ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Αντί προλόγου: Διαβάστε στη στήλη “Διεθνή” ανάλυση του κ.Προκόπη Παυλόπουλου για το Κυπριακό και τις προοπτικές βιώσιμης λύσης)
Το διεθνές “δόγμα” είναι ότι εύκολος στόχος για εχθρούς και “φίλους” είναι χώρες αποδυναμωμένες εσωτερικά.
Αποδυνάμωση σημαίνει είτε η ισχύς της πολιτικής και στρατιωτικής της σκηνής είναι αδύναμη σε έμψυχο και στρατιωτικό υλικό,είτε έχει μεν ισχυρό στρατιωτικό υλικό,αλλά η πολιτική της σκηνή στελεχώνεται από άτομα διεφθαρμένα σε προσωπικό και κομματικό επίπεδο και εκβιαζόμενα σύρονται σε συμφωνίες και υποχωρήσεις…
Κάποτε(1955-1975) ο Λίβανος ήταν μια χώρα υπόδειγμα οικονομικής ισχύος και μετά το Ισραήλ υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη.Με τη βοήθεια της Δύσης ξέφυγε απο την Οθωμανική Αυτοκρατορία αρχικά με αυτονομία(1861)και στη συνέχεια με ανεξαρτησία(1914) υπό την επίβλεψη της Γαλλίας,η οποία αποχώρησε ουσιαστικά το 1943 πέντε χρόνια πριν γίνει και το Ισραηλ ανεξάρτητο Κράτος.
Το μνημονεύουμε γιατί σήμερα ο Λίβανος ΔΕΝ είναι ανεξάρτητο Κράτος παρότι ο ΟΗΕ με ψήφισμα(1701) έχει ζητήσει να γίνει σεβαστή η ανεξαρτησία και τα σύνορά του.
Στην πραγματικότητα το ψήφισμα πήγε περίπατο και το Ιράν σε συνεργασία με τη Συρία διοικούν μέσω της οργάνωσης Χεζμπολλάχ το Λίβανο τις τελευταίες αρκετές δεκαετίες.Ιδιαίτερα στην περιοχή που είναι τα σύνορα με το Ισραήλ η Χεζμπολλάχ έχει απόλυτο έλεγχο.
Η Δύση που έχει υπό την πλήρη υποστήριξη το Ισραήλ άφησε την σιιτική πλευρά με Χεζμπολλάχ-Ιράν να έχει υπό τον έλεγχο τον Λίβανο ως αντιστάθμισμα στην σουνιτική τουρκική πλευρά,η οποία είχε υπό πλήρη έλεγχο την περιοχή στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοπκρατορίας.
Οι μεγάλες διενέξεις στην περιοχή περνούσαν από τον έλεγχο της Τουρκίας και η Ελλάδα πλήρωσε την προσπάθεια της Αγγλίας να ισοπεδώσει την Τουρκία το 1922 και έτσι να φτάσει στα πετρέλαια της περιοχής παρακάμπτοντας και προλαβαινοντας τη Γαλλία που είχε πατήσει γερά πόδι στο Λίβανο.Η Γαλλία όμως δεν προχωρούσε προς τα πετρέλεια του Ιράκ-Κουβέϊτ-Αραβικής χερσονήσου λόγω της διαμάχης σιιτών και σουνιτών και της Αμερικής που είχε φτάσει στην περιοχή από τη μάχη της Ντερά το 1805 και στήριζε τη Γαλλία σε βάρος της Αγγλίας…Από την πάνω μεριά η σχηματισθείσα Σοβιετική Ενωση δεν ήθελε την πλήρη πτώση της Τουρκίας, γιατί η ίδια θα έμενε εκτός της περιοχής των πετρελαίων και γιαυτό στην κρισιμη στιγμή ,στο παρα πέντε της κατάρρευσης της Τουρκίας από Αγγλους και Ελληνες το 1922 στήριξε με Γαλλία και εμμέσως ΗΠΑ τον Κεμάλ….
Ετσι καμία μεγάλη δύναμη δεν έφτασε απευθείας στα πετρέλαια, τα οποία “ακούμπησε” η Αγγλία βοηθώντας τον Οίκο Σαούντ να καταλάβει την εξουσία στη Σαουδική Αραβία και με την προδοτική έναντι των Αμερικανών στάση του Αγγλου ηγέτη Ιντεν στο Σουέζ…
Τη σημερινή πραγματικότητα χαρακτήριζαν έως πέρυσι η κυριαρχία των ΗΠΑ στην περιοχή εκτός του Ιράν,της Συρίας και του Λιβάνου…
Απο τώρα οι ΗΠΑ κυριαρχούν στο Λίβανο μέσω του Ισραήλ,τεμάχισαν την Συρία και ουσιαστικά την ελέγχουν απόλυτα στο ουσιαστικό της μέρος,καθώς δεν μπορεί να απογειωθεί ούτε ένα συριακό ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ αεροπλάνο χωρίς την άδεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ,το οποίο η Δύση διαφύλαξε και διαφυλάσσει ως κόρη οφθαλμού στην περιοχή.Και ευτυχώς. Γιατί απλά αν το Ισραήλ καταρρεύσει η Ευρώπη θα πλημμυρίσει σε χρόνο ρεκόρ απο ασιάτες και όχι μόνο αραβικά φύλα που ως τώρα αποτελούν την μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών.
Ποιές χώρες μένουν ως τώρα ολόκληρες και αλώβητες στην περιοχή;
Το Ιράν και η Τουρκία.
Το μεν Ιράν είναι σιιτικό και εχθρικό ως τώρα στην Τουρκία.Η δε σουνιτική Τουρκία είχε φιλοδοξίες να κυριαρχήσει ακόμα και επι της Σαουδικής Αραβίας πουλώντας στις ΗΠΑ “στρατηγική θέση στην περιοχή μεταξύ Ευρώπης και Ασίας”.Η σφαγή του πράκτορά της στην Αγκυρα από τον ηγέτη της Σαουδαραβίας και η εκτίναξη του σαουδαραβικού ποδοσφαίρου διεθνώς ως απάντηση στην τουρκική ευρωλίγκα άλλαξαν τις ισορροπίες σε βάρος της Τουρκίας.
Η περιοχή βρίσκεται σήμερα σε αναμονή της απάντησης του Ισραήλ στην ιρανική ωμή επίθεση με όπλα ενώ εξακολουθεί να δέχεται ωμή τουρκική επίθεση εκμηδένισής του στα λόγια.
Οι ΗΠΑ πρόλαβαν μετά την ιρανική επίθεση να μελετήσουν τα ιρανικά όπλα, τις τουρκικές προθέσεις και τις ρωσικές δυνατότητες με την σφοδρή πίεση που ασκούν εκεί μέσω της Ουκρανίας.Και μετέφεραν πριν λίγα 24ωρα αμυντικά συστήματα,τα οποία ουδείς γνωρίζει και δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ως τώρα.
Προφανώς όχι μόνο για την ευκολα αντιμετωπίσιμη ιρανική απειλή μέσω πυραύλων και drones, αλλά για κάθε ενδεχόμενο. Kαι ιδιαίτερα έμμεση η άμεση τουρκική ανάμειξη…
ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Η Τουρκία ως τώρα φαίνεται να τάχει χαμένα και ας διατυμπανίζουν ορισμένοι ότι εξελίσσεται στο μεγάλο παίκτη της περιοχής.Η Δύση (εν συνόλω)δεν ξήλωσε την οθωμανική αυτοκρατορία απο την Αφρική(Λιβύη-Τυνησία)μέχρι το Λίβανο για να την ξαναστήσει “ως χωροφύλακα” της περιοχής.
Στα χαμένα της πλαίσια η Τουρκία ανακάλυψε στο πρόσωπο των ΗΠΑ κοινό εχθρό με το Ιράν.Γιατί δεν της επέτρεψε να σφάξει τον Γκιουλέν,ο οποίος πέθανε χθες…
Βολικός για όλους ο θάνατος;
Θα καταδειχθεί προσεχώς.
Η Τουρκία Φφαίνεται να βοηθά στρατιωτικά την Ουκρανία,αλλά και να προσπαθεί να συντάσσεται και με τη Ρωσία1..Λίγοι προσέχουν ότι στη Συρία η Τουρκία συγκρούεται με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ στην προσπάθειά της να καταλάβει εδάφη της Συρίας και να κυκλώσει εκ των όπισθεν τους Κούρδους…
Στην πραγματικότητα η Τουρκία και ο Ερντογάν δεν έχουν φιλοδοξία να ξαναστήσουν την οθωμανική αυτοκρατορία αλλά την αγωνία να μην χάσουν ένα μεγάλο κομμάτι της νοτιοανατολικής Τουρκίας,το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι Τουρκία,αλλά Κουρδιστάν απο αιώνες…
Το καίριο ερώτημα: Η Δύση με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ θα χτυπήσουν το Ιράν αφού ήδη έχουν εξουδετερώσει τους μπροστινούς του και αδρά πληρωμένους,όπως καταδεικνύει η τσάντα των 30 χιλιάδων ευρώ με την οποία κυκλοφορούσε στα…τουνελ σφαγής του Ισραήλ η συζυγος του ηγέτη της Χαμάς;
Προφανώς ρητορικό το ερώτημα.
Η συνέχεια του ερωτήματος: Η Τουρκία ποιά στάση θα κρατήσει;
Με τον θάνατο του Γκιουλέν έχει κάθε δυνατότητα να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και στη συνέχεια με το Ισραήλ.
Θα το πράξει;
Ισως και να μην προλάβει αν μετά τον πλήρη έλεγχο της Δύσης στο Λίβανο και στη Συρία οι Κούρδοι ζητήσουν ανεξάρτητο κράτος ,δηλαδή όλη την περιοχή της Τουρκίας που συνορεύει με τις δυο περιοχές.
Προφανώς γιαυτό η Τουρκία δείχνει να βιάζεται να βάλει το “σωστό πλαίσιο” με την Ελλάδα και την Κύπρο,η οποία βρίσκεται ακριβώς απέναντι απο τις κουρδικές περιοχές…
Στην προσπάθειά της αυτή αφενός δείχνει να θέλει να δημιουργήσει τετελεσμένα.
Δηλαδή χωριστό τουρκικό κράτος στην Κύπρο και δικαιώματα στο Αιγαίο.Και πιέζει τις ΗΠΑ να …πιέσουν την Ελλάδα για υποχωρήσεις οι οποίες θα κάνουν κουρελόχαρτο την απόφαση του ΟΗΕ για την Κύπρο.Οπως γινόταν ως σήμερα στο Λίβανο.
Η Ελλάδα τι πρέπει να κάνει;
ΠΡΩΤΟΝ:Να έχει ηγέτες που δεν εκβιάζονται λογω προσωπικής διαφθοράς.Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη (μόνο) με τις υποκλοπές ως ανέκδοτο αντιμετωπίζεται απο τις ΗΠΑ…Και αν προστεθούν και τα στοιχεία για τις κλεψιές πλείστων μελών της χειρότερα και από ανέκδοτο.
ΔΕΥΤΕΡΟ:Να κρατήσει με οποιοδήποτε τίμημα την εθνική γραμμή δεκαετιών.
Αυτή η γραμμή παρουσιάστηκε προχθές από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεξί χέρι του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε επίσημη πολιτική εκδήλωση.
Ιδού τι είπε ο κ.Παυλόπουλος στην εκδήλωση(παρουσίαση βιβλίου Ρουμελιώτη) για την εθνική στάση έναντι της Τουρκίας:
«Α. Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη, απροκαλύπτως, τις επιπτώσεις αυτού του
«κατακερματισμού» στην ευρύτερη περιοχή μας λόγω και της επικίνδυνης
αδράνειας της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
κάνει, για μιαν ακόμη φορά, πραγματική επίδειξη προκλητικής περιφρόνησης
του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, στοχοποιώντας ευθέως και την
Εθνική Κυριαρχία της Ελλάδας καθώς και της Κύπρου. Τούτο καθίσταται κάτι
παραπάνω από πρόδηλο, αν αναλογισθούμε την εντελώς πρόσφατη στάση
της Τουρκίας αναφορικά:
1. Πρώτον, με τις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν στην Γενική Συνέλευση του
ΟΗΕ –και με την λίγο μεταγενέστερη ιταμή συμπεριφορά του
«φερεφώνου» του, τουρκοκύπριου Τατάρ, ενώπιον μάλιστα του Γ.Γ. του
ΟΗΕ- όπου έκανε λόγο, αδιστάκτως, για «δύο κράτη» στην Μαρτυρική
Κύπρο. Δηλαδή ουσιαστικά για διχοτόμηση της Κύπρου, η οποία είναι
σαφώς και ανενδοιάστως αντίθετη τόσο προς κάθε έννοια του Διεθνούς
Δικαίου όσο και προς το περιεχόμενο πλειάδας αποφάσεων του
Συμβουλίου Ασφαλείας. Αλλά και προς κάθε έννοια του Ευρωπαϊκού
Δικαίου, δοθέντος ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες Κράτος-Μέλος
της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του «σκληρού πυρήνα» της, της
Ευρωζώνης.
2. Δεύτερον, με τις προχθεσινές δηλώσεις «κύκλων» της κυβέρνησης της
Τουρκίας ενόψει της προσεχούς συνάντησης των Υπουργών Εξωτερικών
Ελλάδας και Τουρκίας. Κατά τις δηλώσεις αυτές –που, άλλωστε,
συνιστούν πάγια θέση της Τουρκίας, η οποία ούτως ή άλλως πάντα
«τορπιλίζει» εκ προοιμίου κάθε έναρξη ουσιαστικών διερευνητικών
επαφών- δεν γίνεται, κατ’ ουδένα τρόπο, αποδεκτή η θέση της Ελλάδας
περί μίας και μόνης διαφοράς μεταξύ αυτής και Τουρκίας. Ήτοι εκείνης της
οριοθέτησης της Νησιωτικής Υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης ΑΟΖ στο
Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Όλως αντιθέτως υφίσταται, δήθεν,
ένα «πακέτο» διαφορών, οι οποίες «αγγίζουν» ακόμη και τον σκληρό
πυρήνα της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδας. Π.χ. την Αιγιαλίτιδα Ζώνη
της, τα σύνορά της, την αμυντική θωράκιση των Νησιών της κ.λπ.
Β. Η Διεθνής Κοινότητα –και προεχόντως ο ΟΗΕ- και η Ευρωπαϊκή
Ένωση οφείλουν ν’ αντιληφθούν, επιτέλους, ότι η Τουρκία υιοθετεί μια
γενικότερη συμπεριφορά εμπαιγμού και περιφρόνησης απέναντί τους. Μια
συμπεριφορά που συμπεριλαμβάνει και το ΝΑΤΟ, το οποίο ανέχεται ενέργειές
της καταφώρως αντίθετες προς καίριες προβλέψεις του Καταστατικού του.
Ενέργειες, οι οποίες βάλλουν τελικώς εναντίον της Συμμαχίας στα όρια της
«επιχείρησης» διάλυσής της.
1. Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την στάση της Τουρκίας σε ό,τι
αφορά τον πόλεμο και την βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην
Ουκρανία; Όπου με μόνο γνώμονα τα οικονομικά και γεωστρατηγικά
της συμφέροντα η Τουρκία έχει μεταβληθεί σε εμφανέστατο «σύμμαχο
δεκανίκι» της Ρωσίας και του Πούτιν; Και πως αλλιώς να ερμηνεύσει
κανείς επίσης την στάση της Τουρκίας, στην οποία το ΝΑΤΟ δυστυχώς
επιτρέπει να «πατάει σε δύο βάρκες» σχεδιάζοντας, κατά δική της
ομολογία, να ενταχθεί στους BRICKS; Για ποιο άλλο Κράτος-Μέλος του
το ΝΑΤΟ θ’ ανεχόταν τέτοια αδιανόητη στάση;
2. Μπροστά σε αυτή την εναντίον τους εξαιρετικά επικίνδυνη πρόκληση
Ελλάδα και Κύπρος, υπό όρους αρραγούς ενότητας, οφείλουν να
προειδοποιήσουν εμπράκτως την Διεθνή Κοινότητα και την Ευρωπαϊκή
Ένωση ότι δεν πρόκειται, από την πλευρά τους, ν’ ανεχθούν
περαιτέρω τις απειλές της Τουρκίας καθώς και την διεθνή και
ευρωπαϊκή αδράνεια. Και είναι διατεθειμένες να το πράξουν με κάθε
νόμιμο μέσο. Ακόμη και με veto εκ μέρους τους ως προς την λήψη
αποφάσεων για την επιβολή κυρώσεων σε άλλα Κράτη, εφόσον η
Διεθνής Κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίσουν ν’ αρνούνται
την επιβολή ανάλογων κυρώσεων και κατά της Τουρκίας. Και κυρίως
κυρώσεων προς αυτή διότι επί πενήντα ολόκληρα χρόνια κατέχει -κατά
προκλητική, το λιγότερο, παραβίαση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού
Δικαίου- το ένα τρίτο του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας”.
Αυτά που είπε ο κ.Παυλόπουλος είναι εθνική γραμμή από την πτώση της χούντας και μετά.Και έγιναν εθνική γραμμή με αποχώρηση απο το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ,με πολιτική όπως το “ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΟ ΧΟΡΑ”και πολλά ακόμα.
Αυτή η εθνική γραμμή όμως χρειάζεται ηγέτες που να θεωρούν εχθρό την Τουρκία και όχι τον…Προκόπη Παυλόπουλο στον πολιτικό χώρο ή τον …Κώστα Βαξεβάνη και την άκρως αποκαλυπτική του δημοσιογραφία για τον απόλυτα διεφθαρμένο μηχανισμό με τον οποίο διοικειται σήμερα η χώρα…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δυστυχώς και απο ιδιοπροσωπία είναι παγιδευμένος σε αυτή τη λογική και η υπόθεση των υποκλοπών με θύματα και Αμερικανούς τον έκαναν να μοιάζει με ποντίκι στη φάκα των Αμερικανών και με την πόρτα της φάκας κλειδωμένη…
Η πολιτική που ασκεί ως τώρα στα εθνικά θέματα (θυμηθείτε τις δηλώσεις γραφικών συνεργατών του περι προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών,την οποία σήμερα έχουν Ευαγγέλιο…)είναι τόσο μουντή όσο μουντός είναι ο ουρανός πάνω απο την μητσοτακική τεράστια έκταση της …Σαβοϊας και τόσο μονόπλευρη όσο το σάρωμα που κάνει σε όλα τα μεγάλα έργα και τα ελληνικά χρυσωρυχεία(βλ Αττική Οδό κ.α.)η εταιρεία της οποίας (συν) ιδιοκτήτης είναι ο πεθερός του υπουργού του επι των Εξωτερικών….
