ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Εχετε δει,έχετε ακούσει πρόεδρο Δημοκρατίας που να μην είναι κρατικός λειτουργός;
Και ο μογγόλος πρόεδρος της μογγολικής Δημοκρατίας κ.Μπατούλγκα Χαλτμάα(κάτω) είναι κρατικός λειτουργός της Μογγολίας.
Εχετε δει,έχετε ακούσει πρόεδρο της Δημοκρατίας που να μην είναι σε αποστολή,αλλά να είναι π.χ. σε διακοπές πενταετίας (φτάνουν και περισσεύουν τα λεφτά του μισθού) “για τρέλες στις Σευχέλλες;”
Η εφημερίδα του λαμπρακέϊκου,αυτή που αμα την πάρουμε θα ξέρουμε τη μαύρη μας την τύφλα… συγνωμη τι συμβαίνει γύρω μας βαρέθηκε να πάει Μογγολία και πετάχτηκε μέχρι Ηρώδου του Αττικού. Εκεί η δική μας ένοικος είπε τα εξής τα σοφά και βαρύγδουπα “Είμαι κρατική λειτουργός σε αποστολή”.
Εχουν την βαρύτητα και την σοφία να δηλώνει ένας άνθρωπος “μετά τη νύχτα έρχεται η μέρα και μετά το σούρουπο έρχεται πάλι η νύχτα”.Καληνύχτα…Πάμε για ύπνο Κατερίνα,πάμε να αλλάξουμε …συζήτηση ,γιατί με τέτοια σοφία θα ανέβουμε επίπεδο και θα ανταγωνιστούμε επι ίσοις όροις τα μογγολάκια.
Προφανές είναι πως πιστεύουμε ότι είμαστε ακόμα πιο κάτω από τα μογγολάκια ,τα οποία απεριορίστως θαυμάζουμε…
Γιατί το πιστεύουμε;
Γιατί δεν είδαμε στους σχετικούς πίνακες την Μογγολία στη μαύρη λίστα των χωρών που κυνηγούν τους δημοσιογράφους.Δεν έχουν εκεί έναν αντίστοιχο Μογγόλο Βαξεβάνη στους 20 πιο διωκόμενους δημοσιογράφους,για τους οποίους διαμαρτύρεται ΦΕΤΟΣ εντόνως το Συμβούλιο της Ευρώπης στο τελευταίο βιβλίο που κυκλοφόρησε στην μνήμη της μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνη Καρουάνα που την ανατίναξαν στο αυτοκίνητο (φωτο κάτω)κύκλοι της εξουσίας της Μάλτας με την διαφθορά της οποίας ασχολήθηκε πολύ έντονα η δημοσιογράφος αυτή.Ιδιαίτερα τα ΠΑΝΑΜΑ πέϊπερς,στα οποία οι Ελληνες αξιωματούχοι είναι πρώτοι και με διαφορά απο τους άλλους,αλλά εδώ κιχ δεν ακούγεται…
Με την διαφθορά των κύκλων της δικής μας εξουσίας ασχολείται πολύ έντονα ο Κώστας Βαξεβάνης και έχει γράψει για πολιτικούς,για επιχειρηματίΕς,για δημοσιογράφους διαπλεκόμενους με την εξουσία και την διαφθορά πολλά.Εχει γράψει και για δικαστικούς λειτουργούς και τις διαπλοκές τους πολλά.
Κάποιοι εξ αυτών τον κυνήγησαν,όπως άλλοι και εμάς με το επιχείρημα ότι τους δυσφημούμε “στους κύκλους της Δικαιοσύνης” η ,ανάλογα με το βαθμό “στους κύκλους του τάδε βαθμού δικαιοσύνης” και δε συμμαζεύεται.
Στη Μογγολία τέτοιο κυνηγητό δεν υπάρχει,προφανώς γιατί εκεί τα μογγολάκια δεν είναι σαν και εμάς,αλλά σε υψηλότερο επίπεδο.Εξ ου και ο θαυμασμός μας…
Αν νομίζετε όμως ότι τα γράφουμε μόνο εμείς διαβάστε τι γράφει -μεταξύ άλλων- σε σχετικό άρθρο(17/10/20) η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
“Αν υπάρχει ένας θεσμός που χρειάζεται επειγόντως μεταρρύθμιση αυτός είναι η Δικαιοσύνη…Πρόκειται για Δικαιοσύνη στην οποία υπάρχουν αφανείς “Κύκλοι Δικαίου” μέσα στους οποίους χορεύουν και αλλάζουν χέρια πολλά εκατομύρια ευρώ…Στην Επιθεώρηση της Δικαιοσύνης δεν καταλογίζεται απλώς αμέλεια,αλλά προσπάθεια συγκάλυψης της διαφθοράς των δικαστών…Η διαφθορά και η ανεπάρκεια πάνε μαζί και σε κάθε περίπτωση δεν ενδιαφέρει αν η αδικία και η αυθαιρεσία πηγάζουν από την διαφθορά ή την ανεπάρκεια…”
Προσέξτε: Αυτά τα γράφει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ,η οποία εκτός της ιστορίας των 100 ετών και πλέον που έχει ουδέν υπέφερε από την Δικαιοσύνη ,διότι ενοχλητικές έρευνες για την εξουσία δεν κάνει ποτέ και επιθέσεις από αυτήν με εντολές προς δικαστές δεν δέχθηκε,τουλάχιστον μεταπολεμικά…
Παρ όλη αυτή τη γενίκευση,εμείς ,παρότι θύματα δεν θα μπούμε στον εύκολο δρόμο να υιοθετήσουμε τη γενίκευση.Μπορεί να μην φαινεται δια …γυμνού οφθαλμού,αλλά οι δικαστικοί λειτουργοί που υποκύπτουν στις…θηλυκές σειρήνες (της διαφθοράς. της εξουσίας κλπ) είναι μια μειοψηφία.Απλώς φαίνονται πολλοί διότι είναι σε καίριες θέσεις και για να τις κρατήσουν εκβιάζουν και εκβιάζονται με αποτέλεσμα να φαίνονται πολλαπλάσιοι ..
Ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων με βαρυσήμαντο άρθρο του θέτει το ζήτημα αυτό στην καρδιά του και προσδιορίζει και το πλαίσιο της οφειλόμενης κριτικής και αποκάλυψης δικαστών που ξεφεύγουν.
Σε αυτό το άρθρο του αναφέρεται και σε μας και σε μία υπόθεση κραυγαλέα.
Ιδού το άρθρο του προέδρου(πάνω) της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κ.Σεβαστίδη:
«Θεμελιώδης δημοκρατική κατάκτηση είναι η ελευθερία έκφρασης του πολίτη και η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής. Αντικείμενο της κριτικής μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Ιδιαίτερη ωστόσο αξία αποκτά η κριτική όταν στρέφεται εναντίον φορέων της κρατικής εξουσίας. Όσο πιο διευρυμένο είναι το πλαίσιο της κριτικής και όσο πιο ελεύθερα ασκείται τόσο περισσότερο εμπεδωμένη είναι η Δημοκρατία στο Λαό, τόσο μεγαλύτερη νομιμοποίηση αποκτούν οι θεσμοί. Εισαγωγικά μπορούμε να ομολογήσουμε ότι ενώ είναι δυσάρεστη σε προσωπικό και ανθρώπινο επίπεδο, είναι απόλυτα αναγκαία σε επίπεδο θεσμικό.
Στη συνήθη σύγκρουση ανάμεσα στην ελευθερία έκφρασης και στην προστασία της προσωπικότητας η στάση των κοινωνιών παραλλάσει ανάλογα με την παράδοση και τα ιστορικά βιώματα. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το περισσότερο φιλελεύθερο στον κόσμο στα ζητήματα ελεύθερης έκφρασης και ανεμπόδιστης κριτικής, θεωρεί ότι «ο διάλογος πάνω σε δημόσια θέματα πρέπει να είναι χωρίς αναστολές, ζωηρός και ανοιχτός στα πάντα». Κάθε άποψη, κάθε ιδέα, ακόμα και η πιο εξωφρενική ή αστήριχτη, έχει τη θέση της στην αγορά των ιδεών (Χρ. Βρεττού, Η αιχμηρή κριτική ως συνταγματικό δικαίωμα, έκδ. Νομική Βιβλιοθήκη). Στην υπόθεση The New York Times v. Sullivan το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η προστασία του λόγου υπερτερεί έναντι της προστασίας της υπόληψης των δημοσίων προσώπων, εκτός από την περίπτωση της συκοφαντικής δυσφήμησης.
Το ΕΔΔΑ σε αντίθεση με την απόλυτη προστασία που παρέχει στην ελευθερία λόγου το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, δεν παρέχει απόλυτο προβάδισμα στην εν λόγω ελευθερία αλλά εφαρμόζει την αρχή της στάθμισης των αντικρουόμενων συμφερόντων υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας. Παρέχεται ωστόσο τεκμήριο υπέρ της ελευθερίας του λόγου, ιδίως όταν οι ισχυρισμοί αφορούν δημόσια πρόσωπα. Το ΕΔΔΑ έχει κρίνει επανειλημμένα ότι τα όρια της κριτικής κατά πολιτικών προσώπων είναι ευρύτερα από τα όρια κριτικής κατά ιδιωτών. Και ναι μεν έκρινε ότι τα περιθώρια κριτικής σε βάρος δικαστικών λειτουργών είναι στενότερα από αυτά σε βάρος των πολιτικών, διότι οι δικαστικοί λειτουργοί υπόκεινται στο καθήκον αυτοσυγκράτησης και δεν μπορούν να απαντήσουν, ενώ σε περίπτωση προσβολής της τιμής τους υπονομεύεται η δημόσια εμπιστοσύνη στην ακεραιότητα του Δικαστικού Σώματος ως συνόλου (υπoθέσεις Busuioc κατά Μολδαβίας, 12-12-2004 και Prager and Oberschlick κατά Αυστρίας, 26-4-1995), ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις όταν ενεργούν υπό την επίσημη ιδιότητά τους, τα όρια κριτικής είναι σαφώς ευρύτερα σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες. Στην υπόθεση Ρίζος και Ντάσκας κατά Ελλάδος (ΕΔΔΑ 27-4-2004, ΤοΣ 2007,509) το Δικαστήριο έκρινε ότι η καταδίκη δημοσιογράφων σε καταβολή αποζημίωσης σε εισαγγελικό λειτουργό λόγω ηθικής βλάβης, εξαιτίας ανακριβούς δημοσιεύματος, προσέβαλε την ελευθερία έκφρασης, καταλήγοντας ότι το συμφέρον του εισαγγελέα να προστατεύσει την τιμή και την υπόληψή του δεν υπερισχύει του συμφέροντος του κοινού για πληροφόρηση. Σε στάθμιση υπέρ της ελευθερίας του Τύπου κατέληξε το ΕΔΔΑ και σε πολλές άλλες υποθέσεις (De Haes and Gijsels κατά Βελγίου, της 24-2-1997, Kobenter and Standard Verlags GMBH κατά Αυστρίας, της 2-11-2006) που αφορούσαν κριτική σε βάρος Δικαστών από τον Τύπο. Τελευταία το ΕΔΔΑ έκρινε την υπόθεση Tolmachev κατά Ρωσίας της 2-6-2020. Ο προσφεύγων δημοσιογράφος έγραψε για μία Δικαστή ότι «έχει ντροπιάσει τον εαυτό της σε ολόκληρη τη χώρα και είμαι πεπεισμένος ότι άτομα όπως ο κ…. η κα … δεν πρέπει να έχουν δικαστικές εξουσίες. Τις χρησιμοποιούν για το προσωπικό τους όφελος και αποτελούν ντροπή για τη ρωσική δικαστική εξουσία». Για άλλη Δικαστή έγραψε «Η εμπειρία της πρώην δικαστίνας του Επαρχιακού Δικαστηρίου L., η κα. A., που εντοπίστηκε να δωροδοκείται, αποτελεί καθιερωμένη πρακτική μεταξύ των δικαστών εδώ και πολύ καιρό …». Μετά από άσκηση αγωγών εναντίον του υποχρεώθηκε με δικαστικές αποφάσεις να καταβάλει σημαντικά ποσά αποζημίωσης λόγω των άρθρων του. Διαμαρτυρόμενος για παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης, κατήγγειλε ότι στερήθηκε το δικαίωμα του να ξεσκεπάσει τη δικαστική διαφθορά. Κατά το Στρασβούργο η λειτουργία του συστήματος δικαιοσύνης εμπίπτει στο δημόσιο συμφέρον. Το ΕΔΔΑ υπενθύμισε ότι η προστασία του δικαστή από κάθε κριτική του Τύπου δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως μέτρο που προάγει το κράτος δικαίου και έκρινε πως υπήρξε παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ (ελευθερία έκφρασης).
Το ελληνικό Σύνταγμα από μόνο του δεν θα μπορούσε να βάλει όρια στην κριτική. Ούτε φυσικά αυτά μπορούν να τεθούν από τους δέκτες της κριτικής, τους κρατικούς λειτουργούς. Οφείλουμε ωστόσο να αναγνωρίσουμε πως η φύση των λειτουργιών και το είδος της απασχόλησης καθορίζουν μια μικρότερη ή μεγαλύτερη αντοχή στην κριτική. Τα μέλη της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας φέρουν το βάρος της μεγαλύτερης ανεκτικότητας. Οι δικαστικοί λειτουργοί, λιγότερο συνηθισμένοι στη δημόσια προβολή, μακριά από κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις, θέτουν πιο κλειστές γραμμές. Κι’ εδώ ωστόσο υπάρχουν διαφοροποιήσεις καθώς τα μέλη των Δικαστικών Ενώσεων περισσότερο εκτεθειμένα στον δημόσιο διάλογο και την αντιπαράθεση οφείλουν να δείχνουν μεγαλύτερη ανεκτικότητα. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι δικαστικοί λειτουργοί ως φορείς δημόσιας εξουσίας οφείλουν να ανέχονται την κριτική, ακόμα και την πιο επιθετική και κακόβουλη. Ένα σημείο σοβαρής παρερμηνείας, που πολλές φορές γίνεται ασυνείδητα, είναι ο αδικαιολόγητος περιορισμός των ορίων της θεμιτής κριτικής μόνο στο επίπεδο που αυτή γίνεται γενικά και αφηρημένα (πχ προς το θεσμό της Δικαιοσύνης), θεωρώντας κάθε άλλου είδους κριτική σε ατομικό επίπεδο ως «ανοίκεια επίθεση» και «προσωπική στοχοποίηση».
Και ποιος είναι ο ρόλος των Δικαστικών Ενώσεων; Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων μέχρι και το έτος 2016 ήταν ανύπαρκτη στον τομέα αυτό. Θεωρούσε προφανώς ότι δεν εμπίπτει στα καθήκοντά της η στήριξη συναδέλφων από κριτική που δέχονταν κατά καιρούς. Η στάση της Ένωσης άλλαξε ριζικά από το Μάϊο του 2016. Εκδόθηκαν από τότε πάνω από 20 ανακοινώσεις ως απάντηση σε άδικες κριτικές από Μέσα Ενημέρωσης, Δικηγορικούς Συλλόγους, πολιτικούς, επιχειρηματίες και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Οι Δικαστικές Ενώσεις δεν μπορούν να απαγορεύσουν το αυτονόητο συνταγματικό δικαίωμα της κριτικής, ακόμα και της άδικης. Απειλές για άσκηση ποινικών ή πειθαρχικών διώξεων σε όσους καταφέρονται κατά συναδέλφων, βρίσκονται μακριά από τις αντιλήψεις μας για τον τρόπο λειτουργίας ενός συλλογικού οργάνου, που θεωρεί την αντίθετη άποψη οξυγόνο της δημοκρατίας. Μπορούν ωστόσο και δικαιούνται οι Ενώσεις να ασκούν κριτική στους επικριτές μας. Θεωρώ ότι θα συμφωνούσε ο καθένας στην εκτίμηση πως οι ανακοινώσεις μιας Δικαστικής Ένωσης δεν μπορούν να εκδίδονται αδιάκριτα σε κάθε περίπτωση που ασκείται κριτική σε συνάδελφο. Η υιοθέτηση μιας τυφλής συντεχνιακής λογικής θα ανέκοπτε κάθε προσπάθεια προσέγγισης της κοινωνίας και θα ακύρωνε τον εξωστρεφή προσανατολισμό των τελευταίων ετών. Η κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς είναι πολλές φορές απότοκος του απομονωτισμού και της εσωστρέφειας των φορέων τους. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να σταθμίζονται στη λήψη μιας απόφασης κάλυψης συναδέλφων από αθέμιτη κριτική, όπως η διαφύλαξη του κύρους και της αξιοπιστίας της Ένωσης, ως συλλογικού οργάνου που εκπροσωπεί τη μεγάλη πλειοψηφία του Δικαστικού Σώματος και η προστασία της από λαθεμένες επιλογές. Υπήρχαν τέσσερις περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια που η Ένωση επέλεξε να μην τοποθετηθεί, παρά το γεγονός πως υπήρχε αντίθετο αίτημα από ορισμένα μέλη μας. Πιστεύω ότι η εξέλιξη των γεγονότων δικαίωσε τις επιλογές μας και διέσωσε τη συλλογική αξιοπιστία. Σε κάθε περίπτωση και η απόφαση μιας Δικαστικής Ένωσης να σιωπήσει ή να τοποθετηθεί σε ένα ζήτημα που έχει δημόσιο ενδιαφέρον υπόκειται σε κριτική, ακόμα και κακόβουλη! »
Αυτά γράφει ο Πρόεδρος κ.Σεβαστίδης.
Εμείς τότε είχαμε θέσει το ζήτημα του εναγκαλισμού ενός εισαγγελέα από την εξουσία και εκείνος μας τσάκισε σε συνεργασία με την εξουσία.Αγωγή σε άλλη πόλη από την έδρα αμφοτέρων ,απόφαση εφετειακή σε ελάχιστες εργάσιμες ημέρες μετρημένεςς στα δάχτυλα(!!!)ώστε να μας συνετίσουν.
Αφού ο εισαγγελέας αυτός έγινε πλούσιος εισπράττοντας “αποζημιώσεις” από εταιρείες Τύπου τελικά και ΜΕΤΑ τις εισπράξεις παραπέμθηκε απο την ίδια την Δικαιοσύνη για σοβαρότατο κακούργημα!!!Αυτούς τους δικαστικούς λιετουργούς χρειάζεται ο διεφθαρμένος κύκλος εξουσίας.
Για να μπορούν να λεηλατούν την δημόσια περιουσία μέσω αχυρανθρώπων τους ατιμωρητί.
Ρίξτε μια ματιά στα τραπεζικά σκάνδαλα.Ορισμένα συγκεκριμένα πρόσωπα διαχειρίστηκαν τράπεζες και έκαναν πλούσιους ιδιώτες που είναι “κολλητοί” μια εξουσιαστικής ελίτ.
Με τα κόλπα στη “Γιουρομπανκ” πλούτισε συγκεκριμένος ιδιώτης ,”κολλητός” για χρόνια της εξουσίας με τεράστια διαπλοκή με το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ.Και ζημιώθηκε το Δημόσιο Ταμείο ωμά και εν ψυχρώ.
Το ίδιο κόλπο με το ίδιο πρόσωπο ως “διαχειριστή” πάει να γίνει τώρα στην Τράπεζα Πειραιώς.
Κατά σύμπτωση η Πειραιώς έχει και τα δάνεια ΜΙΣΟΥ ΔΙΣ των δυο κομμάτων (ΝΔ ,ΠΑΣΟΚ), με τα οποία ο προηγούμενος “διαχειριστής”έκανε ωραία παιχνίδια και τώρα αγοράζει τη μισή Πελοπόννησο και τη μισή Κρήτη ,ως επιχειρηματίας,ενώ όταν ήρθε στην Ελλάδα,ως φιλάνθρωπος σοσιαλιστής και σωτήρας ήταν άφραγκος…
Διαβάστε το πως περιγράφουν αυτά τα κόλπα το τελευταίο Σαββατοκύριακο ο Κώστας Βαξεβάνης στο DOCUMENTO και το ΒΗΜΑ στα τελευταία τους φύλλα.
Πάνω ο Βαξεβάνης,κάτω ο καλύτερος στο ΒΗΜΑ Πρετεντέρης.
Φρέσκες αποκαλύψεις για εν εξελίξει διαφθορά,η οποία ΕΚΚΡΕΜΕΙ στη Δικαιοσύνη και ορισμένοι δικαστές ΤΩΡΑ εκβιάζονται η πιέζονται για “να δικάσουν σωστά”.
Μόλις την περασμένη Παρασκευή δικηγόρος στην δίκη για το τεράστιο σκάνδαλο του Γηροκομείου φωτογράφισε την εξουσία για το σκάνδαλο αυτό καταθέτοντας ΓΡΑΠΤΑ στα οποία επισημαίνει μεταξύ άλλων:
“…Στην συνέχεια αποδείχθηκε ότι στον αγώνα για την άσκηση εξουσίας στο χώρο του Γηροκομείου πολλοί είναι «οι μονομάχοι με την στολή του φιλανθρώπου» στην πραγματικότητα « μονομάχοι επί τω σκοπώ της ανάληψης της εξουσίας». Την στολή όμως αυτή του φιλανθρώπου, διαπίστωσα ότι ουδείς ενδύεται χωρίς το πανωφόρι « του διαχειριστή της περιουσίας του». Δυστυχώς η πλειοψηφία αυτών, έχρισαν εαυτούς φιλανθρώπους, οψίμως σε σχέση με την πορεία της ζωής τους και όχι τυχαίως ταυτόχρονα με την ενασχόλησή τους με τα της διοίκησης και διαχείρισης της περιουσίας του χώρου. Δυστυχώς τις απόψεις τους περί της άσκησης φιλανθρωπίας προσπαθούν να επιβάλουν ενάντια και στην λογική και τα συμφέροντα του Γηροκομείου…
…Α. Το γηροκομείο λειτουργεί με βάση τα μίση και τα πάθη του , διοικούντων και εργαζομένων και από αυτά καταστράφηκε. Κατέθεσαν μάρτυρες για την οικογενειοκρατία που είχαν δημιουργήσει οι κατηγορούμενοι.
ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ:Το πλουσιότερο ιδρυμα της Ευρώπης!
Β. Οι ομάδες συμφερόντων των προσώπων που δρουν και λειτουργούν στους κόλπους του και των ομάδων έξω από αυτούς έχουν δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας κατά την προσπάθεια επικράτησης και ανάληψης της εξουσίας.
Γ. Η εξουσία δεν έχει σχέση με την φιλανθρωπία και την παροχή έργου προς τους ηλικιωμένους και την κοινωνία. Έχει σχέση με την διαχείριση και εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του. Ουδείς γνωρίζει το μέγεθός της και τον ακριβή αριθμό των ακινήτων. Όλοι επιθυμούν την εξουσίασή της.
Δ. Ουδείς εκ των διοικούντων φιλανθρώπων είχε φιλανθρωπική δράση προ της ανάμιξής του με τα θέματα του Γηροκομείου.
Ε.Η παντελής απουσία των εποπτευουσών αρχών από τα δρώμενα του Γηροκομείου άφησε αυτά να ορίζονται από τις παραπάνω ομάδες…”
Η δικηγόρος αναφέρθηκε και στη δωρεά 5 εκατομ ευρώ στο Γηροκομείο, για την οποία ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ εγκληματικά οι αρχές .Στόχος δεν είναι η σωτηρία του Γηροκομείου,αλλά αυτή η τεράστια περιουσία στην οποία αναφέρεται και μέρος της οποίας είναι ήδη στα χέρια πολιτικών και δημοσιογράφων των ΣΥΣΤΗΜΙΚΩΝ ΜΜΕ…
