Παρέμβαση του Νίκου Ι. Νικολόπουλου
Προέδρου Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος
Ελλάδος
Την Παρασκευή 12 Μαρτίου όταν η συζήτηση στην Βουλή ήταν εν εξελίξει,
συνέβη ένα δυστύχημα ακριβώς απ΄ έξω με τραγική κατάληξη. Αναμφισβήτητα
κανείς δεν το ήθελε ούτε το επεδίωξε. Χάθηκε η ζωή ενός νέου ανθρώπου.
Όλοι συμπάσχουμε και συμπονούμε. Μια οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι
του θύματος βουτήχτηκαν στο πένθος από την μία στιγμή στην άλλη.
Μεγαλείο ψυχής αναδύθηκε μέσα από την συμφορά με την δωρεά οργάνων
του άτυχου νέου. Οι δικοί του άνθρωποι βιώνοντας άφατο πόνο και θλίψη, την
ίδια στιγμή χάρισαν ζωή σε άλλους. Δεν χρειάζονται τέτοιοι άνθρωποι τον
έπαινο τον δικό μου, ούτε έχουν ανάγκη την συμπαράστασή μου που είναι
απόλυτα ειλικρινής. Θα πω όμως ότι για την κοινωνία μας η απώλεια ενός
νεαρού μέλους της που προέρχεται από τέτοιο περιβάλλον είναι τεράστια.Είναι δυστύχημα!
Είμαι σίγουρος ότι ο νέος αυτός θα έκανε τον κόσμο μας λίγο καλύτερο.
Με όλο τον σεβασμό στο βαρύ πένθος των αγαπημένων του νέου συμπολίτη
μας, θα ήθελα να αναφερθώ στις αντιδράσεις των άμεσα και έμμεσα
εμπλεκομένων και σε αυτά που είδαμε μετά το λυπηρό αυτό συμβάν.
Λογικά θα περίμενε κανείς ο τροχονόμος πού ήταν, ή προσέτρεξε, στο χώρο
του ατυχήματος να καταβάλλει κάθε προσπάθεια να βρει αυτόπτες μάρτυρες
ώστε να ξεκαθαρίσουν οι συνθήκες με τις οποίες συνέβη και αντίστοιχα να
αποδοθεί δικαιοσύνη.
Αντί για αυτό όμως υπήρξαμε μάρτυρες μιας έντονης προσπάθειας να
αποθαρρυνθεί ο αυτόπτης μάρτυρας και να πιεστεί να φύγει το συντομότερο
από το χώρο. Δεν ζητήθηκαν τα στοιχεία του και αντιμετώπισε και
συγκαλυμμένη απειλή. Όλοι ακούσαμε τον τροχονόμο να τον παρατηρεί γιατί
δεν φορούσε το κράνος του. Είναι σαφές ότι ο τροχονόμος δεν άσκησε τα
καθήκοντά του όπως επιβάλλονται αυτά από το νόμο και από την υπηρεσία
του. Σημειώνω ότι ήταν βαθμοφόρος και έδειχνε αρκετά πεπειραμένος.
Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα γιατί ο αστυνομικός ενήργησε με αυτό
τον τρόπο. Αντί να προσπαθήσει να διαλευκάνει προσπάθησε να συσκοτίσει.
Προφανώς ήξερε πολύ καλά τι έκανε όπως και ήξερε το τί θα έπρεπε να
κάνει.
Μόνος λόγος για αυτή την αντίδραση είναι να προσπαθήσει να καλύψει ή να
προστατεύσει αυτόν ή αυτούς οι οποίοι είχαν ευθύνη για το συμβάν. Δύσκολο
όμως να φανταστώ ότι θα λειτουργούσε έτσι με δική του πρωτοβουλία. Δεν
είχε κανένα λόγο να το κάνει. Προφανώς όμως είχε εντολές. Ο αστυνομικός
αυτός επέλεξε να λειτουργήσει όχι με βάση τον Νόμο αλλά με βάση τις
εντολές που δέχθηκε. Αυτή ήταν η δική του επιλογή που τον οδήγησε, εν
γνώσει του, να παραβεί τον Νόμο και τον Κανονισμό της Υπηρεσίας του.
Όμως ο αστυνομικός υπάρχει για να διασφαλίζει την τήρηση των Νόμων. Δεν
υπάρχει δίλημμα στο αν υποχρεούται να εκτελέσει παράνομες εντολές. Είναι
ξεκάθαρο. Δεν επιτρέπεται και δεν υποχρεούται. Υποχρεούται να ενεργεί κατά
Νόμο και όχι παρά τον Νόμο. Δεν υπάρχει δίλημμα ούτε συγχωρητέα επιλογή.
Εκεί λοιπόν πρέπει να του καταλογίσουμε ευθύνες.
Το να αποδώσει όμως κανείς όλες τις ευθύνες για την κατάφωρη παραβίαση
του Νόμου στον αστυνομικό, είναι κατά τη γνώμη μου μια επιφανειακή
προσέγγιση. Άσχετα αν επίσημα επιρριφθούν ευθύνες και εν τέλει τιμωρηθεί,
ο αστυνομικός έχει μέρος μόνον της ευθύνης για τον παράδοξο και ύποπτο
τρόπο που προσπάθησε να χειριστεί την υπόθεση.
Επισημαίνω ότι εκτός όμως τα παραπάνω, εντυπωσιακά είναι και μια σειρά
άλλα γεγονότα. Το αυτοκίνητο ανήκε στην φρουρά της κ. Μπακογιάννη. Δεν
έχει διευκρινιστεί αν υπήρξε εγκατάλειψη του θύματος ή όχι. Σε αυτές τις
περιπτώσεις οφείλει να παραμείνει στον χώρο του ατυχήματος ώστε να
εξαχθούν κατά το δυνατόν ασφαλή συμπεράσματα για το ατύχημα ο δε
οδηγός του οφείλει να καταθέσει για τις συνθήκες του ατυχήματος, να
ελεγχθούν τα στοιχεία του, να γίνει αλκοτέστ κλπ. Μάλλον τίποτα από αυτά
δεν συνέβη διότι υπάρχουν μαρτυρίες ότι μετά το ατύχημα έφυγε χωρίς να
σταματήσει.
Πιθανότατα η κ. Μπακογιάννη ενημερώθηκε από το προσωπικό ασφαλείας
της άμεσα. Παρά ταύτα δύο ημέρες μετά απεφάσισε να μιλήσει για πρώτη
φορά δημόσια για το συμβάν. Τονίζω το δημόσια γιατί ιδιωτικά μπορεί να το
συζήτησε με τα παιδιά της και τα εγγόνια της στην βόλτα που πήγε
οικογενειακώς μερικές ώρες μετά. Την δημόσια τοποθέτηση της κ.
Μπακογιάννη ακολούθησε σχετική δήλωση της ΕΛ.ΑΣ. Τι σύμπτωση.
Αμφότεροι χρειάστηκαν σχεδόν ακριβώς τον ίδιο χρόνο για να
συνειδητοποιήσουν τι έγινε και πως θα έπρεπε να αντιδράσουν.
Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους στην υπόθεση αυτή, οι ευθύνες
που αναφύονται είναι κυρίως πολιτικές. Αναφέρομαι στον τρόπο που
αντιμετωπίστηκε το ατύχημα. Το ίδιο το όργανο έχει την ευθύνη ότι
προτίμησε να υπακούσει σε διαταγές ανωτέρων του και όχι να εφαρμόσει το
νόμο όπως ήξερε και όπως όφειλε. Ευθύνεται λοιπόν για παράβαση
καθήκοντος όχι απέναντι στην υπηρεσία του αλλά απέναντι στην αποστολή
που του ανέθεσε η πολιτεία.
Για την ηγεσία όμως της ΕΛ.ΑΣ., Υπηρεσιακή και Πολιτική, οι ευθύνες είναι
πολύ μεγαλύτερες και σημαντικότερες. Ίσως δεν προβλέπεται τιμωρία από
τον Νόμο ή τον Υπηρεσιακό Κανονισμό. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν
βαρύνονται. Η Ηγεσία και δη η Πολιτική είναι αυτή που έχει δημιουργήσει την
βεβαιότητα ότι κάποιοι, πολύ συγκεκριμένοι, είναι υπεράνω οποιουδήποτε
Νόμου. Βεβαιότητα με ισχύ άγραφου Νόμου. Σε αυτόν υπάκουσε ο
αστυνομικός. Βεβαιότητα ότι οι συγκεκριμένοι απολαμβάνουν πλήρη
ατιμωρησία ότι και να κάνουν, ότι Αρχές και Θεσμοί υποχρεούνται να
καλύπτουν ή να προσποιούνται ότι δεν βλέπουν.
Εκδηλώσεις αυτής της βεβαιότητας ζούμε τους τελευταίους μήνες.
Καθημερινά. Όποιος δεν συμμορφώνεται και δεν πείθεται ξυλοκοπείται. Το ατυχές
συμβάν όμως μας πηγαίνει παραπέρα. Ότι για αυτούς τους συγκεκριμένους
δεν υπάρχει θέμα εφαρμογής του Νόμου γιατί πιστεύουν ότι οι φύλακες του
Νόμου τους ανήκουν. Δύο ημέρες χρειάστηκαν για να αναφερθεί η ΕΛ.ΑΣ. στο
περιστατικό. Μερικές ώρες για να πληροφορηθεί το πανελλήνιο ποιος ήταν
και που έπινε καφέ τις προηγούμενες ημέρες ο νεαρός που δάρθηκε
ανηλεώς στην Ν. Σμύρνη. Τι ειρωνεία αλήθεια. Την ώρα που ο
Πρωθυπουργός εκθείαζε στην Βουλή την άρτια εκπαίδευση των Αστυνομικών,
απέξω βλέπαμε τον αστυνομικό να διώχνει αυτόπτη μάρτυρα θανατηφόρου
ατυχήματος. Με δική του παρέμβαση το άρτιον της εκπαίδευσης; Εύλογο το
ερώτημα γιατί το συνηθίζει.
Είναι αλήθεια μοναδικό σε σύλληψη και τεράστιο το έργο που συνέλαβε ο κ.
Μητσοτάκης με βοηθό τον κ. Χρυσοχοϊδη. Συνεπικουρούνται βεβαίως και από
πολλούς πρόθυμους. Όμως το να μετατρέψει τους Αστυνομικούς σε
Πραιτωριανούς δεν είναι τόσο εύκολο. Δεν ξεπωλούνται όλοι τόσο εύκολα,
ακόμα και αν πρόκειται να κερδίσουν την ευαρέσκειά σας. Και είναι και κάτι
άλλο ακόμα. Πότε ήταν η τελευταία φορά που βάλατε ένα στόχο και μόνος
σας τον πετύχατε ;
Το δυστύχημα του νέου με την αντίδραση της οικογένειάς του θα κάνει την κοινωνία μας καλύτερη.Η αντίδραση η δική σας,η νοοτροπία ότι το κράτος υπάρχει για να υπηρετεί και τα χειρότερα γύρω απο την οικογένειά σας είναι δυστύχημα που κάνει κάθε μέρα την κοινωνία μας χειρότερη.
Αν είχαν συμβεί αντίστροφα τα πράγματα και το θύμα ήταν κάποιος επώνυμος της εξουσίας ή το παιδί του θα είχε ξηλωθεί ο αστυνομικός ναι η όχι Κυριάκο;Θα είχε ξηλωθεί η ηγεσία της για τους αστυνοιμικούς που έχει ή όχι;
