν ότι μπορούν να γράφουν 30 άρθρα κάθε μήνα στα κομματικά έντυπα ασκώντας το αυτονόητο δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και την ίδια ώρα να σηκώνουν με νόημα το φρύδι όταν για παράδειγμα ο Παύλος Πολάκης ή ο Θανάσης Καρτερός ασκούν κριτική στον κ. Τσιόδρα!

Δεν είναι δυνατόν τα μονοθεματικά ρεπορτάζ των καναλιών, η αγιοποίηση του πρωθυπουργού και η φίμωση της αντιπολίτευσης να αντιμετωπίζονται σαν ένα γεγονός έξω από εμάς, που δεν μας αφορά και όχι σαν μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία. Υπάρχουν άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να βγουν στα μπαλκόνια για τη φίμωση του Τύπου στην Αμπχαζία αλλά δεν έχουν πει λέξη για το γεγονός ότι πρόεδρος της ΕΡΤ διορίστηκε ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού!

Μια ακόμη πικρή αλήθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι στο εσωτερικό του εξελίσσεται εδώ και καιρό από κάποιους μια συστηματική προσπάθεια δολοφονίας χαρακτήρων η οποία μεταφέρει την πρακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη να στοχοποιεί συγκεκριμένα πρόσωπα.

Τους «κακούς» που αναδεικνύει ο φιλικός προς τον Μητσοτάκη Τύπος τούς καθιστούν «ακατάλληλους» τα ίδια πάντα κομματικά στελέχη, αβαντάροντας επί της ουσίας τον πρωθυπουργό. Τόσο ο Π. Πολάκης όσο και ο Νίκος Παππάς έχουν πέσει θύματα αυτής της πρακτικής. Τα δύο αυτά στελέχη έχουν ταλαιπωρηθεί περισσότερο από τις επιθέσεις των συντρόφων τους και λιγότερο από τις επιθέσεις της ΝΔ και των ΜΜΕ που τη στηρίζουν. Θύμα τέτοιων πρακτικών φυσικά έχει πέσει και πέφτει καθημερινά και το Documento.

Υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αρνούνται να πουν ακόμη και το όνομα του Documento και που δεν έχουν πει λέξει για τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό της εφημερίδας (της όποιας εφημερίδας) από τη διαφημιστική δαπάνη, ενώ την ίδια ώρα εμφανίζουν ως στοιχεία της δικής τους αντιπολίτευσης τις αποκαλύψεις της εφημερίδας.

Την ίδια ώρα προβεβλημένοι πρώην υπουργοί έχουν αποσυρθεί στα σπίτια τους σαν να θεωρούν ότι κάνουν ένα μικρό διάλειμμα και θα επανέλθουν σύντομα στην εξουσία. Και όταν δίνουν το στίγμα τους το κάνουν με λάθος τρόπο. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση πρώην υπουργού που εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία σχεδόν ζητούσε συγγνώμη από την κυβέρνηση που επιβεβαιώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Σε όλα τα παραπάνω ο μόνος που μπορεί να δώσει άμεσες λύσεις είναι ο πρόεδρος του κόμματος. Το θετικό είναι πως δεν πρόκειται για δισεπίλυτα προβλήματα, το αρνητικό είναι ότι απαιτούνται βούληση και διάθεση να υπερβεί κανείς παγιωμένες καταστάσεις. Ειδικά τώρα που δεν υπάρχει η δικαιολογία ότι στο επερχόμενο τακτικό συνέδριο θα λυθούν όλα.