ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Ζούμε ημέρες σκοτεινές οικονομικά και κοινωνικά και η Δικαιοσύνη πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.Ιδιαίτερα η Διοικητική Δικαιοσυνη πρέπει να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και αποκρούσει τις κρατικές αυθαιρεσίες έναντι των πολιτών.
Αυτός είναι ο κεντρικός άξονας της ομιλίας του καθηγητή της Νομικής Σχολής και τέως Προέδρου της Δημοκρατίας και πρώην προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου ,όχι σε κάποια παρέα γνωστών και φίλων,αλλά σε εκδήλωση των Ελλήνων Δικαστών,προς τιμήν των 200 ετών της Ανεξαρτησίας της χώρας.
Η ομιλία του γίνεται σε μια συγκυρία που προσδιορίζεται και απο ορισμένα σύγχρονα γεγονότα:
-Παραιτήθηκε ο ανώτερος δικαστής υπό το βάρος της δημοσιότητας και της ξεκάθαρης εξαγγελίας (μας) ότι θα δημοσιοποιήσουμε άμεσα τα ονόματα των δυο δικαστών που εμπλέκονται στην φοβερή καταγγελία ότι δικαστής ασπρομάλλης,σεβάσμιος και τοποθετημένος απο την πολιτική εξουσία σε καίρια θέση βίασε με ωμή βία νεαρή δικαστίνα,την οποία παρέσυρε σε δωμάτιο ξενοδοχείου,λίγα μέτρα μακριά απο το σπίτι και την οικογένειά του.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην ίδια περιοχή και κοντά σε άλλο ,στο οποίο έχασε τη ζωή του άλλος ανώτερος δικαστής προ ετών και στα πλαίσια μια κρυφής τέτοιας δραστηριότητας…
-Διοικητικός δικαστής (Αικατερίνη Σακελλαροπούλου)τοποθετήθηκε στην προεδρία της Δημοκρατίας και η θητεία ξεκίνησε με λαμπρές περιχαρείς κοινές εκδηλώσεις και φωτογραφίσεις με τον κρατούμενο Λιγνάδη.
-Ο Διοικητικός Δικαστής(Αικατερίνη Σακελλαροπούλου) που ανέλαβε την προεδρία της Δημοκρατίας συστήνει στην πράξη τον σύντροφό της(Παύλο Κοτσώνη) βάζοντας τον στην πρώτη γραμμή των εκδηλώσεών της. Αρα τον θέτει στο κάδρο της δημοσιότητας και της έρευνας.
Ο σύντροφος αυτός(Παύλος Κοτσώνης) ήταν επίσης διοικητικός δικαστής.Τώρα είναι δικηγόρος και μάλιστα συνεργαζόμενος με το γραφείο Παππά στις Βρυξέλλες,το οποίο αναλαμβάνει πολύ κρίσιμες για την ελληνική εξουσία υποθέσεις(και) σε αυτή την σκοτεινή για τα ανθρώπινα δικαιώματα,την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και την οικονομική εξουσία περίοδο.
Ας ρωτήσουμε τον προεδρικό σύντροφο Κοτσώνη:
Είστε δικηγόρος κύριε Κοτσώνη;
Πόσα χρόναι υπηρετούσατε στο Συμβούλιο Επικρατείας ως δικαστής;
Στα χρόνια που υπηρετούσατε είχατε ακούσει για τον περίφημο νόμο για τον ΒΑΣΙΚΟ ΜΕΤΟΧΟ,δηλαδή το ασυμβίβαστο καναλαρχών(με τσάμπα συχνότητες του δημοσίου…) και επιχειρηματιών δημοσίων έργων στο ίδιο πρόσωπο και τα ρέστα Διαπλοκή και νταβατζήδες;
Είναι αλήθεια ότι (και)το νομικό γραφείο Παππά στις Βρυξέλλες είχε αναλάβει να πολεμήσει την κυβέρνηση Καραμναλή για το νόμο αυτό,τον οποίο είχε προωθήσει στη Βουλή ο τότε αρμόδιος υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος;
-Εσείς συνεργάζεστε δικηγορικά με το γραφείο Παππά στις Βρυξέλλες ή έστω συνεργαστήκατε και για ποιό διάστημα;
-Που ακριβώς ήταν το πρώτο σας γραφείο σε αυτό το γραφείο των Βρυξελλών χωροταξικά; Π.χ.:Στο ισόγειο,σε όροφο,σε ρετιρέ,στο κοίλωμα της σκάλας;Πόσοι και ποιοί απο το γραφείο αυτό ήταν πρώην Συμβουλοι επικρατείας και ποιοί εξ αυτών χειρίστηκαν ως δικαστές σπουδαίες υποθέσεις ,στις οποίες είχαν συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματίες σχετιζόμενοι με τα δημόσια έργα και τα ρέστα Διαπλοκή και Νταβατζήδες
-Η κρατική τηλεόραση την επομένη της κηδείας του Μίκη Θεοδωράκη(Παρασκευή ώρα 11.22′) έκανε μια σφοδρή επίθεση σε εκείνους που μπροστά στις κάμερες πάνω απο τη σορό του Μίκη έβγαλαν τα κινητά τους και φωτογράφιζαν ή έγραφαν σε βίντεο την σορό του Μίκη.
-Οι κάμερες και οι φωτογράφοι τσάκωσαν τον σύντροφο της προέδρου της Δημοκρατίας(δικαστές και οι δυο…) Παύλο Κοτσώνη να κάνει ακριβώς αυτό που στηλίτευσε (και)η κρατική τηλεόραση!!!!
-Οι φωτογραφίσεις και οι λιγναδοπαρέες μας λένε ότι έγιναν στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων ,οι οποίες δεν έχουν σκοπιμότητες και άλλα τέτοια φούμαρα.
Για να διαπιστώσετε τα σύνορα και τις σκοπιμότητες και στα πιο “ιερά” του πολιτισμού μας δίνουμε ένα παράδειγμα:
Μετά τις γυμνές φωτογραφίσεις κορυφαίας ηθοποιού συζύγου πολιτικού στα αρχαία της Δήλου μας είπαν ότι στον ιερό χωρο της Δήλου τίθεται φραγμός και όσοι πάνε εκεί θα πηγαίνουν με ειδική άδεια.
Η Δήλος βρίσκεται δίπλα στον “βόθρο της Εξουσίας”.Δηλαδή στη Μύκονο,όπου νόμος είναι “ο νόμος της Διαπλοκής και της διαφθοράς”.
Μεγαλοσχήμων της μυκόνου επαίρεται στις παρέες του ότι προσφέρει στους εξουσιαστές προσκεκλημένους του γάλα,τυρί,κρέας απο το δικό του κοπάδι.
Το τεράστιο κοπάδι βόσκει ελεύθερο(και κοπρίζει ελεύθερα) τη Δήλο!!!
Οι διεφθαρμένοι της Κρατικής εξουσίας στη Μύκονο έθαψαν κάθε μέγα σκάνδαλο της κάθε είδους(και εκκλησιαστικής)εξουσίας της περιοχής,ενώ στο νησί έχουν αναπτυχθεί και δικαστικά-εκκλησιαστικά συμφέροντα με αγορά(;)έκτασης για δημιουργία οικισμού η εμπορία της!
Το θράσος στο έπακρο.Κάπου-κάπου πιάνουν κανένα ξέμπαρκο κλεφτρόνι,εξ Ιταλίας,ώστε να δικαιολογούν την παρουσία τους στο νησί-βούρκος,αλλά όταν κληθούν να επιβάλλουν τον ελληνικό νόμο για κάποιον του “μυκονιάτικου συστήματος” δεν διστάζουν να κρατούν στο συρτάρι για χρόνια φοβερές καταγγελίες,που βγάζουν μάτια.
Είναι η Μύκονος της εξουσίας.
Ο Γιάννης Πρετεντέρης την επομένη της κηδείας του Μίκη(θρησκευτικής και μπράβο του)ασχολήθηκε κι αυτός με την Δικαιοσύνη.Και τα “χώνει”στην ανακρίτρια Αλεβιζοπούλου γιατί πολύ καθυστερεί την ανάκριση κατά Παπαγγελόπουλου ,η οποία φτάνει στα δυο χρόνια.Και γράφει ότι δεν διανοείται αθώωση του Παππαγγελλόπουλου.
Του Ψυχάρη ,η οπόθεση για κάτι δεκάδες εκατομμύρια πήγαινε με βήμα χελώνας και όλοι διανοήθηκαν την αθώωση,ενώ ο γυιόςς παραπέμθηκε για -ουσιαστικά-πταισματάκι για τον περίφημο “αέρα δανεισμού”.
Τα σκάνδαλα)κακουργήματα)των τραπεζών,όπως αυτό στη Λαμία ,των κομμάτων κλπ συμπληρώνουν είκοσι(20)χρόνια και δεν έχουν δικαστεί σε πρώτο βαθμό!
Η υπόθεση του σκανδάλου στη μασονική στοά σέρνεται επίσης 15 χρόνια!Μεταξύ άλλων έχει και πτυχή πλαστής απόφασης του …Συμβουλίου Επικρατείας.Αυτού του διοικητικού δικαστή που γράφει ο κ.Παυλόπουλος.Κανείς δικαστής δεν έκανε μήνυση για την πλαστή υπογραφή του στο σκάνδαλο που εμπλέκεται κορυφαίο στέλεχος της μασονικής στοάς.
Ολα τα μέγιστα κακουργήματα κατά στελεχών της Διαπλοκής, αφού αφέθηκαν για χρόνια στα συρτάρια στο τέλος παρεγράφησαν.Ωμά και απροσχημάτιστα.
Περι αυτής της Δικαιοσύνης ο λόγος…
Η Διοίκηση(κρατική υπηρεσία του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου Νίκα) τόλμησε να γράψει σε έγγραφο,αυτό που δεν θα τολμούσε να γράψει ούτε φύλαρχος στη Ζουαζιλάνδη.
Οτι δεν είχε καύσιμα να βάλει σε αυτοκίνητο, το οποίο θα μετέφερε ελεγκτές που θα έπρεπε να μεταβούν σε πολύ κοντινή απόσταση να κάνουν έλεγχο στην απόθεση αποβλήτων εργοστασίου επεξεργασίας σταφυλιών όπου νάναι στο περιβάλλον…
Κατά σύμπτωση το εργοστάσιο είναι αυτό για το οποίο επαίρεται η οικογένεια Σάλλα στη Νεμέα…
Ο Σάλλος είναι ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ,αυτό που λάτρευε,κυρίως την σημιτική περίοδο τον Πρετεντέρη και τον Ψυχάρη.
Ο Σάλλας επαίρεται για την προσφορά του στην ελληνική οικονομία.Αυτή την οικονομία που είναι υπό “διεθνή επιτροπεία”.Aυτή που αναγκάστηκε να κρατικοποιήσει λόγω οικτρής αποτυχίας την Τράπεζα Πειραιώς,στην οποία για χρόοονια ήταν αφεντικό αυτός ο ίδιος Σάλλας!
Αυτή η Τράπεζα Πειραιώς σε ένα έγγραφο,που θα αποτελεί το βασικό στοιχείο του βιβλίου που πρόκειται να εκδώσουμε σύντομα παρουσιάζει ως δεσμευμένο έναν λογαριασμο ενός δισεκατομμυρίου λιρών στις 22 Δεκεμβρίου του 2017.Τεράστιο θέμα.
Υπαρκτά χρήματα;Αν ναι τίνος ήταν ο λογαριασμός;Ενός προσώπου;Η μήπως να ρωτήσουμε τίνων ήταν τα χρήματα και δεσμεύτηκαν;Εμπόρου η εμπόρων ναρκωτικών;Κακοποιών;πλουσίων ανθρώπων που κάτι έκαναν;Τι απέγινε η δέσμευση του συνολικού αυτού ποσού;Γιατί δεν ανακοινώθηκε τόσο μεγάλη δέσμευση σε μια τράπεζα που λειτουργούσε με κρατικό κοινοτικό χρήμα,λόγω των ανακεφαλαιοποιήσεων;
Η υπόθεση είναι σοβαρή καθώς σε σχετική δικογραφία στην Ελλάδα υπάρχει εμπλοκή προσώπου ,κουμπάρου και φίλου υπουργών με την Τράπεζα Πειραιώς…
Στις ΗΠΑ η Δικαιοσύνη ψάχνει μια παρόμοια “κατά λάθος” περίπτωση.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη θα ψάξει ή ψάχνει;
Ακριβώς αυτός είναι ρόλος της,όπως επισημαίνει ο Προκόπης “εφιάλτης του Κυριάκου”Παυλόπουλος στην ομιλία του προς τους Ελληνες δικαστές και ομιλεί για σκότος και κρίσιμους ρόλους.
Η ευρωπαία Εισαγγελέας παρενέβη αποφασιστικά και “έκοψε” οριστικά δυο από τους επτά εισαγγελείς που θα στελεχώσουν το ελληνικό γραφείο του ευρωπαίου Εισαγγελέα.
Ο ένας,Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου είναι εκείνος που έχει χρεωθεί πολύ σοβαρή πτυχή της υπόθεσης ναρκωτικών στο πλοίο ΝΟΟR 1 και ζητεί έρευνα(και) για τον Βαγγ.Μαρινάκη.Αν μετατεθεί στην Ευρώπη πρέπει να εγκαταλείψει την υπόθεση αυτή άμεσα και αυτή εκκρεμεί στο Συμβούλιο λόγω διαφωνιών με τον υπό μετάθεση ανακριτή.
Διαβάστε την ομιλία του Προκόπη Παυλόπουλου και κρατήστε σημειώσεις:
«Αποτελεί κοινό τόπο στο πεδίο του Δημόσιου Δικαίου ότι οι θεσμικές
εγγυήσεις του Κράτους Δικαίου συνιστούν ένα θεμελιώδες «ανάχωμα»
προστασίας της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των μέσων που
οργανώνει για την υπεράσπιση της Ελευθερίας, συνακόλουθα δε του
«οπλοστασίου», το οποίο θεσμοθετείται προκειμένου να διασφαλισθεί η
ακώλυτη άσκηση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συνοπτικώς, το Κράτος
Δικαίου αποτελεί το σύνολο εκείνο των θεσμικών εγγυήσεων, οι οποίες
καθιστούν ρυθμιστικώς εφικτή την μέσω δημοκρατικώς νομιμοποιημένων
κανόνων δικαίου οριοθέτηση της δράσης τόσο των κρατικών οργάνων –
κυρίως δε αυτών- όσο και των μελών του οικείου κοινωνικού συνόλου στις
μεταξύ τους σχέσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται κατ’ εξοχήν μέσω της
ανάπτυξης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Πρόσθετο βασικό στοιχείο του
Κράτους Δικαίου είναι και το ότι οι κανόνες δικαίου που το συγκροτούν πρέπει
να είναι πλήρεις -leges perfectae, και όχι leges imperfectae, ούτε καν leges
minus quam perfectae- υπό την έννοια πως η παραβίασή τους επιφέρει,
οπωσδήποτε, την επιβολή κυρώσεων, κυρίως δια της ενεργοποίησης των
θεσμικών διαύλων της Δικαστικής Εξουσίας. Υπό τα δεδομένα αυτά, είναι
προφανές πως οιασδήποτε μορφής διάβρωση των θεσμικών και πολιτικών
«αντηρίδων» του Κράτους Δικαίου ισοδυναμεί, εν τέλει, με αντίστοιχη
διάβρωση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, επέκεινα δε της Δημοκρατίας
εν γένει. Διάχυτη είναι σήμερα η βεβαιότητα ότι όχι μόνο παρατηρείται
«διάβρωση» των προμνημονευόμενων «αντηρίδων» του Κράτους Δικαίου,
αλλά η «διάβρωση» αυτή και βαθιά είναι και, δυστυχώς, «προϊούσα», με
εντεινόμενο μάλιστα ρυθμό. Οφείλεται δε -τουλάχιστον κατά κύριο λόγο- στην
ρυθμιστική αποδυνάμωση των κανόνων δικαίου που συνθέτουν το
κανονιστικό πλαίσιο του Κράτους Δικαίου, τόσο λόγω της σχετικοποίησης της
ισχύος τους όσο και λόγω της ατελούς λειτουργίας των κυρωτικών
μηχανισμών, σε περίπτωση παραβίασής τους.
Α. Σπουδαιότερος «σύμμαχος» του Κράτους Δικαίου και του Κανόνα Δικαίου
ως προς την αποκατάσταση της κανονιστικής του ισχύος είναι εκείνος, στον
οποίο μπορεί -και πρέπει-να επενδυθούν οι βάσιμες προσδοκίες
ουσιαστικής και αποτελεσματικής στήριξής του. Πρόκειται για τον Δικαστή,
μέσα από την οργάνωση και την λειτουργία της Δικαστικής Εξουσίας. Ίσως
το συμπέρασμα αυτό να φαίνεται, prima facie, αντιφατικό, αν αναλογισθεί
κανείς αφενός ότι η ευθεία δημοκρατική νομιμοποίηση του Δικαστή
υπολείπεται σαφώς εκείνης του Νομοθέτη.
Και, αφετέρου, η Δικαστική
Εξουσία εν γένει δεν έχει ως τώρα αναπτύξει, μέσα σε αυτή την
«σκοτεινή» οικονομική και κοινωνική συγκυρία, όλες τις δυνάμεις
αντίστασης, τις οποίες διαθέτει θεσμικώς, έναντι των διαβρωτικών
επιθέσεων που υφίσταται ο Κανόνας Δικαίου, η Έννομη Τάξη, το Κράτος
Δικαίου και, εν τέλει, η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Αν όμως εμβαθύνει
κανείς και στην παράδοση και στα θεσμικά αποθέματα που διαθέτει η
Δικαιοσύνη και με τα οποία θωρακίζεται ο Δικαστής, κατά την άσκηση της
δικαιοδοτικής του λειτουργίας, θα αντιληφθεί ότι η αποτελεσματική
ενεργοποίησή του προς αυτή την κατεύθυνση είναι περισσότερο πιθανή ή
και αναμενόμενη, σε σχέση με τις προσδοκίες που αφορούν τον Νομοθέτη.
Αρκεί να το θελήσει, βεβαίως με την ώθηση της επιστήμης και της ίδιας της
κοινωνίας, σε μια κοινή πορεία υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών.
Β. Ο Εθνικός Δικαστής, πρώτος αυτός, είναι σε θέση να αποκαταστήσει την
κανονιστική ισχύ του Κανόνα Δικαίου. Καταλυτικό συγκριτικό του
πλεονέκτημα έναντι του Νομοθέτη, είναι η δικαιοδοσία του να ελέγχει και
την συνταγματότητα των κάθε είδους, υποδεέστερης του Συντάγματος
τυπικής ισχύος, κανόνων δικαίου και να αποτρέπει, έτσι, την εφαρμογή τους.
Με τον τρόπο αυτόν έχει την αρμοδιότητα, επιπλέον, να εμπλουτίζει
υποστηρικτικώς το συνταγματικό κανονιστικό πλαίσιο και με τους Κανόνες
Δικαίου του διεθνούς κανονιστικού περιγύρου. Σε αυτή την αποστολή του ο
Εθνικός Δικαστής θα κληθεί να υπερασπισθεί την κανονιστική ισχύ του
Κανόνα Δικαίου φθάνοντας ως τα ακραία όρια μιας νομολογίας, η οποία
δίχως βεβαίως να οδηγείται στην ευθεία διάπλαση νέων κανόνων δικαίου –
δοθέντος ότι η νομολογία, τουλάχιστον στον χώρο της Έννομης Τάξης των
Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν συνιστά πηγή δικαίου-
συμπληρώνει το κανονιστικό πλαίσιο των κείμενων ρυθμίσεων, με οδηγό
την μέθοδο συναγωγής κατάλληλων γενικών αρχών.
Γ. Με την σειρά του, ο Ευρωπαίος Δικαστής -στην ουσία το Δικαστήριο της
Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ)- μπορεί να συμβάλλει καθοριστικώς τόσο στην
υπεράσπιση του ευρωπαϊκού θεσμικού κεκτημένου όσο ακόμη και στην
κάλυψη του υφιστάμενου δημοκρατικού -οργανωτικού και κανονιστικού-
ελλείμματος μέσα στην Ευρωπαϊκή Έννομη Τάξη. Αυτό προϋποθέτει,
μεταξύ άλλων, κυρίως:
1. Πρώτον, την σύμπλευση του ΔΕΕ με τον Εθνικό Δικαστή στην
επιχείρηση προάσπισης των δημοκρατικών θεσμών, του Κράτους
Δικαίου και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Με την
έννοια, ότι θα ήταν εντελώς ανεδαφική -ίσως και, τελικώς, καταστροφική-
κάθε αντιπαράθεσή τους σε έναν στείρο αγώνα επικράτησης του
Ευρωπαϊκού έναντι του Εθνικού Δικαίου. Κατά τούτο, είναι εξαιρετικά
ανησυχητικό αλλά και απογοητευτικό το παράδειγμα του
Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας (BVerfG), το
οποίο με την πρόσφατη νομολογία του -βλ. τις αποφάσεις Gauweiler, της
21.6.2016 και, κυρίως, Weiss, της 5.5.2020- ήλθε σ’ ευθεία αντίθεση με
το ΔΕΕ, κατ’ αποτέλεσμα δε με την Έννομη Τάξη της Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Το ίδιο ανησυχητικό αλλά και απογοητευτικό είναι και το
παράδειγμα του Συμβουλίου Επικρατείας της Γαλλίας (Conseil d’État), το
οποίο με την απόφασή του της 21.4.2021 «French Data Network et
autres» «κατοχύρωσε» την υπεροχή του Συντάγματος της Γαλλίας έναντι
του Ευρωπαϊκού Δικαίου, εν συνόλω, τουλάχιστον ως προς τις διατάξεις
του εκείνες που, κατά την κρίση του, άπτονται της «συνταγματικής
ταυτότητας» της Γαλλίας.
2. Δεύτερον, την ενεργοποίηση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής
Ένωσης (ΔΕΕ) προς την κατεύθυνση της συναγωγής
συμπληρωματικών γενικών αρχών, οι οποίες έχουν ως αποκλειστικό
στόχο την κάλυψη των κενών του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου,
στο πλαίσιο της προστασίας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου.
3. Τρίτον, την εκ μέρους του ΔΕΕ πλήρη αξιοποίηση της κανονιστικής
δύναμης της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της
Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΧΘΔΕΕ).
Δ. Τέλος, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
οφείλει, σύμφωνα με τον προορισμό του, να ερμηνεύει και να εφαρμόζει
την ΕΣΔΑ όχι μόνο σύμφωνα με τον αρχικό κανονιστικό προορισμό της,
δηλαδή ως αυτοτελές πλαίσιο προστασίας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων
του Ανθρώπου. Αλλά και ως σύστημα κανόνων δικαίου που επηρεάζει,
έστω και εμμέσως ακόμη, την Ευρωπαϊκή Έννομη Τάξη, ώστε να
διασφαλίζει πλήρως τα κάθε είδους Δικαιώματα του Ανθρώπου,
συμπεριλαμβανομένων των Κοινωνικών. Τούτο σημαίνει ότι το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από την μια
πλευρά πρέπει να ερμηνεύει τις διατάξεις της ΕΣΔΑ, με τρόπο που
αποβαίνει υπέρ της προστασίας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου. Και, από την άλλη πλευρά, πρέπει να ερμηνεύει τις διατάξεις
αυτού τούτου του Ευρωπαϊκού Δικαίου, πρωτογενούς και παράγωγου –
βεβαίως όταν και στο μέτρο που έχει σχετική δικαιοδοσία- έτσι ώστε να
εφαρμόζονται υπό το πνεύμα της ΕΣΔΑ, στην πιο προστατευτική για τα
Θεμελιώδη Δικαιώματα του Ανθρώπου εκδοχή του. Με άλλες λέξεις να
εφαρμόζει, με συνέπεια, την αρχή in dubio pro libertate. Και όχι να
δικαιοδοτεί αποκλειστικώς την υπό την επιρροή αμιγώς οικονομικής και
νομισματικής λογικής κανόνων του Ευρωπαϊκού Δικαίου, κατ’ εξοχήν δε
του παράγωγου.
Όπως είναι ευνόητο, στην Ελληνική Έννομη Τάξη ο ρόλος του Διοικητικού
Δικαστή -ακριβώς λόγω της ιδιομορφίας της συνταγματικώς κατοχυρωμένης
δικαιοδοσίας του κατά το Σύνταγμα -κατά την υπεράσπιση της κανονιστικής
ισχύος του Κανόνα Δικαίου αποκτά όλως ιδιάζουσα σημασία. Και τούτο διότι
η εμπειρία της σύγχρονης λειτουργίας του Κράτους Δικαίου έχει αποδείξει ότι
τη μεγαλύτερη φθορά, εξαιτίας της εγγενούς και της επίκτητης σχετικότητας
κατά τ’ ανωτέρω, υφίστανται οι κανόνες δικαίου, οι οποίοι διαμορφώνουν το
πλαίσιο της lato sensu Αρχής της Νομιμότητας της δράσης των κρατικών
οργάνων, κατ’ εξοχήν δε εκείνων της Εκτελεστικής Εξουσίας. Σε αυτό το
πεδίο ο Διοικητικός Δικαστής καλείται, μέσω της άσκησης της δικαιοδοσίας
του, να θωρακίσει πρωτίστως τα φυσικά και νομικά πρόσωπα από τις
επιπτώσεις της κρατικής αυθαιρεσίας, την οποία επιτείνει η σχετικοποίηση
της κανονιστικής ισχύος του νομικού πλαισίου της Αρχής της Νομιμότητας.
Και εδώ ο Δικαστής εν γένει, ιδίως όμως ο Διοικητικός Δικαστής, καλείται να
εκπληρώσει την δικαιοδοτική αποστολή του υπέρ του Κράτους Δικαίου και
της Αρχής της Νομιμότητας -άρα υπέρ της στήριξης των θεμελιωδών
αντηρίδων της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας- με στήριγμα την
Ανεξαρτησία του, τόσο την Προσωπική όσο και την Λειτουργική. Έχοντας
μάλιστα υπόψη του ότι αυτή η διπλή Ανεξαρτησία, με κορωνίδα βεβαίως την
λειτουργική πτυχή της, του αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα ακριβώς για να
εκπληρώσει, στο ακέραιο, την κατά τ’ ανωτέρω δικαιοδοτική του αποστολή.
Με γνώμονα αυτή την συναίσθηση καθήκοντος και ευθύνης, τα στελέχη της
Δικαιοσύνης έχουν την μεγάλη ευκαιρία να τιμήσουν, όπως αρμόζει στις
κρίσιμες σύγχρονες περιστάσεις, την ιστορία της από την ίδρυση του
Νεώτερου Ελληνικού Κράτους ως τις μέρες μας.»
Ακούστε και την εκπομπή -φωτιά του Κώστα Ουίλς για τέτοια θέματα στους 90,6 του περασμένου Σαββάτου.Η δική μας παρέμβαση στα τελευταία 35 λεπτά της εκπομπής:
