Δαιιαβάστε άρθρο-βόμβα της πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου για την απόφαση περί δασών και ΑΠΕ που εκδόθηκε απο το ΣτΕ με εισηγήτρια την σημερινή πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικατ.Σακελλαροπούλου.Διαβάστε επίσης την ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ,η οποία ζητεί στοπ στην υποχρεωτική “εισφορά” αλληλεγγύης απο τους δικαστές και τους δημοσίους υπαλλήλους:
Οι Ανεμογεννήτριες και οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας
Της Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου, Προέδρου του Αρείου Πάγου επίτ.
Αθήνα, 25 Αυγούστου 2021
Μέσα στη θλίψη για την τεράστια καταστροφή του δασικού πλούτου της χώρας μας και
της περιουσίας των κατοίκων και μέσα στην οργή και την αγανάκτηση για την ανεπαρκή
αντιμετώπιση των πυρκαγιών από τον κρατικό μηχανισμό, εκφράζονται έντονες υπόνοιες
το τελευταίο διάστημα, για την σύνδεση των πυρκαγιών με την εγκατάσταση
ανεμογεννητριών και γίνεται λόγος για το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο, με
απόφασή του, το έτος 2012, έκρινε ότι είναι επιτρεπτή η εγκατάσταση αιολικών πάρκων και
στις αναδασωτέες εκτάσεις.
Ορισμένοι προσπάθησαν να υποστηρίξουν την ορθότητα της απόφασης αυτής (πλην
όμως ελάχιστους έπεισαν), ισχυριζόμενοι ότι το Σύνταγμα, ως προς το ζήτημα της
προστασίας των δασών, περιέχει αντίφαση!! η οποία λύθηκε με την εν λόγω απόφαση ή
ότι η απόφαση έφερε ισσοροπία!! . Ας δούμε, λοιπόν, πως έχει πράγματι το ζήτημα. Το
Σύνταγμα περιέχει δύο άρθρα, σε διαφορετικό κεφάλαιο το καθένα, σχετικά με την
προστασία των δασών. Το άρθρο 24 ορίζει ότι απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού
των δασών, αναγνωρίζει, όμως, ότι μπορεί να επιτρέπεται, κατ’ εξαίρεση, άλλη χρήση, εάν
αυτό επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Αντίθετα, το άρθ. 117 παρ. 3 ορίζει ρητά ότι τα
δάση και οι δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά
κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο
προορισμό. Από το γράμμα των δύο διατάξεων, προκύπτει σαφώς ότι όχι μόνο δεν υπάρχει
αντίφαση μεταξύ τους, αλλά αντίθετα, ο συντακτικός νομοθέτης θέλησε κατά τρόπο ρητό
και εμφατικό να προβλέψει αυξημένη προστασία στην ειδική περίπτωση που το δάσος
καταστρέφεται από πυρκαγιά και για την οποία αποκλείεται οποιαδήποτε εξαίρεση για
άλλη χρήση. Προφανώς, για να υπάρχει «αντικίνητρο» για όποιον καταστρέφει το δάσος,
προς οικονομική εκμετάλλευση.
Εν τούτοις, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με Προεδρεύοντα τον
Αντιπρόεδρο Κ. Μενουδάκο και με Εισηγήτρια την τότε Σύμβουλο Αικ. Σακελλαροπούλου,
αποφάνθηκε, κατά πλειοψηφία, με την υπ’ αρ. 2499/2012 απόφαση, ότι το αρθ. 117 παρ. 3
χρήζει ερμηνείας, σύμφωνα με την οποία και σε συνδυασμό με το αρθ. 24, μπορεί να
επιτρέπεται μεταβολή του δάσος και στις καταστραφείσες από πυρκαγιά και κηρυχθείσες
αναδασωτέες δασικές εκτάσεις, για εγκατάσταση αιολικών σταθμών, ότι είναι
συνταγματικός ο Ν. 1822/1988, αρθ. 13 παρ. 1 και ο Ν. 3468/2006, αρθ. 24 παρ. 1 και
απορρίπτοντας την αίτηση ακύρωσης του Δήμου Θηβαίων, έκρινε ως νόμιμη την
προσβαλλόμενη απόφαση του Γεν. Γραμματέα της Περιφέρειας, για εγκατάσταση και
λειτουργία αιολικού σταθμού, με 12 ανεμογεννήτριες, στο όρος Ελικώνα, της Βοιωτίας,
εντός αναδασωτέας δασικής έκτασης, που είχε καταστραφεί από πυρκαγιά.
Πρέπει να επισημανθεί ότι στην εν λόγω απόφαση της Ολομέλειας υπάρχει πολύ ισχυρή
μειοψηφία, σύμφωνα με την οποία, η διάταξη του αρθ, 117 παρ. 3 δεν είναι δεκτική
ερμηνείας, λόγω της αδιάστικτης γραμματικής διατύπωσης αυτής και περιέχει ρητή και
απόλυτη απαγόρευση μεταβολής του δάσους, χωρίς ουδεμία εξαίρεση για σκοπούς
δημοσίου συμφέροντος.
Από μία απλή ανάγνωση της εν λόγω απόφασης, προκύπτει η διαπίστωση ότι τα νομικά
επιχειρήματα της μειοψηφίας είναι πολύ πιο ισχυρά, πειστικά και βάσιμα από εκείνα της
πλεοψηφίας.
Πρέπει, επίσης, να επισημανθεί ότι αμέσως σαν συνέχεια, το ΣτΕ, με την υπ’ αρ.
1421/2013 απόφασή του, (Ε’ Τμήμα) με την ίδια Εισηγήτρια και με τον ίδιο Αντιπρόεδρο,
επικαλούμενο την αιτιολογία της ως άνω προηγηθείσας απόφασης της πλειοψηφίας της
Ολομέλειας, έκρινε ως συνταγματικό το χωροταξικό σχέδιο, που προβλέπει τη δυνατότητα
εγκατάστασης σταθμών αιολικής ενέργειας και στις αναδασωτέες εκτάσεις (καθώς και στα
μικρά νησιά).
Δικαιολογημένα, επομένως, υποστηρίζεται ότι οι αποφάσεις του ΣτΕ «άνοιξαν την
πόρτα» για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις καμμένες και αναδασωτέες εκτάσεις,
αφού αυτό κρίθηκε νόμιμο, παρά τη ρητή και απόλυτη περί τούτου απαγόρευση του αρθ.
117 παρ. 3 του Συντάγματος. Εξάλλου, εύλογα τίθεται το ερώτημα, γιατί εκείνοι που
θεωρούν ότι το εν λόγω άρθρο χρήζει ερμηνείας, δεν πρότειναν την τροποποίησή του, κατά
την πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος του 2019.
Οι έντονες υποψίες που συνδέουν τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου, κυρίως
στην Εύβοια και στην Αττική, με τις ανεμογεννήτριες δύσκολα μπορεί να αποδειχθούν
αφού η έρευνα που γίνεται από τις Αρχές, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχει καταλήξει μόνο
σε εμπρηστές-φυσικούς αυτουργούς και όχι σε τυχόν ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονται
πίσω από αυτούς. Σε κάθε περίπτωση, ο ισχυρισμός από κυβερνητικούς και άλλους
παράγοντες ότι η πυρκαγιά δεν διευκολύνει σε κάτι την εγκατάσταση ανεμογεννητριών,
αφού ούτως ή άλλως επιτρέπεται η εγκατάστασή τους (και) στις καμμένες και αναδασωτέες
εκτάσεις (μετά την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ) δεν έπεισε κανέναν, δεδομένου ότι,
με βάση την κοινή λογική, είναι κατανοητό ότι η εγκατάστασή τους πραγματοποιείται πολύ
πιο εύκολα και με πολύ μικρότερο κόστος στις καμμένες και απογυμνωμένες εκτάσεις, από
ότι σε ένα πυκνό δάσος.
Η αιολική ενέργεια συνεισφέρει στον περιορισμό των ρύπων του περιβάλλοντος και η
προώθησή της αποτελεί στόχο του εθνικού και Ενωσιακού σχεδιασμού, σύμφωνα και με
την Οδηγία 2001/77 (Ν. 3468/2006), όχι όμως με ασύστολη έγκριση αδειών. Ο καταιγισμός
της έγκρισης αδειών εγκατάστασης αιολικών πάρκων στην Εύβοια, κατά το 2021, σε
συνδυασμό με τη χρονική συγκυρία της εκδήλωσης της αντίθεσης των κατοίκων και της
επέλευσης των πυρκαγιών, καθώς και της τεράστιας έκτασης αυτών (700.000 στρέμματα
καμμένης γης), έχουν δημιουργήσει στους κατοίκους την πεποίθηση ότι κάτι κρύβεται.
Στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας έχουν εγκριθεί, από τη Ρυθμιστική Αρχή
Ενέργειας (ΡΑΕ), άδειες για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων, συνολικής ισχύος 1.200
MegaWatt, εκ των οποίων τα 850 MW αντιστοιχούν στην Εύβοια. Ειδικώς κατά το 2021, η
ΡΑΕ ενέκρινε άδειες στην εταιρεία ΤΕΡΝΑ, για εγκατάσταση 16 ανεμογεννητριών στη
Βόρειο Εύβοια και στην εταιρεία ΕΛΛΑΚΤΩΡ, για εγκατάσταση 104 ανεμογεννητριών στη
Βόρειο, Κεντρική και Νότια Εύβοια, πέραν του πλήθους των ανεμογεννητριών που έχουν
ήδη τοποθετηθεί , με προγραμματισμό να δημιουργηθεί στην Εύβοια το μεγαλύτερο
αιολικό πάρκο σε ολόκληρη τη χώρα.Εάν οι σχεδιασμοί αυτοί υλοποιηθούν, τότε στο
άμεσο μέλλον, το πανέμορφο και καταπράσινο νησί της Εύβοιας θα μεταμορφωθεί σε ένα
απόκοσμο σιδερένιο δάσος ανεμογεννητριών, με το πρόσχημα του δημοσίου συμφέροντος.”
ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ:
Στοπ στην εισφορά Αλληλεγγύης
Υποβολή αιτήματος
για κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης
Η Ένωση υλοποιώντας την απόφαση του ΔΣ της 6ης Φεβρουαρίου
2021, που έθεσε ως μεσοπρόθεσμο στόχο την διεκδίκηση της κατάργησης της
εισφοράς αλληλεγγύης για τους δικαστικούς λειτουργούς και για ολόκληρο τον
δημόσιο τομέα, απέστειλε την Παρασκευή 27-8-2021 στον Πρωθυπουργό και
στον Αν. Υπουργό Οικονομικών το ακόλουθο αίτημa:
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Το ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κατά τη συνεδρίαση του ΔΣ της 6 ης
Φεβρουαρίου 2021 αποφάσισε να θέσει δημόσια το ζήτημα της κατάργησης της εισφοράς
αλληλεγγύης για τους δικαστικούς λειτουργούς καθώς και για όλους τους μισθωτούς στον
δημόσιο τομέα. Η παρούσα χρονική συγκυρία, ενόψει του οικονομικού προγραμματισμού
της νέας χρονιάς, μας επιτρέπει να υποβάλουμε αίτημα κατάργησης της εισφοράς
αλληλεγγύης για τους παρακάτω λόγους:
Με το άρθρο 298 του ν. 4738/2020 απαλλάσσονται πλέον από την υποχρέωση
καταβολής εισφοράς αλληλεγγύης οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, οι ελεύθεροι
επαγγελματίες, μέλη Δ.Σ, ενώ απαλλαγή προβλέπεται και για το φορολογικό έτος 2020 στα
εισοδήματα από κεφάλαιο, από επιχειρηματική δραστηριότητα, από υπεραξία
μεταβίβασης κεφαλαίου και από τόκους. Η μοναδική κατηγορία πολιτών που υπόκειται στο
εξής σε εισφορά αλληλεγγύης είναι οι μισθωτοί του δημοσίου τομέα και οι συνταξιούχοι.
Ο περιορισμός της υποχρέωσης «εισφοράς αλληλεγγύης» μόνο στους
εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα και στους συνταξιούχους, πέρα από το γεγονός ότι
επιβαρύνει τους φορολογικά συνεπέστερους πολίτες, δημιουργεί πρόβλημα
ασυμβατότητας με το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος που ορίζει «οι Έλληνες πολίτες
συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Το
νόημα της συνταγματικής διάταξης είναι ότι οι νόμοι που επιβάλουν φορολογικά βάρη δεν
μπορούν να προβαίνουν σε αδικαιολόγητες διακρίσεις ή να επιβαρύνουν δυσανάλογα και
υπέρμετρα ορισμένες κατηγορίες πολιτών, πόσο μάλλον μία μοναδική κατηγορία. Αλλά και
με τα άρθρα 20 και 21 παρ. 1 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ που
καθιερώνουν την αρχή της απαγόρευσης αθέμιτων διακρίσεων, η οποία, κατά πάγια
νομολογία του ΔΕΚ/ΔΕΕ, επιβάλλει να μην αντιμετωπίζονται διαφορετικά παρόμοιες
καταστάσεις, εκτός αν η διαφορετική αυτή μεταχείριση δικαιολογείται, ως ερειδόμενη σε
αντικειμενικό και εύλογο κριτήριο. Τέτοιο κριτήριο δεν υφίσταται εν προκειμένω, αφού ως
εκ της φύσης της επίμαχης φορολογικής υποχρέωσης κανένας αποχρών λόγος δεν
δικαιολογεί τη διατήρησή της ειδικά και μόνο στους μισθωτούς του δημόσιου τομέα και
τους συνταξιούχους. Η κατά τον ανωτέρω τρόπο δυσμενής φορολογική μεταχείριση μόνο
των εν λόγω κατηγοριών φορολογούμενων καθίσταται σαφώς αυθαίρετη, αφού στον ν.
4738/2020 δεν γίνεται επίκληση κανενός γενικού και αντικειμενικού κριτηρίου που να
ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες συνθήκες αυτών. Το τελευταίο τούτο επιβεβαιώνεται από
την ίδια την αιτιολογική έκθεση του νόμου που επέβαλε την «εισφορά αλληλεγγύης», η
οποία επικαλείται την ευθύνη «κάθε πολίτη».
Η συγκεκριμένη φορολογική επιβάρυνση μετά τον περιορισμό της σε μία μόνο
κατηγορία πολιτών παύει να είναι σύμφωνη με τις απαιτήσεις της προβλεπόμενης στο
άρθρο 25 παρ. 1 δ΄ του Συντάγματος αρχής της αναλογικότητας. Η έξοδος της Ελλάδας από
τις δεσμεύσεις των μνημονίων αίρει τη δικαιολογητική βάση ενός ειδικού φόρου που είχε
εξ αρχής στενό χρονικό ορίζοντα και επιβλήθηκε λόγω έκτακτων καταστάσεων. Η
συνταγματική επιταγή για αναλογική και προοδευτική φορολογική επιβάρυνση των
πολιτών ανάλογα με τα εισοδήματά τους να γίνει ο ανεξαίρετος κανόνας.”
