ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Στην εξωτερική πολιτική ισχύει περισσότερο από κάθε άλλο τομέα το “ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα”.Προφανώς αυτό αναφέρεται (και) στην ανάγκη να είναι οι ηγέτες χωρών μικρών,όπως η Ελλάδα διορατικοί για το μέλλον των ευρύτερων συμμαχιών στον πλανήτη και ικανοί να αντιληφθούν τον ασφαλέστερο δρόμο για το μέλλον της χώρας και να τον βαδίσουν ως το τέλος.
Δηλαδή να μην καταλήξουν αναλώσιμοι και σε πιθανές προδοσίες ή προβοκάτσιες από φίλους και συμμάχους.
Αυτό έπαθαν οι χουντικοί.Πίστεψαν ότι το μυαλό τους είναι το ίδιο δυνατό με το …πιστόλι τους και έξυπνο περισσότερο από το…ξυράφι τους.
Και βάδισαν το δρόμο του Κορυδαλλού και της εις θάνατον καταδίκης τους ενώ στο ξεκίνημα πίστεψαν τις προβοκάτσιες και τις διαβεβαιώσεις του Κίσιγκερ,ότι θα γίνουν οι ήρωες που θα ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα.
Εκείνος ήθελε μόνο αφορμή να βάλει μέσω της Τουρκίας πόδι στην Κύπρο,να απαλλαγεί από τον φιλοσοβιετικό και ελεγχόμενο από τους Βρετανούς Μακάριο.
Ρώτησαν κάποιο “ξεφτέρι”της Χούντας αν ήξερε τι σημαίνουν όλες οι λέξεις του ύμνου των αμερικανών πεζοναυτών,απάντησε ναί γιατί ήξερε αγγλικά…Και ύστερα άλλαξε πλευρό βεβαιώνοντας ότι Αμερικανοί και Βρετανοί ήταν,είναι και θα είναι πάντα απόλυτα ταυτισμένοι…
Κάπως έτσι οδήγησαν τον Μακάριο να καταγγέλλει μισή ώρα πριν την τουρκική εισβολή την Ελλάδα και να ζητεί να φύγουν από την Κύπρο ακόμα και οι ελληνικές σημαίες.Απο την άλλη οδήγησαν τα χουντικά ανδρείκελα σε πολεμικές κινήσεις υπό συνθήκες,στις οποίες ελληνικά πυρά κατέρριψαν ελληνικό αεροπλάνο…
Οι Αμερικανοί συμφώνησαν μετά την ολοκλήρωση της προβοκάτσιας και της κατάληψης του 1/3 της Κύπρου από την Τουρκία να επανέλθουν στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας οι δοκιμασμένες οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου,ώστε η Ελλάδα να παραμείνει η χώρα στο δυτικό στρατόπεδο.Και οι δυο αυτές οικογένειες από το 1974 ως το 1983 κυβερνώντας το πέτυχαν με εξαιρετική εξωτερική και εσωτερική πολιτική (και οι δύο)ανεξαρτήτως των εσωτερικών προβλημάτων διαφθοράς που κατέκλυσαν την περίοδο Παπανδρέου. Για μεγαλύτερη ασφάλεια μετακίνησαν το αρχηγείο της ΣΙΑ από τη Βηρυτό στην Αθήνα δοκιμάζοντας τις αντοχές του πολιτικού μας και επιχειρηματικού κατεστημένου “κλέινοντας ” το μάτι στους σοβιετικούς στην πλήρη και με “χειρουργικές”παρεμβάσεις τήρηση της συμφωνίας της Γιάλτας,που έταξε την Ελλάδα στο δυτικό στρατόπεδο.
Στις γενικές αυτές γραμμές θα συναντούσε κανείς στον τομέα της υπό έλεγχο Δυτικής Γερμανίας τους Μητσοτάκη (αρχικά),Σημίτη και πλειάδα άλλων λίγο μετά.
Η Γερμανία ενώθηκε μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης,χώρες του σοβιετικού συμφώνου ελεύθερες άρχισαν να καλπάζουν προς τη Δύση και η Τουρκία θυμήθηκε τους δεσμούς με τη Γερμανία και το διαβόητο “νοου χάου” στις γενοκτονίες που αλληλοδιδάχθηκαν και αλληλοσυμπλήρωσαν.
H Toυρκία θέλει απεγνωσμένα ευρωπαϊκό η άλλο γερό στήριγμα για να αναβιώνει στο συλλογικό υποσυνείδητο την πάλαι ποτέ οθωμανική αυτοκρατορία.Η Γερμανία ήθελε στηρίγματα για την κυριαρχία στην Ευρώπη και προς στιγμήν θεώρησε ότι πήρε τη συμφωνη γνώμη της Αμερικής να γίνει γενικός δερβέναγας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η Τουρκία θεώρησε προς στιγμήν ότι πήρε τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ να γίνει γενικός δερβέναγας στη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Ο δικός μας Χριστοφοράκος,επίλεκτος για πολλούς λόγους απο τους Γερμανούς και παντρεμένος με τουρκάλα είναι ένα δεδομένο της μητσοτακικής πολιτικής οπτικής στην Ελλάδα και διεθνώς,χρήσιμο για σκέψεις και -γιατί όχι;-και συμπεράσματα…
Ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν δεξί χέρι του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην κρίσιμη περιοδο της μετάβασης της Ελλάδας απο αμερικανικό προτεκτοράτο,χρήσιμο για προβοκάτσιες,ως αναλώσιμο,σε αξιοσέβαστη σύμμαχο τηρουμένων των συμφωνηθεντων στη Γιάλτα.
Εγινε με εξαιρετικό τρόπο αυτή η μετάβαση με μετατροπή των θανατικών ποινών σε ισόβια,με τερματισμό της αγγλογερμανικής βασιλείας στην Ελλάδα και μάλλον ενοχλημένοι από την πολιτική Καραμανλή-Παπανδρέου ήταν Γερμανία και Αγγλία και σίγουρα χαμένη στο γεωπολιτικό σκάκι της περιοχής η Τουρκία.
Σε αντίθεση με την αδελφή του Ντόρα,ο Κυριάκος μοιάζει περισσότερο ως πολιτικός όχι με την Καραμανλική σχολή σκέψης και δράσης,αλλά με τη σχολή που έβγαζε και βγάζει αναλώσιμα,χρήσιμα για εχθρούς και φίλους η συμμάχους.Στην καλύτερη και πιο επιεική περίπτωση μοιάζει πολύ-πολύ μέτριος για να ορθώσει ανάστημα στα τεράστια προβλήματα διαφθοράς που αντιμετωπίζει η χώρα και στην ικανότητα να κατανοήσει το γεωπολιτικό…μέλλον της περιοχής.Αν νοιάζεται κιόλας…
Μόνο από αυτή τη σκοπιά μπορεί κανείς να κατανοήσει πως δεν κατάλαβε το λάκκο κάτω απο τη φάβα της εκδίωξης του Προκόπη Παυλόπουλου από την προεδρία της Δημοκρατίας και την αντικατάστασή του με ένα άτομο μηδενικού ειδικού πολιτικού βάρους…
Αυτή είναι μια προσωπική μας οπτική γωνία των εξελίξεων σε πολύ γενικές γραμμές.
Επειδή όμως εμείς δεν είμαστε παρά φτωχοερευνητές δημοσιογράφοι ακούστε τον ίδιο τον Προκόπη Παυλόπουλο να ομιλεί στο Ιδρυμα Καραμανλή για τα κρίσιμα θέματα της μετάβασης της Ελλάδας από τη θέση του προτεκτοράτου στη θέση της αξιοσέβαστης φίλης και συμμάχου:
