ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Γνωστό το τραγούδι:
“Αν σαν αρέσει μπαρμπαΛάμπρο ξαναπέρνα απο την Ανδρο”
Τραγούδι του 1938(Περπινιάδης) σε μουσική και στίχους του Μιχάλη Σουγιούλ, το οποίο μιλάει για την… άτυχη κατάληξη που είχε ένας γάμος που έγινε με το ζόρι!
Η Ελληνική δικαιοσύνη στην πράξη επιτρέπει …παράφραση σε μια άγρια δολοφονία με δράστη τον Γιάννη Κατσιλάμπρο,γυιό του καθηγητή της Ιατρικής.
Η παράφραση: “Αν σ αρέσει Παναγιώτα ξαναβάλτα με τον Κατσιλάμπρο”
Η Παναγιώτα,σολίστ με διεθνή καριέρα στο μουσικό στερέωμα, δεν μπορεί να απαντήσει…
Βρέθηκε το 2008 θαμμένη στο πάρκο της Φιλοθέης,εκεί που πήγαινε τα παιδιά της για παιχνίδι.την είχε δολοφονήσει με άγριο τρόπο,δηλαδή φρικτά βασανιστικά χτυπήματα και ύστερα πνιγμό στη μπανιέρα ο συζυγός της και πατέρας των παιδιών της,καθηγητής μουσικής.
Για καιρό προσπαθούσε να παραπλανήσει τους πάντες. Ισχυριζόταν ότι ήταν…άπιστη και εγκατέλειψε την οικογένειά της εν ψυχρώ.
Αναγκάστηκε να ομολογήσει και σέρβιρε μια ιστορία που κατά τον εισαγγελέα της έδρας,η οποία τον καταδίκασε σε ισόβια ήταν σκέτο παραμύθι.Εμφάνιζε τον ευατό του ως θύμα που έτρεξε να γλιτώσει από τη μανία της Παναγιώτας,και κάπου εκεί στο τρέξιμο έγινε το …κακό.
Στο Εφετείο τα ισόβια έσπασαν και έγιναν 25 χρόνια φυλακής.
Κι αυτά ύστερα έσπασαν και πέτυχε το ταχύτερο ρεκόρ αποφυλάκισης για τέτοιου είδους έγκλημα.Μόνο επτά-σκάρτα-χρονια μέσα…
Είχε,λέει,πρότερο έντιμο βίο.Δεν είχε …ξανασκοτώσει δηλαδή.Διότι δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι πήρε το ελαφρυντικό γιατί δεν είχε κλέψει καραμέλες απο περίπτερο…
Στη σύντομη,ενόψει του εγκλήματος που διέπραξε,παραμονή του στη φυλακή έγραφε,λέει,ημερολόγιο με αρχή το “Φτου ξελευτερία”.
Και στο ημερολόγιο έχει μεταξύ άλλων και τη φράση:
“Εμπρός λοιπόν Γιαννάκο, πάμε πάλι απ’ την αρχή. Παίρνεις το πινέλο και αγωνίζεσαι…”.
Όσο κι αν ψάξαμε παρόμοια ποινή για τέτοιο έγκλημα δεν βρήκαμε πουθενά στο δυτικό κόσμο.Μπορεί να μην είμαστε καλοί ερευνητές.
Βρήκαμε αντίθετα στα δυτικα κράτη,όπως π.χ. στις ΗΠΑ τη Δικαιοσύνη να υποχρεώνει το δράστη να δίνει στη δημοσιότητα κείμενα με τα οποία περιλούζει τον εαυτό του ως δολοφόνο,αναγνωρίζει ως δίκαιο να παραμείνει στη φυλακή για πολλές-πολλές δκεαετίες,αν όχι ισόβια και πάντως πουθενά δεν βρήκαμε διδάγματα του “Εμπρός λοιπόν Γιαννάκο,πάμε πάλι απο την αρχή…”
Ο δολοφόνος λοιπόν έγραφε στη φυλακή ημερολόγιο:
Μέσα σε λίγες γραμμές συστήνεται στους αναγνώστες,στην κοινωνία,στους δικαστές,σε όποιον ενδιαφερθεί.Και με την “ευκαιρία” της σύστασης πληροφορεί ότι δεν είναι άθεος,αλλά απλά Θεός δεν υπάρχει και υπάρχει ένας υποκριτής με άτσαλες δοσοληψίες “δούναι και λαβείν” που ονομάζεται Θεός!!!
Ιδού πως συστήνεται διαχωρίζοντας τον εαυτό του από τους πιστούς:
“…Δεύτε λάβετε φως ανθρώπινο
Μπαίνει(σ.σ. προφανώς εννοεί τον πιστό) σε σκοτεινούς χώρους και ύστερα ψάχνει για φως ανάβοντας κεράκια.
Παραμένω εκεί που γεννήθηκα.
Στο φως της μέρας.
Γιορτάζει τα Χριστούγεννα.
Γιορτάζω τη γέννησή μου.
Γεννήθηκε με στίγμα. Ένοχος.
Έχει τύψεις για το προπατορικό αμάρτημα.
Ντρέπεται για τη γύμνια του… τις σκέψεις του…
τις φαντασιώσεις και τα όνειρά του.
Γεννήθηκα ελεύθερος.
Έχω τύψεις που αφέθηκα να έχω τύψεις, για τόσο καιρό, για πράγματα τόσο φυσικά.
Θέλω γυμνός να βγω στον ήλιο.
Ζει αρνούμενος το εδώ και το τώρα.
Μιλάει για έναν παράδεισο που ίσως υπάρξει κάπου αλλού… κάποτε άλλοτε.
Ζω την κάθε στιγμή. Εδώ. Τώρα.
Μακάρι να υπάρχει και το αύριο.
Μα δεν θα στερηθώ το σήμερα για χάρη του. Πιστεύει χωρίς να ρωτάει.
Δεν τολμάει να αμφισβητήσει.
Δεν επιτρέπει την έρευνα κι ούτε ζητάει εξήγηση. Παρότι άνθρωπος, αυτοαποκαλείται αμνός.
Παρότι διατυμπανίζει την ικανότητα βούλησής του, ακολουθεί άβουλα.
Πιστεύω ότι βλέπω.
Δεν επιθυμώ να εξηγήσω, αλλά να εναρμονιστώ.
Κι ούτε διακατέχομαι από το επιστημονικό άγχος να ερευνήσω. Οι φαινομενικά αντίθετοι πόλοι θρησκείας και επιστήμης πηγάζουν στην πραγματικότητα από τον ίδιο φόβο,
τον φόβο του θανάτου.
Μα εγώ δεν θέλω ούτε τυφλή πίστη, ούτε απεγνωσμένη, μάταιη προσπάθεια εξήγησης.
Αρκούμαι σε αυτά που έχω.
Συνειδητά επιλέγω να αφήνομαι στη ροή της ζωής. Απολαμβάνει τις χάρτινες δάφνες με τις οποίες τον ανταμείβει η θρησκεία του.
Εκ γενετής ανώτερος των ζώων.
Εκ γενετής αιώνιος δούλος του Θεού του.
Σέβομαι και υποτάσσομαι στην αιώνια φυσική αρμονία.
Δεν επιθυμώ να είμαι ανώτερος κανενός, αλλά ούτε και αναγνωρίζω αόρατους αφέντες – ή αυτοαποκαλούμενους αντιπροσώπους αυτών.
Είμαι εκ γενετής ελεύθερος.
Τρέμει τον θάνατο. Γι’ αυτό πιστεύει.
Αν δεν παρείχε η θρησκεία το δελεαστικό αντίδωρο της μεταθανάτιας ζωής, τότε δεν θα είχε επινοηθεί.
Το θρησκευτικό τέχνασμα είναι καλοστημένο.
Αρχικά, μαθαίνει τον άνθρωπο να αισθάνεται μικρός.
Μικρός μπροστά στη ζωή.
Μικρός μπροστά στον θάνατο.
Κι ύστερα, τον τρομοκρατεί με αυστηρούς κανόνες, αντίθετους στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Έτσι, μοιραία, ο πιστός οδηγείται εκ του ασφαλούς στην ενοχική στάση απέναντι στην ίδια του τη φύση.
Και τότε το περήφανο δίποδο γίνεται ταπεινό τετράποδο.
Έρπει σα σαύρα, ικετεύοντας.
Και τότε ο καλός Θεός δίνει το χέρι στον αμαρτωλό για να τον βοηθήσει να ξανασταθεί στα δυο του πόδια…
Ποιος; Μα, αυτός δεν είναι ο ίδιος που, μόλις έπλασε τον άνθρωπο, έσπευσε να τον αποκαλέσει δούλο και αμνό, διαπράττοντας ταυτόχρονα το ηθελημένο κατασκευαστικό σφάλμα να αφήσει το δημιούργημά του εκτεθειμένο, τρωτό και επιρρεπές μπροστά στην αμαρτία;
Συνεχίζοντας την υποκριτική του στάση, ο καλός Θεός ευεργετεί τους άπιστους με τη συγχώρεση και τους δίνει χάρη, χαρίζοντας την αιώνια ζωή.
Μοιάζει με άτσαλα κεκαλυμένη δοσοληψία.
Ο άνθρωπος δίνει πίστη. Δίνει αγάπη.
Θυσιάζει την εκ γενετής ελευθερία του και ο Θεός του τον ανταμείβει δίνοντάς του συγχωροχάρτια και θεωρίες μεταθανάτιων ζωών.
Δούναι και λαβείν είναι.
Στόχος δεν είναι το ιδανικό και η αξία, αλλά το αντάλλαγμα.
Ο πιστός διαχωρίζει τη ζωή από τον θάνατο.
Πανηγυρίζει όταν εκείνη επιτυγχάνει το μυθικό, νικηφόρο κτύπημα στον αντίπαλό της…
Μιλάει για την τελική, θριαμβευτική επικράτηση έναντι του θανάτου.
Διακηρύσσει την ανάσταση νεκρών και εξυμνεί την αιώνια ζωή που θα έρθει… κάπου αλλού… κάποτε άλλοτε.
Βλέπω τη ζωή και τον θάνατο σα μία συνέχεια.
Καμία αντιπαράθεση. Καμία στενοχώρια.
Κι ακόμη περισσότερο: βλέπω τον θάνατο ως αναγκαία προϋπόθεση της νέας ζωής.
Άραγε πώς θα ζούσαμε εάν υπήρχαν μόνο γεννήσεις;
Πιστεύω ότι βλέπω.
Δεν είμαι θρησκευόμενος. Δεν είμαι άθεος.
Αρνούμαι να προσδιοριστώ σε σχέση με κάτι που δεν έχω δει. Αρκούμαι σε αυτά που έχω.
Και είναι πολλά. Και είναι ωραία!
Υποτάσσομαι στη γαλήνη του ατελείωτου κύκλου της φύσης. Πανηγυρίζω τον αιώνιο γάμο θανάτου και ζωής.
Έχω αναστηθεί πριν πεθάνω.
Γιόρτασα την ανάστασή μου πριν από τη σταύρωση. Γιόρτασα την ανάστασή μου όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου. Ποιος ο λόγος να κοιτάω σε άλλους τόπους και χρόνους;
Εδώ, τώρα, βλέπω να συντελείται η δική μου ανάσταση.
βλέπω να μεγαλώνουν τα παιδιά μου. Γεννάω. Θα γεννήσουν. Θα γεννάνε.
Ζω. Ζουν. Θα ζούνε.
Υπάρχω και θα υπάρχω όσο θα υπάρχουν.
Ικανοποιώ μαζί με τους προγόνους και τους απογόνους μου
τη φυσική συνέχεια.
Αγγίζω την αιωνιότητα με τρόπο ανθρώπινο.
Μπορώ.
Κι ας μη με είχαν αφήσει να τολμήσω να καταλάβω ότι είναι τόσο απλό.
Μα, όλα τα μεγάλα πράγματα είναι πάναπλα!
Τα δοξάζω και τα πιστεύω.
Τα πιστεύω επειδή τα βλέπω.
Και πόσο αγαπάω αυτά που βλέπω!
Δόξα τω ανθρώπω, Θεός δεν υπάρχει. Πιστεύω εις ένα Θεό
Τον άνθρωπο.
Ο δούλος μου,
Γιάννης Κατσιλάμπρος.”
Σε άλλα σημεία του ημερολογίου του ο δολοφόνος με το ρεκόρ γρηγορότερης αποφυλάκισης τα σέρνει στο σωφρονιστικό σύστημα για τις εξοντωτικές ποινές ,οι οποίες εμποδίζουν τον φυλακισμένο να βγεί γρήγορα απο τη φυλακή για να στηρίξει τη…σύντροφό του!!!
Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι το…σωφρόνισε το σωφρονιστικό μας σύστημα και τον έβγαλε σε χρόνο ρεκόρ.
Γράφει:
“Οι εξοντωτικές ποινές ουσιαστικά -ας μην κρυβόμαστε- ισοδυναμούν με κοινωνική αποβολή.
Δικαίωμά της της κοινωνίας να θέτει νόμους και συνέπειες πράξεων, όπως αυτή κρίνει σωστό.
Να μην ισχυρίζεται όμως ότι αυτό το κάνει με σωφρονιστική διάθεση…
Με διάθεση παραδειγματικής τιμωρίας, ίσως..ώστε να βλέπουν τα άλλα μέλη τις συνέπειες της κακής πράξης και να μην την κάνουν -όχι από σεβασμό στην αξία του καλού, μα από φόβο…
…Κι ούτε πιστεύω ότι κανένας νομοθέτης ή δικαστής νομίζει ότι κάποιος που αγγίζει τη σύντροφό του για πρώτη φορά μετά από δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια εγκλεισμού, είναι δυνατόν να μπορέσει να τη στηρίξει…”
Το 2015 η μητέρα της δολοφονημένης,η κ.Ειρήνη Μαζαράκη είχε δηλώσει:
«Πριν καν κλείσουν επτά χρόνια από τη δολοφονία της κόρης μου, αυτό το κτήνος αφέθηκε ελεύθερο. Τα συμπεράσματα δικά σας. Μιλάτε σε μία μάνα, τι περιμένετε να πω… Εγώ απλά κάθομαι και κλαίω και οδύρομαι μόνη μου κρυφά από όλους να μη με βλέπουν. Νιώθω μεγάλη ντροπή για αυτούς που τον άφησαν ελεύθερο. Πώς είναι δυνατόν να είναι αυτός ο άνθρωπος ελεύθερος; Πώς; Πώς αυτό το κτήνος που μου σκότωσε την κόρη μου κυκλοφορεί ελεύθερο»;
Γιατί ρεπορτάζ τώρα;
Διότι τώρα ανακαλύψαμε το ημεορολόγιο που έγραφε στις φυλακές και προφανώς ήταν ενα απο τα διαβατήριά του για την ελευθερία του…
Επίσης διότι η φάμπρικα της ταχείας αποφυλάκισης η συγκάλυψης εγκλημάτων επωνύμων καλά κρατεί και σήμερα.Και ο Υπουργός Δικαιοσύνης μας λέει ότι πάσχει το σύστημά μας διότι εκείνοι που καταδικάζονται σε 2-3 μήνες φυλακή πληρώνουν την ποινή και δεν πάνε καθόλου φυλακή και …σκαρτεύουν το άψογο κατά τα άλλα σωφρονιστικό μας σύστημα και μέσω αυτού και την κοινωνία μας…
Mόλις δημοσιεύσαμε το ρεπορτάζ μας ήρθε μια νέα,εντελώς νέα δήλωση για νέα,εντελώς νεα σελίδα ντροπής για την Ελληνική Δικαιοσύνη.
Απο τα Χανιά.Του Κυριάκου.Την έκανε ο δικηγόρος της οικογένειας μιας νέας και όμορφης γυναίκας που λιώνει από το 2016 στο χώμα απο τα χέρια του συζύγου-δολοφόνου.
Τον έβγαλαν μετά 6 χρόνια κι αυτόν.Και τα πέρασε σκάρτα γιατί πρωτοδίκως αθωώθηκε,στο Εφετείο καταδικάστηκε και ο Αρειος Πάγος επίσης βρήκε την ποινή με ελαφρυντικό άδικη υπέρ του και σε βάρος του θύματος.
Και τον έβγαλαν…Και ο δικηγόρος της οικογένειας του θύματος,της Εφης Τσιχλάκη (φωτογραφία πάνω)δήλωσε:
“…Μετά από μία ντροπιαστική αθωωτική πρωτόδικη απόφαση, μετά από μία ντροπιαστική αναγνώριση ελαφρυντικού στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο και πριν την ανακοίνωση της απόφασης του Αρείου Πάγου σχετικά με τις αναιρέσεις που έχουν ασκηθεί, με θλίψη και οργή σας ανακοινώνω ότι ο Κ. Λ. είναι πλέον ελεύθερος.
Χωρίς να έχει δείξει την οποιαδήποτε μεταμέλεια, χωρίς να έχει παραδεχτεί καν τη δολοφονία, χωρίς να έχει ζητήσει συγνώμη…
Αν υπάρχει Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, σήμερα θα νιώθει έρμαιο των συμφερόντων…
Είναι πλέον προφανές ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ειδική μεταχείριση εξού και οι αγροτικές φυλακές που μπήκε να εκτίσει την ποινή του.
ΝΤΡΟΠΗ και μόνο ΝΤΡΟΠΗ!».
Υπενθυμίζεται ότι πριν από 2 μήνες, η εισαγγελέας της έδρα του Αρείου Πάγου πρότεινε να μην αναγνωριστούν ελαφρυντικά στον καταδικασμένο συζυγοκτόνο , ο οποίος το 2016 δολοφόνησε τη σύζυγό του Έφη Τσιχλάκη στο σπίτι τους σε χωριό στην περιοχή του Κολυμπαρίου.
H αποφυλάκιση του Κ. Λ., καταδικασμένου για τον βίαιο και τραγικό θάνατο της Έφης Τσιχλάκη, είναι ένα γεγονός τόσο οδυνηρό, δεδομένου του ιστορικού αυτής της υπόθεσης, τόσο σοκαριστικό, τόσο ντροπιαστικό για την Ελληνική Δικαιοσύνη που πραγματικά δεν έχω λόγια.Δεν πιστεύω στην εκδίκηση, δεν πιστεύω στο αίσθημα μίσους. Δε μισώ τον δολοφόνο, δεν εύχομαι καν το κακό του. Πολεμάμε όμως για να πληρώσει την απεχθή του πράξη. Πολεμάμε για τη δικαιοσύνη”
Ο δολοφόνος-συζυγος είχε παρουσιάσει την δολοφονία ως αυτοκτονία και καταδικάστηκε σε μόλις οκτώ(8)χρόνια κάθειρξη…
