“…Η ανάλυση που προηγήθηκε μπορεί, λοιπόν, να αναδείξει και σε τι αλλά και γιατί
η σκέψη του Αριστοτέλους ως προς το Δίκαιο και την Δικαιοσύνη -περαιτέρω δε
ως προς την Επιείκεια- συμβάλλουν και προς την κατεύθυνση της ανίχνευσης
και εξεύρεσης των πραγματικών ορίων της Τεχνητής Νοημοσύνης σε ό,τι αφορά
την παραγωγή του Δικαίου και την απονομή της Δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα δε
η κατά τα προεκτεθέντα αυθαίρετη ή και καταχρηστική αξιοποίηση των μέσω αλγοριθμικών προβλέψεων μεθόδων νομοθετικής παραγωγής και συντέλεσης
των νομικών διεργασιών του δικανικού συλλογισμού δείχνει ήδη τις
καταστροφικές επιπτώσεις της, ιδίως υπό την μορφή τερατογενέσεων στο πεδίο
απονομής της Δικαιοσύνης, σε εξαιρετικά κρίσιμους τομείς για την προστασία
της αξίας του Ανθρώπου και για την υπεράσπιση της ελεύθερης ανάπτυξης της
προσωπικότητάς του.
Α. Αυτή η διαπίστωση δεν ενέχει τίποτα το υπερβολικό, αν αναλογισθεί κανείς
ότι π.χ. στις ΗΠΑ η διευρυμένη προσφυγή στα μέσα της Τεχνητής
Νοημοσύνης κατά την έκδοση δικαστικών αποφάσεων δεν περιορίζεται σε
ήσσονος σημασίας πεδία της κοινωνικοοικονομικής ζωής -όπου και εκεί,
βεβαίως, δεν αναδεικνύεται αποτελεσματική, κατά τα όσα επεξηγήθηκαν-
αλλά επεκτείνεται πολύ πέραν τούτων. Και κατακτά έδαφος ακόμη και στο
πεδίο της εκδίκασης διαφορών που θίγουν καίριες πτυχές των Θεμελιωδών
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δίχως μάλιστα να προκύπτει κάποια τάση
υπεύθυνου αυτοπεριορισμού. Τούτο συνάγεται εκ του ότι σε συγκεκριμένες
περιπτώσεις στις ΗΠΑ η έκδοση δικαστικών αποφάσεων μέσω
προγραμματισμού, στηριγμένου σχεδόν αποκλειστικώς σε αλγοριθμικές
προβλέψεις, έχει επεκταθεί και στον εξαιρετικά ευαίσθητο, από πλευράς
προστασίας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, χώρο του
Ποινικού Δικαίου. Η «νομολογία» που έχει έως τώρα προκύψει στον χώρο
αυτό αφήνει να έλθουν στο φως αποφάσεις, οι οποίες ουδόλως μπορούν
να αποκρύψουν τάσεις αδιανόητου ρατσισμού, ιδίως εις βάρος έγχρωμων
πολιτών. Αυτό συμβαίνει επειδή οι προμνημονευόμενες αποφάσεις
ερείδονται -κατ’ ανάγκη, εξαιτίας της ιδιοσυστασίας των μέσω αλγορίθμων
προβλέψεων- επί αμιγώς υποκειμενικών ή και εξοφθάλμως αυθαίρετων
κριτηρίων κατάταξης στις λεγόμενες «κλίμακες επικινδυνότητας». Η
αυτοματοποίηση των οποίων οδηγεί, μοιραίως, σε εξίσου αμιγώς
υποκειμενικά ή και εξοφθάλμως αυθαίρετα συμπεράσματα, π.χ. κατά την
θεώρηση της αντικειμενικής και κυρίως της υποκειμενικής υπόστασης του
εγκλήματος, κατά την επιμέτρηση της ποινής και κατά την εκτίμηση
ενδεχόμενης υποτροπής (βλ., ενδεικτικώς, Λ. Κανέλλου, «Εφαρμογές
Τεχνητής Νοημοσύνης στο Δίκαιο και στην δικαστική πρακτική», εκδ. Νομικη Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 2021, ιδίως σελ. 171 επ., με περαιτέρω εκτενείς
παραπομπές).

Β. Έτσι όμως καθίσταται κάτι παραπάνω από προφανές ότι στο όνομα ιδίως
της, δήθεν, επιτάχυνσης της απονομής της Δικαιοσύνης(σ.σ. για την επιτάχυνση και για το καλό μας γίνονται οι πλειστηριασμοί-μαϊμού,όπως ο προαναφερόμενος και πλείστοι άλλοι…) με την ανεξέλεγκτη
χρήση της Τεχνολογίας -δίχως μάλιστα, όπως συνάγεται αβιάστως από την
βαθύτερη ανάλυση των κατά τ’ ανωτέρω πρακτικών, να υπάρχει ουσιαστική
γνώση και επίγνωση των ορίων της Τεχνητής Νοημοσύνης και της σχέσης
της με την φύση της Συνείδησης –η Δικαστική Εξουσία απομακρύνεται
επικίνδυνα από τις ρίζες της. Και κατά κύριο λόγο από τις ρίζες της εκείνες,
οι οποίες την συνδέουν με το όλο θεσμικό πλαίσιο της Αντιπροσωπευτικής
Δημοκρατίας ως εγγύησης της Ελευθερίας, δηλαδή και εν τέλει ως εγγύησης
της ακώλυτης άσκησης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η
κατάληξη δε αυτή αποτελεί έναν ακόμη λόγο, για τον οποίο οφείλουμε να
αναγνωρίζουμε τον κατά τα προμνημονευόμενα θεσμικώς και πολιτικώς
πολύτιμο κλασικισμό της σκέψης του Αριστοτέλους ως προς την
πεμπτουσία εξαιρετικά κρίσιμων, και δη διαχρονικώς, συνιστωσών της
Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Όπως είναι το Δίκαιο, η Δικαιοσύνη και η
κανονιστική «ξυνωρίς» της, η Επιείκεια. Και στο σημείο αυτό πρέπει να
επισημανθεί εμφατικώς ότι δεν πρέπει να παραβλέπουμε, κατ’ ουδένα
τρόπο, ότι η λειτουργία της Δικαστικής Εξουσίας -και επέκεινα η άσκηση
δικαιοδοσίας εκ μέρους των λειτουργών της- σύμφωνα με τα ουσιώδη
προτάγματα του Δικαίου και της Δικαιοσύνης συνιστά καταλυτικό παράγοντα
για την διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και για την αποτελεσματική
θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών.»

Ο Προκόπης Παυλόπουλος τερματίζει την καριέρα του ως Ακαδημαϊκός και συνταξιούχος καθηγητής της Νομικής και επι χρόνια πολιτικός.

Στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης πάντα υπήρχε ένας υπουργός Μητσοτάκης και στο 1/5 τους Πρωθυπουργός Μητσοτάκης.

Ο πατέρας Μητσοτάκης ιδιαίτερα ήταν βουλευτής η υπουργός από το 1946 συνεχώς με διακοπή μόνο στη χουντική επταετία…

Πατήρ και υιός έχουν διορίσει ηγέτες στη Δικαιοσύνη,ων ουκ έστι αριθμός ευδιάκριτος…

Η τελευταία,η σημερινή εισαγγελέας κ.Αδειλίνη μας δίδει μαθήματα Δικαιοσύνης και μετά 50 μεταχουντικά χρόνια την είδαμε κατάπληκτοι να δίδει την πρώτη εξ Αρείου Πάγου εντολή έρευνας για αντιποίηση επαγγέλματος…Και αθέμιτη επιρροή στη Δικαιοσύνη…

Οοοοχι!

Δεν το έκανε για τον “Κύριο” που είναι ΣΗΜΕΡΑ πρόεδρος του ΚΡΑΤΙΚΟΥ πανεπιστημίου και καθηγητής του επί 15 χρόνια,τα 6 επι Κυριάκου,παρότι δεν έχει-σε αντίθεση με τον Λακαφώση- πτυχίο πανεπιστημίου!Τον τσάκωσε λέει η ΚΡΑΤΙΚΗ Αρχή Διαφάνειας ΣΗΜΕΡΑ με δημόσια ανακοίνωση…

Οοοοχι!

Δεν το έκανε για τον ΣΗΜΕΡΙΝΟ Αντιπρύτανη άλλου ΚΡΑΤΙΚΟΥ Πανεπιστημίου(ΑΕΙ) μας που είναι Αντιπρύτανης ΧΩΡΙΣ ΠΤΥΧΙΟ ΑΕΙ!!!

Το έκανε για τον Λακαφώση και η “Μάνα των Τεμπών” οργισμένη της απαντά ότι η ίδια πρέπει να ερευνηθεί αν κάνει αθέμιτη παρέμβαση στη Δικαιοσύνη με τα εξής-μεταξύ άλλων-λόγια:

(Κατά σειρά στις φωτογραφίες: η χαροκαμένη μάνα Μαρία Καρυστιανού.Δεξιά η αδελφή του κατηγορούμενου που έγινε ΤΩΡΑ υφυπουργός.Και κάτω(δεξιά) η κ.Αδειλίνη με την έρευνα για αθέμιτη επιρροή στα Τέμπη…)

“…Μήπως η μόνη επιρροή που τελικά υφίσταται είναι αυτή καθαυτή η παραγγελία της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, η οποία εμπνέει φόβο για όποιον τολμήσει να εκφράσει επιστημονική άποψη αντίθετη στο κυβερνητικό αφήγημα;”

Και βάζει και μια “δουλειά” για την κ.Αδειλίνη.Δηλαδή θέμα για να διατάξει έρευνα.Και είναι το εξής:

«Ό,τι ξεφεύγει από το κυβερνητικό αφήγημα ανακαλείται. Ακόμη και το Πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, για το οποίο ακούσαμε ότι κόστισε το εξωφρενικό ποσό των 4.500.000 € ! Μάλιστα πέρα από αυτό υπάρχουν φήμες ότι δόθηκε και 1.500.000 € για την κυβερνητική επικοινωνιακή πολιτική ανατροπής της δυσαρέσκειας για την υπόθεση των Τεμπών.  Ισχύει άραγε; Καλούνται να μας απαντήσουν οι αρμόδιοι για  τη διαχείριση  των  εκατομμυρίων που ανήκουν στον ελληνικό λαό».

Ο Πατέρας Μητσοτάκης ήταν δικηγόρος επαγγελματίας και παρέστη σε δίκες.Και ήταν και επι δεκαετίες και πολιτικός επαγγελματίας.

Πήρε όμως σύνταξη δημοσιογράφου και αν δεν παίρνει στα σοβαρά αυτή τη φράση μας κάποιος αντιγράφουμε από τα ΝΕΑ: