ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
“Κατά περίεργη σύμπτωση (;) πρόσφατα ο χαμένος Πικάσο επανήλθε στην επικαιρότητα, με δημοσιεύματα να κάνουν λόγο για επανεμφάνισή (!) του ενόψει των «θυρανοιξίων» της πινακοθήκης. “
Aυτή είναι η φράση απο ρεπορτάζ στο DOCUMENTO τον Μάρτη του 2021 όταν και εμείς και άλλα ΜΜΕ γράφαμε για τις “τελετές και παράτες” ,με τις οποίες έγιναν τα… 4α στα τελευταία 60 χρόνια εγκαίνια της Εθνικής Πινακοθήκης.
Απο την Πινακοθήκη είχαν κλαπεί το 2012 τρεις πίνακες μεταξύ των οποίων και αυτός που ο Πικάσο δώρισε το 1949 στο Ελληνικό Κράτος.Το πόρισμα του επίσημου κράτους έριξε ευθύνες σε έναν…φύλακα.Ομως τότε υπήρχε Επιθεωρητής της Δημόσιας Διοίκησης που ενοχλούσε πραγματικά την κάθε εξουσία.Ο Λέανδρος Ρακιντζής.Η υπηρεσία του συνέταξε πόρισμα καταπέλτη για την τότε Διοίκηση της Πινακοθήκης,δηλαδή την ίδια που παραμένει και σήμερα!!!
Ο Υπουργός Πολιτισμού Π.Γερουλάνος υπέβαλε την παραίτηση.Όχι όμως και η Γενική Γραμματέας του Λίνα Μενδώνη,ενώ η τότε και συνεχώς ως σήμερα Διευθύντρια Ειρήνη Λαμπράκη-Πλάκα μας ενημέρωσε ότι η κλοπή έγινε για να την…εκθέσουν.Και έμεινε στη θέση της!!!
Ο Πικάσο είχε αναρτηθεί στην Πινακοθήκη σε μια απλή …πρόκα,χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας και η κλοπή(και άλλων δυο πινάκων) ήταν διάρκειας 7 λεπτών.
Τον περασμένο Μάρτη το DOCUMENTO έκανε αυτό το ρεπορτάζ και προανήγγειλε ότι θα βρεθούν οι πίνακες…
Ιδιαίτερα στηλίτευε μια διάταξη που επιτρέπει μίζα απο τα μυστικά κονδύλια για επιστροφή έργων Τέχνης.Θα το διαβάσετε στη συνέχεια.
Η “προφητεία” των Αρχών επαληθεύτηκε με τρόπο που φαίνεται ότι κάποιοι θεωρούν τον κόσμο …χάπατο.
Ενας οικοδόμος ,λέει, παρακολουθούσε (ο οικοδόμος…) επί 6 μήνες την Πινακοθήκη.Μπαινόβγαινε ως επισκέπτης για να θαυμάζει(ο οικοδόμος…)τα έργα Τέχνης στην Πινακοθήκη.
Αφού μελέτησε(ο οικοδόμος…)και πότε οι φύλακες βγαίνουν για τσιγάρο κατέληξε σε σχέδιο(ο οικοδόμος…)ταχύτατης αφαίρεσης των πινάκων.
Οταν τον ρώτησαν σήμερα γιατί πήρε τον Πικάσο και τους άλλους δυό(Μοντριάν που βρέθηκε και Κάτσια που κατέστρεψε)ξέχασε τα πανέξυπνα σχέδια και δήλωσε…οικοδόμος.Είπε ότι αυτούς βρήκε μπροστά του και εύκολους
Ο Λέανδρος Ρακιντζής βγήκε σήμερα στην κρατική τηλεόραση και μίλησε για τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας που δεν είχαν ληφθεί στην Πινακοθήκη,για το πόρισμά του και για την σύμπτωση να δικάσει άλλες δυο κλοπές απο Μουσεία στην Ελλάδα.
Αναφέρθηκε στην “κλοπή του αιώνα” αυτήν δηλαδή απο το μουσείο της Βουδαπέστης(κάτω),το 1983-1984,από όπου και πάλι είχε κλαπεί Πικάσο από…οικοδόμους!
Αυτή η κλοπή αποτέλεσε μέγιστη επιτυχία μας στον “Ελεύθερο Τύπο” τον Σεπτέμβρη του 1984.
Τότε βγάζαμε τμηματικά έγγραφα που έδειχναν ότι οι “οικοδόμοι”της ιταλικής Μαφία μετέφεραν τους πίνακες μέσω Ρουμανίας και Γιουγκοσλαβίας στη…Φωκίδα.Και αποκορύφωμα ήταν όταν βγάλαμε την εμπλοκή Υπουργού της τότε κυβέρνησης με τον επιχειρηματία(χαρτοπαίγνια και παρέες κλπ)που παρήγγειλε τους πίνακες και θα τους έβγαζε λαθραία στη Νέα Υόρκη.
Στριμώχτηκαν τα πράγματα πολύ.Ο Υπουργός άφρισε εναντίον μας,αλλά …Ενα απόγευμα σαν και τώρα η Αστυνομία ειδοποιήθηκε ότι οι δράστες άφησαν τους πίνακες στο Μοναστήρι της Παναγίας Τρυπητής στο Αιγιο.Ετσι ξαναπήγαν στο Μουσείο χωρίς να δοθεί ούτε δραχμή.
Ξύνουμε το κεφάλι μας τώρα…Γιατί ο πανέξυπνος και “αφελής” οικοδόμος είχε επι 9 χρόνια τους πίνακες στην…τουαλέττα του σπιτιού του;
Γιατί, αφού φοβόταν όπως δήλωσε τώρα,δεν έκανε το ίδιο με τους πίνακες της Βουδαπέστης;Να τους αφήσει κάπου και να μην μπλέξει ο ίδιος;
Φωτογραφία(πάνω) εποχής κατά την οποία η Αστυνομία ήταν στα ίχνη της…Μονομελούς σπείρας που είχε πάρει τους πίνακες.Δόθηκε κύριοι μίζα εκατομμυρίων η όχι για την επιστροφή;
Γιατί η πανέξυπνη Αστυνομία μας διέρρεε εδώ και μήνες ,απο τα (ξανα)εγκαίνια της Πινακοθήκης ότι έχει πληροφορίες για τους πίνακες και όπου νάναι θα τους βρει;
Μα έναν σκέτο αφελή οικοδόμο είχε απέναντι…Τι φοβόταν και δεν τον περικύκλωνε αφού συνεργός μας λέει(ο οικοδόμος…) δεν υπήρχε;Απο που διέρρεαν πληροφορίες στην Αστυνομία αφού ο δράστης ήταν ένας και μοναδικός και κανείς άλλος δεν ήξερε τίποτα και κάμερες δεν τον είχαν πιάσει αφού δεν υπήρχαν;
Ο ένας και μοναδικός οικοδόμος τους…ενέπνευσε να φτιάξουν διάταξη, με την οποία κανείς δεν θα μάθει αν και ποιός και πόση μίζα πήρε κάποιος για την επιστροφή των έργων Τέχνης;
Η αξία του πίνακα του Πικάσο είναι 20 εκατομμύρια ευρώ.Αν προστεθεί και του Μοντριάν βγαίνει ένα σοβαρό ποσό.
Δεν θα έδινε το κράτος το 20%της αξίας για να τους πάρει πίσω;Το 10%;Το 5% δηλαδή από ένα(1)ως τέσσερα(4) εκατομμύρια ευρώ;Στο νερό…
Και αίφνης ένας οικοδόμος τους επιστρέφει χωρίς ευρώ.Θα μείνει ατιμώρητος ουσιαστικά.Ακόμα και αν τιμωρηθεί θα είναι μια ποινή ολίγων μηνών με αναστολή .Στη χειρότερη με εξαγορά καμιά 10αριά χιλιάδες ευρώ.
Αν -θεωρητικά- έπαιρνε μισό εκατομμύριο αυτός ευρώ και 1,5 οι συνεργοί δεν θα συνέφερε;
Είτε πάρει κάποιος χρήματα,είτε δεν πάρει δεν θα το μάθουμε ποτέ.Γιατί όπως θα διαβάσετε στο έξοχο και προφητικό ρεπορτάζ του DOCUMENTO η διαδικασία είναι απόρρητη.
Ετσι μπορεί να είναι κοινό μυστικό ότι δημοσιογραφάρες που περνούν όλη τη μέρα στα καφέ του Κολωνακίου και γράφουν τις απόψεις του για την χλωρίδα και την πανίδα απέκτησαν ζωή κροίσων απο τα μυστικά κονδύλια,αλλά κιχ…Και ο Κώστας Μητσοτάκης κάτι έχει πει για σακούλες γεμάτες λεφτά απο μυστικά κονδύλια…Αλλά αναπόδεικτα πράγματα….Τα είπε,λένε, για να χτυπήσει -συκοφαντήσει εκείνον που αργότερα έγινε …πρωθυπουργός και ήταν στου Μαξίμου όταν κλάπηκαν οι πίνακες.
Ο γυιός Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός ,επι του οποίου τα μυστικά κονδύλια επεκτάθηκαν και στους χώρους της Μενδώνη,η οποία έχει σύμβουλο την …Παναγιωταρέα.
Η προφητεία επαληθεύτηκε,οι πίνακες δόθηνα πίσω και θα συνεχίσουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όμορφο και ηθικά πλασμένο.Οχι αυτόν που περιγράφει το DOCUMENTO στο ρεπορτάζ που ακολουθεί και δημοσιεύθηκε στις 7 Μαρτίου 2021…
“Το μυστήριο του Πικάσο- Ένας κλεμμένος πίνακας που φαίνεται ότι «θέλει» να επιστρέψει και τα μυστικά κονδύλια του ΥΠΠΟΑ
Το «Γυναικείο κεφάλι», η κλοπή του από την Εθνική Πινακοθήκη εννέα χρόνια πριν, δύο περίεργες διατάξεις σε πρόσφατο νομοσχέδιο του ΥΠΠΟΑ και οι φήμες ότι το κλεμμένο έργο του Πικάσο έχει εντοπιστεί. Απόρρητες συμβάσεις, πληροφοριοδότες στην γκρίζα ζώνη, αδιαφανείς διαδικασίες.
Ακριβώς εννιά χρόνια πριν, τον Μάρτιο του 2012, ο τότε γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής κοινοποιούσε το πόρισμα-καταπέλτη για την κλοπή τριών έργων (το «Γυναικείο κεφάλι» του Πάμπλο Πικάσο, ένα έργο του Μοντριάν και ένα ιταλικό σχέδιο του 19ου αιώνα) από την Εθνική Πινακοθήκη στις αρχές του ίδιου χρόνου. Τον Μάρτιο του 2021 αναμένεται να επαναλειτουργήσει η πινακοθήκη μετά τη μακροχρόνια ανακαίνισή της ώστε να συμπέσει με τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση.
Κατά περίεργη σύμπτωση (;) πρόσφατα ο χαμένος Πικάσο επανήλθε στην επικαιρότητα, με δημοσιεύματα να κάνουν λόγο για επανεμφάνισή (!) του ενόψει των «θυρανοιξίων» της πινακοθήκης. Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φήμες που κάνουν λόγο ότι η ΕΛΑΣ βρίσκεται στα ίχνη των δραστών και πιθανολογείται πως επίκεινται η σύλληψη του εγκέφαλου της ληστείας καθώς και η ανεύρεση του πίνακα. Τη μεγάλη εικόνα έρχεται να συμπληρώσει η τελευταία ψηφίδα: το πρόσφατα ψηφισθέν νομοσχέδιο «Αναδιοργάνωση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων» περιλαμβάνει δύο διατάξεις που σχετίζονται άμεσα με όλα τα παραπάνω.
Για όλα έφταιγε ο νυχτοφύλακας
Ηταν 9 Ιανουαρίου 2012 όταν κλάπηκε το έργο του Πάμπλο Πικάσο, το οποίο δώρισε ο ίδιος στον ελληνικό λαό το 1949 ως τιμητική προσφορά για τη στάση του απέναντι στον ναζισμό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Το «Γυναικείο κεφάλι» είναι αναφορά στη μούσα του, τη φωτογράφο Ντόρα Μάαρ, ενώ στο πίσω μέρος του καμβά η αφιέρωσή του αναφέρει: «Pour le peuple Grec. Hommage de Picasso, Mai 1946».
Η «κλοπή της χρονιάς» αποκάλυψε σοβαρά κενά στη λειτουργία της Εθνικής Πινακοθήκης, ανέδειξε το πρόβλημα έλλειψης προσωπικού και των ασαφών κανόνων για την ασφάλεια εκ μέρους του υπουργείου, ενώ οδήγησε τον τότε υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο να δηλώσει παραίτηση και τη διευθύντρια της πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα να δηλώσει: «Πιστεύω ότι αυτή η κλοπή ήταν στοχευμένη και ο στόχος δεν ήταν ο Πικάσο αλλά η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Γιατί έληγε η θητεία της σε πέντε μέρες και ο καλύτερος τρόπος, ο πιο διαβολικός, ο πιο μεφιστοφελικός για να την υπονομεύσουν ήταν αυτός».
Ενώ η ένορκη διοικητική εξέταση του υπουργείου Πολιτισμού επέρριψε τις ευθύνες στον τελευταίο τροχό της αμάξης, τον φύλακα της νύχτας εκείνης, από την άλλη το πόρισμα του Λέανδρου Ρακιντζή απέδωσε ευθύνες στη διοίκηση της Εθνικής Πινακοθήκης και στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ για το ότι δεν είχαν αξιολογήσει επαρκώς τον κίνδυνο πιθανής διάρρηξης ή κλοπής και κατ’ επέκταση δεν είχαν λάβει τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την αποτροπή του. Για την ιστορία, η νυν υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ήταν τότε γενική γραμματέας του υπουργείου. Μάλιστα την ίδια εκείνη ημέρα εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο Θέατρο Ακροπόλ (το οποίο πλιατσικολογήθηκε), ενώ έναν μήνα μετά έγινε η μεγάλη κλοπή 65 αντικειμένων από το μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας.
Πού πραγματικά βρίσκεται ο κλεμμένος Πικάσο δεν έχει εξακριβωθεί. Αυτό που γνωρίζουμε ωστόσο για τόσο σημαντικής αξίας έργα τέχνης είναι ότι δεν είναι δυνατόν να πουληθούν νόμιμα στη διεθνή αγορά τέχνης γιατί προστατεύονται από τις διεθνείς συνθήκες της UNESCO, τη σύμβαση UNIDROIT και στη χώρα μας από τον ν. 3028/2002. «Έτσι δεν χάνεται ποτέ η κυριότητα με την πάροδο του χρόνου ούτε αποκτιούνται με έκτακτη χρησικτησία, ενώ επιφέρουν ποινικές κυρώσεις στους δράστες και κατόχους για κλοπή και κλεπταποδοχή» εξήγησε πρόσφατα ο Λ. Ρακιντζής σε δημοσίευμά του στην ιστοσελίδα Huffington Post. «Βάσει των παραπάνω διεθνών συνθηκών τα κλεμμένα έργα τέχνης όταν εντοπιστούν επιστρέφονται στον δικαιούχο με ειδικές διαδικασίες. Εάν τα έργα τέχνης κλαπούν για να διατεθούν στη μαύρη αγορά τέχνης, σε κάποια φάση της διαδρομής τους εντοπίζονται και κατάσχονται, γεννιέται όμως πρόβλημα όταν περιέλθουν στην κατοχή κάποιου ζάπλουτου που τα θέλει για ιδία τέρψη και τα κρύβει σε κάποιο κελάρι. Πιθανόν αυτό συμβαίνει και με τον πίνακα του Πικάσο, γιατί δεν κυκλοφόρησε στην αγορά προς πώληση».
ΥΠΠΟΑ, ΕΥΠ και φωτογραφικές διατάξεις
Κι αν το μυστήριο παραμένει σκοτεινό, γίνεται ακόμη πιο σκοτεινό από τα δημοσιεύματα που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας και αναφέρουν ότι οι έρευνες της αστυνομίας και της ΕΥΠ εννέα χρόνια μετά το περιστατικό δείχνουν ότι ο δράστης επιδίωκε την πώληση, άρα δεν είναι συλλέκτης, ότι ακόμη δεν έχει καταφέρει να πετύχει τον στόχο του και ότι ο πίνακας παραμένει κρυμμένος στην Αθήνα. Περίεργα πράγματα. Αστυνομία και ελληνική κατασκοπεία χρειάστηκαν εννέα ολόκληρα χρόνια για να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα που φάνταζε ως πιθανότατη προοπτική από την ημέρα της κλοπής. Και ένιωσαν την ανάγκη να εξομολογηθούν τις περισπούδαστες ανακαλύψεις τους σε συγκεκριμένα Μέσα, λίγο καιρό πριν από τα εγκαίνια της πινακοθήκης. Οι παραπάνω «πληροφορίες» φιγουράρουν έντονα το τελευταίο διάστημα σε μέσα ενημέρωσης, επισημαίνοντας μάλιστα την ισχυρή πιθανότητα να βρεθούν τα κλεμμένα έργα.
Γνώριζε το υπουργείο Πολιτισμού μήνες πριν ότι τα κλοπιμαία κάπου κοντά μας βρίσκονται κι έτσι συμπεριέλαβε στο ν/σ «Αναδιοργάνωση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων» δύο επίμαχες διατάξεις σχετικά με την ανάκτηση πολιτιστικών αγαθών; Συγκεκριμένα το άρθρο 54 αφορά τη χορήγηση χρηματικής αμοιβής σε όποιον συμβάλλει στην ανάκτηση μνημείων τα οποία κατέχονται παρανόμως. Oπως αναφέρεται, η διαδικασία χορήγησης χρηματικής αμοιβής θα είναι απόρρητη και θα εξαιρείται από κάθε υποχρέωση δημοσιότητας, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης. Η αμοιβή φυσικά είναι δημόσιο χρήμα, η διαχείριση του οποίου οφείλει να γίνεται σε πλήρως διαφανείς συνθήκες.
Στο δε άρθρο 55 αναφέρεται ότι «οι συμβάσεις που αφορούν στην παροχή υπηρεσιών μεταφοράς, συσκευασίας και ασφάλισης ανακτηθέντων, ύστερα από παράνομη διακίνηση, πολιτιστικών αγαθών στο πλαίσιο δικαστικού ή εξωδικαστικού συμβιβασμού, στο οποίο τίθεται όρος εμπιστευτικότητας μεταξύ των πλευρών, είναι απόρρητες και εξαιρούνται όλων των προβλέψεων δημοσιότητας (Διαύγεια, ΚΗΜΔΗΣ, ΕΣΗΔΗΣ), ανεξαρτήτως της αξίας τους. Και ακόμη ότι «η διαδικασία που ακολουθείται για τη σύναψη των ως άνω συμβάσεων –εφόσον η αξία τους δεν ξεπερνάει το ποσό των 130.000 ευρώ πλέον ΦΠΑ– είναι αυτή της διαπραγμάτευσης».
Ο δικηγόρος Γιάννης Απατσίδης μιλώντας στο Documento αναφορικά με τις δύο παραπάνω διατάξεις κρίνει πως «είναι παράνομες, άκρως ύποπτες και προσομοιάζουν με περιπτώσεις κρυφών κονδυλίων της ΕΥΠ ή άλλων κρυφών κονδυλίων, π.χ. του υπουργείου Εξωτερικών, τα οποία όλοι γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο υλοποιούνται και καταστρατηγούνται». Να θυμίσουμε εδώ την υπόθεση Ριανκούρ, όταν τον Μάρτιο του 1992 μια γυναίκα επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον τότε αρχηγό της αστυνομίας λέγοντας ότι η 17 Νοέμβρη επρόκειτο να χτυπήσει στην ευρύτερη περιοχή της οδού Λουίζης Ριανκούρ στους Αμπελοκήπους με στόχο δικαστικό λειτουργό. Η πληροφορία κοστολογήθηκε 11 εκατ. δραχμές και πληρώθηκε από μυστικά κονδύλια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Επισήμως η ταυτότητα της πληροφοριοδότριας δεν έγινε ποτέ γνωστή, ενώ ένα σενάριο που συζητήθηκε έντονα ως πιθανό ήταν ότι τα χρήματα μοιράστηκαν υπάλληλοι της ίδιας της ΕΥΠ.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα «νόμιμο» καθεστώς αδιαφάνειας που δημιουργεί το ΥΠΠΟΑ με πρόφαση το εθνικό συμφέρον. Μυστικά κονδύλια, απόρρητες συμβάσεις και εξαιρέσεις από τη δημοσιότητα θεσμοθετούνται αυθαίρετα, φέρνοντας μάλιστα προ εκπλήξεως ακόμη και αρχαιολόγους που υπηρετούν ως υπάλληλοι της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, οι οποίοι ούτε καν γνώριζαν ότι υπήρχαν διατάξεις που αφορούσαν τη διεύθυνσή τους. Οι διαδικασίες επιστροφής κλεμμένων έργων τέχνης δεν ήταν αχαρτογράφητη περιοχή μέχρι σήμερα. Ολες οι διαδικασίες γίνονται με διαβαθμισμένα έγγραφα και εμπιστευτικά πρωτόκολλα και οι επαναπατρισμοί συντελούνται με αυστηρή συνοδεία της αστυνομίας. Οπότε η πρόσφατη θέσπιση απορρήτου φαίνεται από υπερβολική έως ύποπτη.
«Η συγκυριακή πρόβλεψη των συγκεκριμένων νομοθετικών ρυθμίσεων με όσα έχουν δει το τελευταίο χρονικό διάστημα το φως της δημοσιότητας, δηλαδή την πρόσκληση για επιστροφή του κλεμμένου πίνακα του Πικάσο, δημιουργούν σοβαρές ενδείξεις ότι κάποιοι γνωρίζουν τους δράστες, διαπραγματεύονται μαζί τους και νομοθετούν για την αποζημίωσή τους χωρίς καν κανόνες δημοσιότητας και προφανώς με την ποινική αποκάθαρσή τους. Όλα τα στοιχεία συντείνουν στο ότι προδιαγράφεται ένα τεράστιο σκάνδαλο που αφορά τον πολιτισμό μας και κατά τη γνώμη μου πρέπει να διαταχτεί άμεση έρευνα από την αρμόδια εισαγγελία» σχολιάζει ο κ. Απατσίδης.
Η ανεύρεση του πίνακα του Πικάσο μοιάζει να είναι ένας εύκολος τρόπος για να αποκατασταθεί η εικόνα της υπουργού Πολιτισμού –και συνολικά της κυβέρνησης– που έχει πληγεί πολλάκις από την αρχή της θητείας της (να θυμίσουμε τις αρχαιότητες στον σταθμό του μετρό της Θεσσαλονίκης, το τσιμέντο στην Ακρόπολη, την ανεπαρκή στήριξη των εργαζομένων στον πολιτισμό και βέβαια την προσπάθειά της να συγκαλύψει τον Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος πλέον κατηγορείται για βιασμούς ανηλίκων κατά συρροή).
Το ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Documento στις 7/3/2021
Πριν αλέκτορα φωνήσαι το DOCUMENTONEWS κάνει μια νέα αποκάλυψη η οποία επιβεβαιώνει τη δράση κυκλώματος πίσω από τον δηθεν ελαιοχρωματιστή,ο οποίος βρισκόταν σε μόνιμα “σουλάτσα”στην Ευρώπη με διάφορες ταυτότητες,πότε ταυτότητα μηχανικού,πότε ταυτότητα εθελοντή της Βρετανικής Αστυνομίας.
Ντετέκτιβ που κυνηγά έργα Τέχνης μιλώντας στο DOCUMENTO είπε ότι ο δράστης στην Ελλάδα είναι μπροστινός και θυσιάζεται για άλλους τους οποίους καλύπτει.
Εμείς προχωρούμε ακόμα πιο πέρα και λέμε ότι αν δεν υπάρξει απόλυτη και απόλυτα έγκυρη διάψευση -διαβεβαίωση ότι δεν δόθηκε απο τα απόρρητα κονδύλια μίζα για την επιστροφή τότε δεν θυσιάζεται για κανέναν.Ολοι μαζί κάνουν μια μεγάλη μπίζνα με κρατικό χρήμα.Εκ του νόμου διάψευση δεν μπορεί να υπάρξει γιατί τότε δεν θα λέγονταν μυστικά κονδύλια.
Τις αποκαλύψεις στο DOCUMENTONEWSκάνει ο ντετέκτιβ Αρθρουρ Μπράντ.
Διαβάστε και κρίνετε αν σωστά ερμηνεύουμε ότι υπήρξε μια απόλθυτα στημένη κλοπή και μια απόλυτα στημένη επιστροφή.Και τα περί μη ύπαρξης κινήτρου,δηλαδή πολλά λεφτά για την επιστροφή είναι για αφελείς.
ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ documento:
Σε μία συγκλονιστική αποκάλυψη προχωρά μέσω του Documento ο ολλανδός ντετέκτιβ έργων τέχνης Arthur Brand σχετικά με την υπόθεση των κλεμμένων πινάκων από την Εθνική Πινακοθήκη. Ο Brand υποστηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο 49χρονος ελαιοχρωματιστής που συνελήφθη και ομολόγησε την κλοπή δεν λέει όλη την αλήθεια. Ότι δηλαδή ο 49χρονος Γιώργος «θυσιάζεται» προκειμένου να «προστατεύσει κάποιους άλλους ανθρώπους», ενώ υποστηρίζει ότι ο δράστης δεν ήταν μόνος του στην υπόθεση αλλά είχε και συνεργό, ενώ φέρεται να είχε εμπλακεί και σε άλλες παρόμοιες υποθέσεις στο εξωτερικό.
«Το παιχνίδι τελείωσε. Ο Γιώργος δεν λέει όλη την αλήθεια. Ξέρω ότι θέλει να προστατεύσει κάποιους και θυσιάζει τον εαυτό του»τονίζει στο documentonews.gr και συμπληρώνει: «Αυτό είναι κατανοητό. Για παράδειγμα ο Γιώργος αρνείται ότι υπήρχε και συνεργός μετά την κλοπή. Όμως δεν είναι έτσι. Συνεργός υπήρχε».Το ερώτημα βέβαια που τίθεται και στο οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να εστιάσουν τις έρευνες τους οι αστυνομικοί, είναι ποιοι ήταν οι συνεργοί του ελαιοχρωματιστή. Άλλωστε από την πρώτη στιγμή η υπόθεση έχει πολλά κενά, όπως για παράδειγμα τα ανύπαρκτα έως αστεία μέτρα στην Εθνική Πινακοθήκη.
Είχε εμπλακεί και σε άλλες υποθέσεις σε Γαλλία και Ευρώπη
Ο Arthur Brand αποκαλύπτει ακόμη ότι δεν ήταν η μοναδική υπόθεση στην οποία είχε εμπλακεί ο φερόμενος ως δράστης της κλοπής στην Εθνική Πινακοθήκη. Όπως υποστηρίζει ο Brand, ο ίδιος γνωρίζει με λεπτομέρειες πρόσωπα και πράγματα αλλά στην παρούσα φάση δεν θέλει να αποκαλύψει. Ζητεί όμως μέσω του documentonews.gr από το δράστη να αποκαλύψει λεπτομέρειες ώστε να επιστραφούν και εκεί τα αντικείμενα.
«Υπάρχει και κάτι ακόμη που θέλω να αποκαλύψω. Ξέρω ότι ο Γιώργος είχε εμπλοκή και σε άλλες υποθέσεις στη Γαλλία και σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης που δεν θέλω να κατονομάσω. Ο Γιώργος ξέρει γιατί μιλάω. Γι αυτό του ζητώ ευγενικά να αποκαλύψει λεπτομέρειες γι αυτή την ιστορία και να μας βοηθήσει ώστε τα πράγματα να επιστρέψουν και εκεί. Όπως έκανε χαρούμενους και τους Έλληνες με την επιστροφή του εθνικού θησαυρού του Πικάσο. Άνθρωποι από μία χώρα που ο Γιώργος τους αγαπά. Ελπίζω να διαβάσει αυτό το μήνυμα».
Ο ολλανδός ντετέκτιβ έργων τέχνης υπογραμμίζει ακόμη ότι σε περίπτωση που ο ελαιοχρωματιστής δεν αποκαλύψει λεπτομέρειες για αυτές τις υποθέσεις τότε θα το κάνει ο ίδιος.
Τα όσα βέβαια αποκαλύπτει στο documentonews.gr ο Brand καταρρίπτουν το αφήγημα ότι ο 49χρονος είναι ένας φιλότεχνος ελαιοχρωματιστής, αλλά μάλλον είναι επαγγελματίας στο είδος του. Το ερώτημα που τίθεται είναι για ποιον ή για ποιους δούλεψε και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να ψάξει η ΕΛ.ΑΣ.
«Έξυπνος και επαγγελματίας διαρρήκτης»
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει στο documentonews.gr ο Arthur Brand ο δράστης είναι «ένας από τους πιο έξυπνους και επαγγελματίες διαρρήκτες που έχω δει ποτέ μου». Κατά τον ολλανδό ντετέκτιβ ή αλλιώς «πουαρώ των έργων τέχνης» όπως τον αποκαλούν, ο φερόμενος ως δράστης είχε μελετήσει επί μήνες την ασφάλεια του μουσείου στην Ελλάδα, «ενώ κατάφερε να ξεγελάσει το φρουρό με ψεύτικους συναγερμούς».
«Είναι τετραπέρατος» σημειώνει ο Brand, ενώ όπως αναφέρει εκτιμά το γεγονός ότι ο ελαιοχρωματίστης δεν χρησιμοποίησε βία αλλά ούτε και κατέστρεψε τον πίνακα του Πικάσο.
«Σε παρόμοιες περιπτώσεις οι κλέφτες συχνά καίνε τα λάφυρά τους όταν υποψιάζονται ότι η αστυνομία τους πλησιάζει, προκειμένου να απαλλαγούν από τα στοιχεία. Ο Γιώργος δεν το έκανε. Αντίθετα έδειξε στους αστυνομικούς το μέρος που είχε κρύψει τους πίνακες».
«Πως έκρυψε τα ίχνη του από την κλοπή το 2012»
Σε ότι αφορά την κλοπή θρίλερ στην Εθνική Πινακοθήκη του 2012, ο Arthur Brand αποκαλύπτει και κάτι ακόμη. Όπως αναφέρει, ο ελαιοχρωματιστής φοβόταν ότι μπορεί να είχε αφήσει ίχνη. Για το λόγο αυτό έκανε κάτι προκειμένου να το διαπιστώσει.
«Χρόνια πριν ο Γιώργος ήθελε να δει εάν είχε αφήσει ίχνη κατά τη διάρκεια της κλοπής. Για να το διαπιστώσει έκανε κάτι το οποίο όμως ακόμη δεν μπορώ να το αποκαλύψω. Μπορώ να πω όμως ότι ήταν πραγματικά ιδιοφυές. Ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία. Ο Γιώργος ξέρει σε τι αναφέρομαι. Ίσως και ο ίδιος θελήσει να πει. Ξέρω ότι ο Γιώργος δεν είναι κακός άνθρωπος. Απλά είχε κακή τύχη στη ζωή του» σημειώνει ο Arthur Brand στο documentonews.gr.
